HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. FLORENCE. (DEEL 11)

HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.

NOORD-TOSCANE.

FLORENCE. (11)

Vanwege de enorme drukte werd er besloten niet naar de Ponte Vecchio te gaan. We verlieten de oever van de Arno en sloegen de straat in waar de Galleria Degli Uffizi is gelegen. 

GALLERIA DEGLI UFFIZI.

Dit geweldige gebouw is gelegen tussen de rivier de Arna en Oiazza Delle Signora. Het werd gebouwd tussen 1560 en 1580 onder leiding van de architect Giorgio Vasari.

Het gebouw moest in opdracht van Cosimo I de' Medici dienen als registratiekantoor en Staatsarchief.

In 1737 werd het gebouw, volgens de wil van Anna Maria  Ludivica de ' Medici, de laatste vertegenwoordigster van de grote familie, als museum gebruikt  en geopend voor het publiek.

In de 45 zalen, de galerijen, en gangen waaruit het gebouw bestaat werden en worden belangrijke kunstwerken van Italiaanse en buitenlandse artiesten tentoongesteld. In nissen van de rechthoekige pilaren zijn beelden geplaatst van adellijke en belangrijke personen uit die periode.

MERCATO NUOVO.

De Mercato Nuovo wordt ook wordt wel de "Porcellino" genoemd.

Reeds in de 11e eeuw was er op deze plaats een markt. De huidige loggia werd in de 16e eeuw gebouwd en beschermde de handelslieden tegen het slechte weer.

Het gebouw werd de Mercato Nuovo genoemd om het te onderscheiden van de oude markt de Mercato Vecchio, dat in de 14 e eeuw werd gebouwd op de plaats waar nu de Piazza della Republica is gelegen.

De loggia werd gebouwd tussen 1547 en 1551, tijdens de heerschappij van groothertog Cosimo I.

Het ontwerp van de rechthoekige loggia  met de grote bogen wordt toegeschreven aan Giovanni Battista del Tasso, een Florentijns beeldhouwer.

Aan elke hoek van de loggia bevinden zich twee nissen. Slechts drie van de acht nissen bevatten standbeelden. In een daarvan staat de 14e eeuwse bankier en diplomaat Giovanni Villani (rechts).

Midden in de loggia (niet zichtbaar door de handelswaren) bevindt zich een cirkelvormig symbool in de vloer. Deze afbeelding staat bekend onder de naam 'Pietra dello scandalo' (steen der schaamte) en markeert de plaats waar, tijdens de renaissance, bedrieglijke handelaren publiekelijk werden vernederd voordat ze naar de gevangenis werden gestuurd of uit de stad verbannen.

Volgens overlevering; moesten ze hun broek laten zakken tot op hun enkels e rechtop staan terwijl met een ketting tegen hun benen werd geslagen, drie keer in totaal, waardoor ze telkens op hun ontbloot achterste vielen.

Ook trekt een klein fontein, als het niet bedekt is met handelswaar als er geen water stroomt, de aandacht. Het is een bronzen afbeelding van een everzwijn.

DE ORSANMICHELE.

De Orsanmichele is een kerk, welke aan de buitenzijde in het geheel niet op een kerk lijkt, gelegen aan de Via Calzaiuoli.

Het gebouw kent voor een kerk een zeer excentrieke vorm. Het bestaat uit een drie verdiepingen hoge kubus van een bruin soort gesteente.

In de 9e eeuw stond hier eerst een kloosterkerk, deze werd afgebroken om er de graanbeurs te bouwen. Toen de graanbeurs in 1337 door brand werd verwoest begon men aan de bouw van de huidige kerk.

Het enige fraaie aan het gebouw zijn de romaanse vensters met een sierlijke boog gedeeld in tweeën en drie zuiltjes.

Het meest in het oog vallend zijn de 'uitstalramen'  met daarin de Florentijnse beeldhouwkunst uit de 15e eeuw.

Deze fraaie beelden, voorstellende diverse heiligen en personen uit de bijbel, zijn vervaardigd door verschillende kunstenaars. Van veel van deze beelden bevinden zich in het stedelijk museum.

Op deze fotocollage een deel van de beelden, met in het midden van de onderste rij de vier gekroonde heiligen.

Steeds weer zien op de achtergrond de toren van Palazzo Vecchio tijdens onze wandeling door de smalle straatjes.

Het is de toren van het stadhuis van Florence, dat in het begin van de 14e eeuw gebouwd werd als het Palazzo del Popolo. Het als een fort uitziende gebouw met kantelen is een van de bezienswaardigheden van de stad.

De klokkentoren met een hoogte van 94 meter, wordt ook wel de Torre d'Arnolfo genoemd naar de Italiaanse architect en beeldhouwer Arnolfo di Cambio, aan wie de bouw van het stadhuis wordt toegeschreven.

Pas 23 jaar na het voltooien van het gebouw werd de grote klok in de toren gehesen.

Helaas door de verschrikkelijke drukte vanwege de 'Florence  City Walk' en het enorme feestpodium op het plein lieten we deze bezienswaardigheid maar voor wat het was.

(Triomfboog Arcone.)

Rekening houdend met het afgesproken tijdstip, dat we ons weer zouden verzamelen bij de Santa Maria Novella kerk, wandelden we in die richting en staken de drukke Piazza della Republica over.
Dit 19e eeuwse plein vormt een contrast met de historische omgeving met kleine steegjes en eeuwen oude gebouwen.
Het meest prominent aanwezige bouwwerk op het plein is de triomfboog bekend als de 'Arcone'. De boog werd gebouwd in 1895 als onderdeel van het herontwikkelingsproject.
Een inscriptie op de boog verwijst naar de afbraak van de historische gebouwen: vrij vertaald staat er "de oude stad werd uit haar lijden verlost en terug tot leven gebracht".   

Nadat de groep compleet was  gingen we terug naar het treinstation van Florence om de boemeltrein terug te nemen naar Ronta. Nu spreekt men in Nederland wel een over een chaos op een station als er treinen uitvallen. Hier is het al een chaos als de treinen normaal rijden. Het is meer een krioelende mierenhoop met een enorm lawaai van de duizenden door het plafond weerkaatste stemmen van de passagiers. We waren dan ook blij eindelijk in de trein te kunnen stappen.

De zon begon reeds langzaam onder te gaan onderweg naar Ronta. Het was een drukke en indrukwekkende dag geweest. Uiteraard besefte we al te goed dat het onmogelijk is alle interessante bezienswaardigheden van Florence in dit korte tijdsbestek te bekijken. Dan maar niet te spreken over wat de vele musea nog te bieden hebben. Maar toch wil ik u niet het fraaiste beeld ooit door Michelangelo gemaakt onthouden.

DE DAVID.

In 1501 gaf de Florentijnse Republiek MIchelangelo de opdracht de David te vervaardigen. De kunstenaar was toen 16 jaar oud en heilig overtuigd van de theorieën over het ideaalbeeld van schoonheid, die hij had leren kennen in het neoplatonische milieu van het Medici-hof.
De schoonheid werd gezien als de weerspiegeling van de goddelijke wereld op aarde, als ware het een openbaring van God in de mens.
 De mens vormde namelijk het figuur waarin de goddelijke schoonheid het beste kon worden weergegeven.
Michelangelo was er eveneens van overtuigd dat ter verkrijging van een "superieure" schoonheid het nodig was om de fantasie en het idee van de kunstenaar te laten doorschemeren aan de hand van de natuur, ook al was hij diep onder de indruk en wijde hij zich vaak aan de sectie van lijken ter  bestudering van de anatomie. De David was het resultaat van deze bestuderingen, deze theorieën en deze fantasieën.
Michelangelo had drie jaren nodig om het beeld van 4 meter hoogte te voltooien. In 1504 werd het voor het Palazzo Vecchio op het Signoria plein geplaatst. Het originele beeld, waarvan in de eeuwen later veel reproducties zijn gemaakt, staat nu in de Galleria dell' Accademia.

                            Zie vervolg: HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. SIENA. (DEEL 12).