HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. VENETIË. (DEEL 19)

HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.

VENETO.

VENETIË. (19)

We wandelen over het zeer drukke Riva Degli Schiavoni en steken twee bruggen over. Vanaf de tweede brug hadden we zicht op de 'brug der zuchten'. 

BRUG DER ZUCHTEN.

Deze kleine brug over de Rio di Palazzo is een van de meest beroemde monumenten van de stad Venetië en het is een verplichte stopplaats voor ieder bezoeker van de stad.
De brug is niet zozeer beroemd om zijn uitzonderlijke architectonische vormgeving maar veeleer omdat hij steeds wordt vermeld in de 19e eeuwse geschiedschrijvers of schrijvers van klassieke thrillers.
Maar voor hen die door de gevangenis bewaarders van hun kerkers naar de rechtszaal werden gebracht was het een brug der zuchten en angst. Men kon er zeker van zijn dat men de rest van zijn leven in de kerkers van de nieuwe gevangenis van de Ventiaanse Republiek zou doorbrengen. Een laatste blik naar buiten, voor het laatst de zon zien of de familieleden die even verder op de brug stonden.
De gevangenis werd tussen de 16e en 17e eeuw op de andere oever van de Rio di Pallazo gebouwd. Doge Mario Grimani gaf opdracht tot de bouw van de brug met twee boven elkaar gelegen doorgangen. De brug werd in 1602 naar het ontwerp van Antonio Contin gebouwd. De brug is versierd met koppen en heeft twee kleine met trailiewerk voorziene vensters.

We wandelen verder steken de Ponte dei Sospiri over en bereiken de zijgevel van het Dogenpaleis gelegen op de Palazzo Ducale. Hier staan twee enorm hoge zuilen, met daarboven op een afbeelding van San Teodoro, beschermheilige van Venetië, in strijd met de draak en op de andere een gevleugelde leeuw van San. Marco.

DE GEVLEUGELDE LEEUW  EN DE LEGENDE VAN SAN MARCO.

Waar je ook loopt in Venetië, op de vlag en in het wapen van de stad, overal kom je de afbeelding van de gevleugelde leeuw tegen, de leeuw van Marcus. het is het symbool van Venetië.

De oorsprong hiervan gaat eeuwen terug.

Op de terugweg van Aquileia naar Rome, kwam de patriarch Marcus in zwaar weer terecht toen hij over het water van de Venetiaanse lagune voer.

De storm verwoeste zijn schip en hij spoelde uiteindelijk aan op een nog onbewoond eilandje in de lagune, waarop nu Venetië ligt.

In een een droom die hij kreeg verscheen hem een engel met de boodschap: Pax tibi, Marce evangelista meus.... (Vrede zij met u, Marcus mijn evangelist...). Deze beroemde Latijnse woorden zijn terug te vinden op de bladzijden van het boek dat de leeuw tussen poten heeft. De engel voorspelde dat deze plak ooit zou uitgroeien tot een machtige stad en dat Marcus daarvan de patroonheilige zou worden.

Marcus overleed in Alexandrië en werd daar begraven. Maar hij was niet vergeten door de Venetianen. Zo werd zijn lichaam door zeelieden gestolen en verstopt onder een lading varkensvlees.

Onder varkensvlees, daar de moslim inspecteurs in de haven, dit niet zouden aanraken daar het voor hen onrein is. Zo werden zijn stoffelijke resten van Alexandrië naar Venetië gebracht om alsnog daar begraven te worden.

Ter ere van Marcus werd de Basiliek van San Marco gebouwd waar hij nu in een tombe is bijgezet.

Zo geschiede.

Op alle afbeeldingen en bij sommige beelden ligt het boek open geslagen, maar soms is het boek plotseling gesloten, wat volgens overlevering de laatste oorlog gebeurde!  

HET DOGENPALEIS.

Op Piazetta San Marco ligt de voorgevel van het Dogen paleis. Met de bouw van het eerste Dogenpaleis, een paleis dat moest dienen als zetel van de doge, werd begin 9e eeuw enkele jaren voordat de regeringszetel van Malamocco naar Venetië werd verplaatst begonnen.
Deze plaats was gemakkelijker te verdedigen tegen eventuele vijanden van overzee.
In de tweede helft van de 12e eeuw besloot Sebastiano Ziani, die in 1172 tot doge was gekozen, het oude gebouw waarvan de planimetrie ook heden nog is te zien, te laten vergroten.
Waarschijnlijk was deze nieuwe constructie meer een burcht dan een paleis met torens en verdedigingssystemen.
In 1177 was keizer Frederik Roodbaard hier te gast tijdens zijn verblijf in Venetië voor de verzoening met paus Alexander III.
De aangelegenheden van de Republiek, die inmiddels een belangrijke rol op economische en commercieel gebied speelde, geboden doge Pietro Gradenigo in 1301 opdracht te geven voor het bouwen van een nieuw paleis met een raadzaal en kanselerij.Volgens de kronieken uit die tijd werden de werkzaamheden toevertrouwd aan Pietro Baseggio en aan zijn schoonzoon Filippo Calendario. De vleugel werd in 1419 deels afgebroken voor het bouwen van de zaal voor De Hoge Raad.

(Porta della Carta en het venster van de doge met boven de ingang de leeuw van San Marco.)

In de daarop volgende jaren werden er steeds meer veranderingen aan het het gebouw gedaan. Zo werd een zelfde vleugel als aan de voorzijde ook aan de havenkant gebouwd en met elkaar verbonden.
In 1483 werden enige zalen verwoest door brand en de Veronese architect Antonio Rizzo kreeg opdracht voor de reconstructiewerkzaamheden, waaraan hij 15 jaar werkte.
Hij ontwierp ook de fraaie Scala dei Giganti (reuzentrap), de gevels van het binnenhof en de gevel die uitkijkt op de Rio del Palazza. In 1498 moest hij vluchten wegens een aanklacht van fraude.
Op 11 mei 1574 brak er wederom een brand uit die schade toebracht aan de beide raadszalen en daarop nogmaals in 1577. Veel schade werd aangericht en de zalen van de Hoge Raad en Verkiezingen gingen verloren. Antonio Da Ponte zag kans alles te reconstrueren binnen acht maanden.

 De buitenkant van het paleis is boven massiever  in aanzicht dan de onderzijde. Op de begane grond loopt van de Porta della Carta tot de Ponte della Paglia een spitsbogige zuilengang met zuilen zonder sokkels.
Ook de bovenverdieping heeft een zuilengang met kielbogen, die aan de bovenkant klavertjevier opening hebben.














De zalen op de eerste verdieping krijgen licht door de spitsboog-vensters. De muren zijn bekroond met een smalle tinnenkrans met pinakles en maaswerk en op de hoeken open aediculae.
Op de hoeken van de zuilengangen zijn fraaie stukken beeldhouwwerk aangebracht en bovenkant van de zuilen hebben allemaal een verschillende afbeeldingen; kopen van mensen dieren, bloemen en planten. Het gebouw is zonder meer imponerend om te zien.
Het Dogenpaleis heeft ook een zeer fraaie binnenhof.

GEHEIME AANKLACHTEN.

Ondanks alle pracht en praal was er natuurlijk ook de onderlinge machtsstrijd gaande. Niet alleen onder de burgerbevolking, de ambachtslieden die voor de doge mochten werken, maar ook onder de ambtenaren van de Republiek en zelfs de raadslieden die de doge moesten kiezen. Een openlijke aanklacht indienen kon voor de aanklager zelf wel een verkeerd uitpakken.

Zo was er een 'brievenbus' de "Leeuwenmuil", waarin men een geheime aanklacht kon deponeren of deze waar of niet waar was.

In dergelijke gevallen was het vooral diegene die het meeste geld had die onschuldig werd verklaard, want men was niet vies van steekpenningen.

Dit systeem heeft zelfs enkele dogen de kop gekost. 

Het was onvoorstelbaar druk en het leek wel of half Azië aanwezig was in Venetië. Zo stonden er overal lange rijen met wachtende mensen om een gebouw te kunnen betreden. Terwijl we op de hoek bij het Dogenpaleis op onze stadsgids stonden te wachten, besloten enkelen was ons niet met de groep mee te gaan op de wandeling door de smalle straatjes. Zo werd er een tijd afgesproken om bij de kade van de Bac Orseolo achter het Procuratie Vecchie op het Pizza San Marco te zijn voor de gondelvaart door de kanaaltjes.

Op de hoek van de Piazetta San Marco en de Piazza San Marco staat de Campanile van San Marco met daarvoor de Loggetta van Sansovino.

CAMPANILE VAN SAN MARCO.

Het Piazza San Marco wordt gedomineerd door de sierlijke, 98,5 meter hoge, toren. In de 9e eeuw stond hier een wachttoren die uitkeek op de lagune, omdat de Piazzetta van San Marco toen nog een havenbekken was.
Deze toren werd in de tweede helft van de 12e eeuw verbouwd en werd meerdere keren beschadigd en tussen 1511 en 1514 door Bartolomeo Bon herbouwd naar een ontwerp van Giorgio Spavento. De machtige vierkante toren kwam los te staan van omliggende gebouwen. Boven de vierbogige klokkenkamer bevindt zich een tamboer waarop het piramidale dak met het beeld van de aartsengel Gabriël steunt. De toren heeft een spiraal vormige opwaartse gang die tot de top leidt, zodat hoogwaardigheidsbekleders te paard helemaal tot boven in de toren konden rijden. 
In 1902 stortte de klokkentoren in toen men trachtte een lift in het gebouw aan te brengen en een stabiliserende hulpconstructie verwijderde. ook de Loggetta onderaan de toren werd beschadigd.

Men besloot de toren in zijn oorspronkelijke stijl de herbouwen en deze bouw kwam gereed in 1912.
De toren is geheel opgetrokken uit baksteen, heeft een klokkenkamer met vijf klokken en een observatorium ruimte.
Tegenwoordig kan men de toren beklimmen en heeft men vanuit de klokkenkamer een grandioos uitzicht op de vijf koepels van de San Marco Basiliek, het eiland San Giorgio Maggiore, over de stad en bij helder weer tot aan de Alpen.

LOGGETTA VAN SANSONIVO.

Sansovino bouwde de Logetta aan de voet van de Campanile van San Marco.
Hij was ook nauw betrokken bij de bouw van de basiliek van San Marco.
In de nissen liet hij  vier bronzen beelden plaatsen de Apollo, Mercurius, de Vrede en Minerva voorstellen.
Tussen de loggetta en de klokkentoren staan drie stenen pijlers, die in 1505 door A.Leopardi werden vervaardigd ter vervanging van de vroegere houten pijlers. 
Op de middelste pijler staat het beeld van de doge L.Loredan. 

                      Zie vervolg: HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. VENETIË. (DEEL 20)