HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. VENETIË. GLASWERK. (DEEL 22)

HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.

VENETO.

VENETIË.

VENETIAANS GLAS.

Haast in ieder straatje van Venetië kom je wel een winkel tegen waar ze glaswerk verkopen.
Maar het echte Venetiaanse glas heken je ook duidelijk aan de prijs die er voor gevraagd wordt, maar ook hel fel gekleurde glas van Murano kent zijn prijzen.

Voor echt iets moois en waardevols zal de koper ook diep in zijn buidel moeten tasten. Het echte kunstige glasblaaswerk  is een vakmanschap op zich zelf, alhoewel men op meerdere plaatsen dit uiteraard getracht heeft na de maken.

GESCHIEDENIS.

Men gaat er vanuit dat de techniek van het glasblazen en het bewerken ervan door kunstenaars uit Constantinopel in Venetië werd geïntroduceerd.

Zij waren met de kruisvaarders die huiswaarts keerden en Constantinopel tijdens de Vierde Kruistocht hadden veroverd meegekomen. 

Een andere mogelijkheid is dat in deze tijd het procedé van het glas ontkleuren wat in de vergetelheid geraakt was, herontdekt werd waarna de Venetianen in staat waren om zuiver kristalglas te produceren.

Dit laatste is wat men in Venetië het liefste aanneemt.

Venetiaans glas is een voor velen direct herkenbare vorm van geblazen glaswerk, dat met gebruik van oorspronkelijke Romeinse technieken al sinds de 13e eeuw op nagenoeg de zelfde wijze wordt vervaardigd.

Niet alleen zuiver kristalglas is iets dat uit Venetië komt, ook het gebruik van diverse kleuren door en naast elkaar is een typisch kenmerk van Venetiaansglas.

(Een zeer fraai Venetiaans Carnavalsmasker vervaardigd van glas.)

Zuiver kristalglas werd in later eeuwen in diverse staden in Europa nagemaakt. Onder andere in Antwerpen, daar noemde men het 'façon de Venise'.

Oorspronkelijk lagen de glasblazerijen gewoon tussen de woonhuizen in de stad, met tot gevolg dat er regelmatig brand uitbrak door ongelukken of nalatigheid.

In 1291 werden alle glasblazers gedwongen uit Venetië te verhuizen naar het eilandje Murano, vanwege dit brandrisico.

Ook werd er beweert dat dit werd gedaan om op deze manier de kunst van het glasblazen beter te beveiligen.

Op straffe des doods was het de glasblazers verboden om hun kust door te vertellen; deze mensen leefden in feite als gevangenen van hun eigen kunde op het eiland.

Murano werd beroemd om zijn geblazen glas maar ook door de productie van spiegels die niet het beeld vertekenden.

(Glasblaaskunst uit Murano; een zeekwal in een zee-blauwe kleur van massief glas gevat.)

Op het eind van de 13e eeuw was het eiland Murano het centrum van de glasindustrie. Ook werd er het Aventurijnsglas uitgevonden.

Nog voor het begin van de 16e eeuw kreeg men de techniek van het emailleschilderen, oorspronkelijk ontdekt in de islamitische wereld, onder de knie en men gebruikte deze techniek voor decoratie van het glas. ook de kunst van graveren en vergulden van het glas nam toe.

In de 16e eeuw beheerste men deze technieken zo goed, dat men zeer ingewikkelde vormen en versieringen wist te maken.

Tot op de dag van vandaag is het Venetiaanse glaswerk nog steeds een bron van inkomen voor de economie en de toeristische souvenirs uit Venetië.

Murano kent tegenwoordig nog een aantal heel oude glasmakerijen, zoals Venini, Pauly, Seguso en Barovier - Toso. Deze laatste werd in in 1295 opgericht. en is het op 31ste na oudste bedrijf ter wereld.

Het maken van Venetiaans glaswerk is een complex proces. Het glas wordt gemaakt van siliciumdioxide.
Om het niet te snel laten stollen wordt natriumoxide toegevoegd. Deze stoffen worden eerst verhit om het te smelten. 
Wanneer het weer stolt maar nog niet hard is, wordt het bewerkt. Eventueel wordt natrium toegevoegd om het glas ondoorzichtig te maken of nitraat en arseen om luchtbellen te verwijderen.
Alles bij elkaar vergt het veel kennis, ervaring en vakmanschap om het glas in de meest creatieve vormen te krijgen. het moeilijkste is een set van glazen te maken met een minimum van minder dan 1% aan verschil.

Om het glas te kleuren worden andere stoffen gebruikt. Om het glas de kleur blauw te geven wordt een kleine hoeveelheid koper en kobalt toegevoegd.
Wanneer het glas is afgekoeld heeft het een blauwe kleur gekregen. Op de zelfde manier kan men met een kleine hoeveelheid goud een rode kleur verkrijgen. Dus geen wonder dat het zo duur is.
Hierna kan het werk nog geëmailleerd en eventueel gegraveerd of versierd  met een tekening van bladgoud.

CARNAVAL IN VENETIË.

Buiten het Ventiaans glaswerk waren er ook de winkeltjes die de maskers verkochten voor het Venetiaans Carnaval.

Nu zijn dit maskers voor de verkoop als souvenirs, want de originele zijn zeer kostbaar.

Het Carnaval in Venetië  duurt 12 dagen en eindigt de dag voor Aswoensdag, zoals overal waar dit gevierd wordt.

Van het Venetiaans Carnaval wordt voor het eerst melding gemaakt in 1268. In de loop van de geschiedenis heeft men vaak geprobeerd om het extravagante en vaak subversieve karakter van het festival aan banden te leggen.

Het dragen van de maskers was oorspronkelijk een gewoonte die in een groot deel van het jaar gebruikelijk was. Niet alleen tijdens feesten maar ook wanneer men zich anoniem over straat wilde begeven.

oorspronkelijk waren de maskers bedoeld om de sociale status te verbergen. Omdat deze door het masker niet meer te bepalen was, kon men zich tijdens feesten lekker laten gaan aan drank of de vrouw van een ander.

Toen Venetië onder controle kwam van Lombardije en later van napoleon werd het dragen van maskers echter flink aan banden gelegd. Hierdoor raakte deze traditie steeds meer op de achtergrond.

Maar het Venetiaans Carnaval bestaat nog steeds.

We wandelen langzaam terug door de smalle straatjes en komen weer uit op het Piazzetta San Marco, waar het opvallend rustig is geworden. Horden bezoekers van Venetië wandelen in de richting van de steigers waar de veerboten naar Mestre gemeerd liggen. Het duurde even eer eenieder zich bij de groep had gevormd in de mensen massa.

De veerboot waarmee we zouden terug varen kwam niet opdagen dus werden we  bij enkele andere groepen geplaatst op een boot.

Op de terugweg naar ons hotel vanuit Venetië konden we genieten van een zonsondergang die het einde van een mooie dag betekende en het afscheid van Venetië.
Het was het laatste hoogtepunt van onze reis door Italië.

Ook deze vogels, onderweg naar hun plaats waar ze gaan overwinteren, namen in vogelvlucht afscheid van Venetië. Links de punt van het eiland Giudecca en rechts met de toren San Giorgio Maggiore.
Op de achtergrond Piazzetta San Marco met het Dogenpaleis en de Campanile van San Marco.

    Zie vervolg: HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. THUISREIS EN TERUGBLIK. (DEEL 23)