.png)
HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.
THUISREIS VIA NOORD-ITALIË,
OOSTENRIJK EN DUITSLAND.
(DEEL 23-SLOT)
DE THUISREIS.
Weer terug in ons hotel voor de laatste overnachting op Italiaanse bodem, was het koffers pakken voor de een na laatste keer. Na het avondeten bleef het vaste groepje weer bij elkaar zitten onder het genot van een slokje om de kelen te smeren.
Zoals het gras groeit van de regen; zo groeide deze avond het gesprek van de wijn.
Maar tot onze stomme verbazing ging klokslag tien uur het licht uit en de bar dicht. gelukkig hadden we nog genoeg onder de kurk om nog een uurtje te blijven plakken en na te praten en uiteindelijk ging eenieder naar zijn kamer om van de nachtrust te genieten.
We verlieten deze ochtend bijtijds het hotel en reden in de richting van Verona om daar noordwaarts te rijden over de A22 in de richting van Trento en Bolzano. Het wolkendek hing laag tussen de bergen en zo nu en dan brak de zon even door.
Van Bolzano via Brixen verder over de A22 om via de Brennerpass Oostenrijk binnen te rijden en verder over de A13 in de richting van Insbruck.
Tijdens de rit door Oostenrijk hadden mooi zonnig weer met een temperatuur van hooguit vier graden boven nul.
Hoog op de bergen lag reeds de eerste sneeuw.
Van Insbruck richting Saltzburg en dan naar Stuttgart om daar in de buurt te overnachten.
Al met al een lange rit met enkele tussen stoppen voor een lunch en andere menselijke dingen.
Tijdens de reis waren er twee enveloppen rond gegaan met de naam van de chauffeur en de reisleider er op, welke ze dan met een toespraakje en onze dank in ontvangst mochten nemen.
Tijdens onze laatste pitsstop werden er nog groepsfoto's gemaakt.
Door de drukte op de Duitse autosnelweg kwamen we later dan gepland aan bij ons hotel.
Hotel Antik.
Stuttgarterstrasse 45-47.
73430 Aalen.
De lobby van het hotel was te klein voor onze groep en zodoende was het buiten wachten op onze kamer sleutel.
Er was rekening mee gehouden dat we die avond nog wat zouden eten, maar eerlijk gezegd viel het ons tegen na hetgeen we de afgelopen dagen gewend waren geweest. Of waren we nu zo verwent geworden?
Na een korte nachtrust en voor Duitse gewoonten een matig ontbijt vertrokken we richting Nederland. het werd nu constant autosnelweg rijden. Aangaande de lunch voor deze dag had onze chauffeur ons een voorstel gedaan om niet aan de autosnelweg in een restaurant wat te nuttigen maar in een klein plaatsje in een restaurant wat bij de buschauffeurs goed bekend staat.
Zo hadden we de keuze uit een schnitzel, vis of wildzwijn, geserveerd met salade, frites en een glas witte wijn voor de prijs van €14,50 per persoon. Het was een smakelijke en goede hap.
Na de lunch volgden we de autosnelweg gelegen op de oostelijke Rijnoever en staken bij Keulen-Sud de Rijn over en reden richting Venlo om daar de grens met ons thuisland te passeren.
Het was net na vijven toen we aankwamen in Asten. Na het uitladen van de bagage gingen we met onze handbagage naar de zaal van het hotel, waar we een koffietafel kregen aangeboden met een groente soepje vooraf. Na hartelijk afscheid van elkaar te hebben genomen ging eenieder zijn weg huiswaarts, de een op eigen gelegenheid de ander met een shuttlebus van de reisorganisatie.
TERUGBLIK.
Het waren met recht de "HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË". Hoogtepunten waarbij we in deze twaalf dagen 4000 kilometer aflegden met een zeer goede chauffeur. Teun je wordt bedankt voor het goede en veilige rijden. Respect hoe je met de bus wist te manoeuvreren in smalle straatjes en nog smallere bruggetjes. Ed je deed je besten wist ons tijdens de reis steeds van informatie te voorzien.
Maar ook de rest van de medereizigers, die uit alle windstreken van ons land kwamen, de dank voor de saamhorigheid, de gezelligheid, de lach en de hulp die we elkaar schonken in deze mooie dagen.
Zelf heb ik na het sorteren van opnamen van twee camera's er zeker 2000 aan overgehouden na deze wat bewerkt te hebben, gedeeltelijk gebruikt voor dit reisverslag. Het is eenvoudig niet mogelijk ze allemaal te plaatsen en ook afbeeldingen met personen erop heb ik niet geplaatst uit privacy overweging.
Steeds in het begin van een deel van het verslag een stadswapen, vlag of het wapen van de regio geplaatst. het verslag over Padua heeft me de meeste moeite gekost daar ik mijn notities over die stad kwijt was geraakt, maar uiteindelijk is het me toch gelukt.
Ik hoop dat voor jullie medereizigers en andere personen die dit lezen een mooie terugblik mag zijn op de "HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË'.
RIJKDOM VAN DE KERK.
Tijdens onze reis hebben we Dom's, kathedralen, basilieken en kerken bezocht.
In de een straalde je de rijkdom van de kerk nog meer te gemoed dan in de andere.
Het was vaak enorm overweldigend zoveel, zowel binnen als buiten.
Dan vraagt men zich af: is al deze rijkdom zo nodig om in een god te geloven? Zou de kerk niet moeten geven aan de armen, thuislozen en hulpbehoevenden, dan andersom?
Ook al de relikwieën van heiligen of wat er van ze over is trekt duizenden mensen die er (helaas) in geloven en er grof geld voor neertellen.
Het valt mee dat er geen aflaatbrieven meer worden verkocht.
Een feit is zeker; hoe heiliger de persoon is, in des te meer stukken wordt het stoffelijk overschot verdeeld om er geld uit te slaan.
Dus wordt niet 'heilig', want voor je het weet ben je je kop kwijt.
PINOKKIO.
In iedere stad die we bezocht hebben kwamen we afbeeldingen van dit houten figuurtje tegen, oorspronkelijk gemaakt door een poppenmaker uit een stukje hout van een pijnboom.
Het is het hoofdfiguurtje uit het boek van de Italiaanse schrijver Carlo Collodi die het in 1883 uitgaf.
Een poppetje dat een leven kreeg, maar waarvan de neus langer werd als hij niet de waarheid vertelde.
Misschien was het beter geweest voor de Italiaanse politiek als Berlusconi geen Silvio had geheten bij zijn voornaam, maar Pinokkio.
Had hij zover hoeven te gaan om zijn neus letterlijk en figuurlijk in andermans zaken te steken en was de waarheid over zijn praktijken eerder aan het licht gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten