HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. VENETIË. (DEEL 20)

HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.

VENETO.

VENETIË. (20)

BASILIEK VAN SAN MARCO.

De Basiliek van San Marco oftewel de 'grote tempel van Venetië' is niet alleen een monumentaal symbool van de kerk, maar ook een teken van de politieke macht. omdat de kerk werd gebouwd als kapel van de dogen en pas in de 19e eeuw zetel van het Patriarchaat werd. Het is de derde kerk op deze plaats.
De voorgevel van San Marco heeft vijf portalen en eveneens heeft de kerk vijf oosters-aandoende koepels die de gehele structuur een solide, maar tegelijkertijd sierlijk en beweeglijk aanzicht geven.
De basiliek heeft een afmeting van 76 meter lang, 62 meter breed en 43 meter hoog.

De afbeeldingen boven de portalen geven de berging van het lichaam van de evangelist Marcus weer.
De sarcofaag met zijn stoffelijke resten staat in de kerk achter het altaar.
Boven het hoofdportaal voor een halfrond venster staat een vierspan paarden en er boven de Venetiaanse leeuw., symbool van Marcus.

Het bronzen vierspan is een replica van de originele paardengroep, die waarschijnlijk uit de 2e eeuw stamt. Deze paarden zijn uniek omdat andere groepen van triomfkarpaarden uit de oudheid niet bewaard zijn gebleven.
Ze zijn als buit van de Vierde Kruistocht uit Constantinopel naar Venetië gebracht.
Napoleon heeft de paarden enige tijd op de Arc de Triomphe di Carrousel in Parijs laten staan. de kerven in de paardengroep zijn met opzet aangebracht om schittering te voorkomen.
Aan weerszijden van de puntig uitlopende boog staat aan iedere zijde een torentje en op de punt boven de Venetiaanse leeuw staat het standbeeld van San Marco, geflankeerd door engelen.

Boven de balustrade , links en rechts van de paarden zijn twee halfronde koepels met voorstellingen uit het leven van Christus.
Tussen deze halfronde koepels weer torentjes.
Al deze kunstwerken dateren uit de 13e en 15e eeuw.

Het inwendige van de basiliek moet zeer indrukwekkend zijn. De lichtinval door de vensters in de koepels, de rijk versierde marmeren zuilen en het altaar, maar het meeste de Pala d' Oro ingelegd met edelstenen en bladgoud. Dit kregen we niet te zien door de drukte.

DE KLOKKENTOREN.

Links van de basiliek van San Marco, op Piazza San Marco, staat de klokkentoren.

Dit is ongetwijfeld een van de meest gefotografeerde monumenten van Venetië, vanwege de originele klok en de twee Moren die boven op de toren de uren slaan.

De toren wed tussen 1496 en 1499 door Codussi gebouwd.

In 1506 werd naar een ontwerp van P.Lombardo begonnen met de constructie van de twee zijkanten, die in 1775 door Giorgio Massari werden verhoogd.

De bronzen moren zijn het werk van Ambrogio da le Anchore uit 1497.

 Onder de leeuw van San Marco, die zich onder de Moren bevindt, is een klein halfrond terrasje waarop Hemelvaartsdag (en tijdens de gehele week) drie beelden van links naar rechts ronddraaien voor het vergulde koperen beeld van de Madonna met Kind van A.Leopardi.

 De grote ronde wijzerplaat, daaronder, is een mechanisch meesterwerk van de uit Parma afkomstige kopersmeden Giampaolo en Giancarlo Ranieri, (einde 15e eeuw); de klok geeft het verstrijken van de seizoenen en de uren aan, evenals de maanfases en de overgang van de zon van het enne naar het andere sterrenbeeld.

Wij volgen de gebouwen links van de klokkentoren de Procuratie Vecchie, gaan een poortdoorgang door en komen bij de plaats waar later op de dag de gondels vertrekken in de Bac Orseolo.

Wij wandelen terug over de Piazza San Marco en de Piazetta San Marco en passeren de Libreria Marcina oftewel de bibliotheek van San Marco, gelegen tegenover het Dogenpaleis aan de westkant van de Piazetta San Marco.

We volgend de kade en hebben een mooi zicht op de Santa Maria della Salute op de andere oever van het Canal Grande.

SANTA MARIA DELLA SALUTE.

Toen Venetië in 1630 door een pestepidemie werd getroffen, legde de Senaat een gelofte af voor het bouwen van een kerk ter ere van Maria opdat de ramp zou eindigen.
Om deze gelogte te vervullen kreeg Baldassaare Longhena opdracht de Santa Maria della Salute te bouwen. 
Toen de kerk in 1687 werd ingewijd was Longhena zelf al vijf jaar dood. De kerk is ongetwijfeld een van de grootste barokmonumenten van Venetië.
De kerk heeft een achthoekige structuur met bogen, waarop een tamboer met koepel rust en zes zijkapellen.
De voorgevel met brede monumentale trap lijkt op een rijk versierde boog. het achthoekige gebouw heeft aan beide kanten kapellen.

We zwerven verder langs het water en over bruggetjes en bereiken Campo San Moisè.

SAN MOISÈ.

De in de 8e eeuw gestichte kerk werd in de 10e eeuw in opdracht van een zekere Mosè Venier verbouwd; hij gaf de kerk de naam van zijn beschermheilige.

In de 14e eeuw werd de mooie bakstenen campanile met tweelingvensters in de klokkenstoel toegevoegd.

De beweegelijke, rijk met beelden versierde voorgevel is een werk van Alessandro Tremignon die de gevel in de tweede helft van de 17e eeuw tezamen met de beeldhouwer Enrico Meyring vervaardigde.

De eenschepige kerk heeft veel schilderijen uit de 17e- en 18e eeuw.

Bij het bruggetje over de Rio San Moisè was het een drukte met aankomende en vertrekkende gondels. Het werd ons al snel duidelijk dat broodnijd hier niet vreemd is. ook dat er twee gondeliers gildes waren; zij met de blauw-wit gestreepte shirts en de andere met de rood-wit gestreepte shirts. Het was een uitgelezen plek voor een snelcursus Italiaans schelden en vloeken.

   

Het was een uitgelezen plaats om ook de versieringen aan de gondels te bekijken. De fraaie voor- en achtersteven, zitplaatsen met op de rand versieringen met goudkleurige zeepaardjes, houtsnijwerk. de bekleding van de zitplaatsen en de houder voor het wrikken met de roeispaan.

Zo werd het tijd om naar onze plaats te gaan, waar was afgesproken voor een gondelvaart door de kanaaltjes en een deel van het Canal Grande.

                        Zie vervolg: HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. VENETIË. (DEEL 21)