HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. SIENA. (DEEL 14).

HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË.

NOORD-TOSCANE.

SIENA. (14).

PIAZZA DEL CAMPO.

De bijzonder mooie, maar ook adembenemend Piazza del Campo (van bovenaf gezien) wordt ook wel eenvoudigweg de "campo" genoemd. Van bovenaf is duidelijk te zien dat het plein is verdeeld in negen vakken door witte strepen. Dit verwijst naar de periode dat de stad door een commissie van negen bestuurders werd geregeerd (1287-1355).
Het plein loopt schuin af . Dat komt doordat het is aangelegd op de plaats waar de drie heuvels samenkomen waar Siena op ie gebouwd. In de brede top van het middelste vak ligt het fontein Gaia en verder staan op het plein het Palazzo Publico, de Capella di Piazza en de Torre del Mangia.

PALAZZO PUBLICO.

Het alleen staande Palazzo Publico rijst samen met de Torre del Mangia op uit de diepte van het schelp vormige plein.
Het is het fraaiste stadhuis van Italië en is gebouwd tussen 1288 en 1320.
Slechts een deel van het fraaie gebouw is nog maar als gemeentehuis in gebruik.
De overige ruimten in het gebouw worden in beslag genomen door het interessante museum Civico.
De gevel laat zien dat er vier verdiepingen zijn in het centrale deel van het gebouw. Elegante kantelen bekronen het gebouw.
In het middelste deel bevindt zich op de bovenste verdieping tussen de twee venster een ronde koperen plaat met het Christus-monogram symbool van de H.Bernard van Siena, daarnaast op de hoeken van het midden deel twee stenen wolven.

De vensters zijn driedelig en met fraaie gotische bogen en zuilen afgewerkt met boven ieder venster het wapen van Siena..
Midden op de gevel zijn verschillende wapenschilden aangebracht. Ook hier komen weer het wapenschild van de Medici familie tegen.

De vlag aan de gevel van het stadhuis is die van Contrada della Torre. De Torenwijk.

Het geheel is een prachtig voorbeeld van de Siënese niet-kerkelijke bouwstijl. Deze stijl heeft veel meer dan andere de neiging de architectonische lijnen minder zwaar en meer vloeiend te maken, met voorkeur voor elegante versieringen. Uit documenten is gebleken dat men omstreeks 1250 met de bouw is begonnen. In 1299 was het centrale gedeelte gereed en in 1305 begon men aan de bouw van de twee vleugels. In 1310 was het Palazzo gereed en het behield zijn oorspronkelijke vorm tot aan de uitbreiding in 1680. 



Het Palazzo Publico was de zetel van de Raad van Negen, ambtswoning van de Podestà en het gemeentehuis. De Podestà was iemand van buiten de stad die geacht werd boven de partijen te staan en werd in die tijd de hoogste macht toegekend.

TORRE DEL MANGIA.

De Torre del Mangia is de klokkentoren van het stadhuis van Siena. De toren werd gebouwd tussen 1338 en 1348 door de gebroeders Rinaldo.
De toren valt op door de tengere en zuivere lijn en is niet alleen een bewijs van architectonisch talent maar ook van technisch vernuft van haar bouwmeesters.
De naam is ontleend aan Giovanni di Duccio ook "Mangiaguadagni" of afgekort "Mangia" genoemd, een van de eersten die van de gemeente de opdracht kreeg om de klokken te luiden. Sinds 1780 heeft de toren een automatische klokkenluider.
De torenromp werd geheel uit bakstenen opgebouwd, daarboven kwam eerst een fijn gevormde lijst en daarna de eerste bekroning in travertin. Hierop zijn de wapenschilden van de gemeente afgebeeld met daartussen de heraldische leeuw. Daar bovenop bouwde men de klokkenkamer, uitgevoerd naar ontwerp van Lippo Memmi (1341). Bovenin bevindt zich de grote klok die in 1665 gegoten werd en die door de inwoners van Siene, Campanone of Sunto wordt genoemd, omdat zij gezegend is met de naam Maria Assunta. Ook op de hoeken van de toren de stenen wolven. 

CAPELLA DI PIAZZA.

Aan de voet van de toren bevindt zich de in 1352 gebouwde, na de grote pestepidemie, bijgebouwde Capella di Piazza met op het plafond een fresco van Sodoma II.

De kapel, het enigste bouwwerk dat uitsteekt uit de gevel van het stadhuis, werd gebouwd ter ere aan de Maagd Maria om zo te danken voor het ontsnappen aan de zwarte pest die de stad in 1348 trof.

De bouw werd gestart door Diminic Agostino en de huidige vorm kreeg het onder Giovanni di Cecco.

De beelden in de gotische nissen zijn alle gemaakt tussen 1378 en 1382 door Mariano d'Angelo Romanelli en Bartolomeo di Tomme.








De smeedijzeren poorten en hekwerk zij in opdracht van graaf Lello Orlandi in de 14e eeuw geplaatst en vervaardigd door Pietruccio Betto.

FONTE GAIA.

Het fontein tegenover het Palazzo Publico is gebouw op de plaats waar vroeger een fontein lag waar de bevolking water konden halen. Toen in 1408 Siena een nieuwe watervoorziening kreeg werd dit fontein gebouwd door de beeldhouwer Jacopo di Piero delle Quercia uit Lucca.

Oorspronkelijk stonden om het fontein hoge muren en het werd gebouwd tussen 1409 en 1419.

De verklaring van de naam is als volgt: Fonte betekend 'fontein' en gagia getekend 'vrolijk'. Het vrolijk komt van de blijdschap van de inwoners met deze nieuwe watervoorziening.

 De bron van het water ligt in de heuvels en wordt aangevoerd via een aquaduct dat sinds de 14e eeuw in gebruik is.

Het rechthoekige fontein is voorzien van fraai beeldhouwwerk met o.a de verdrijving van Adam en Eva uit het Paradijs.

Doordat het fontein steeds verder beschadigd raakte is dit wat er nu ligt een kopie, waarvan de afbeeldingen in  1858 werden vervangen reproducties van Tito Sarocchi.

Het origineel ligt in het midden in het Palazzo Pubblico.

We vervolgen onze wandeling en in een kromme straat die de vorm van de Campo volgt, stat op het punt waar de via Banchi di Sopra en de via de Bachi di Sotto samenkomen de Loggia della Mercanzia.

DE TERZO DI CITTÀ.

Het gebouw in de renaissansestijl dateert uit de eerste helft van de 15e eeuw en is voorzien van fraaie gotische decoratie.
De gewelfde plafonds onder het dak van de galerij zijn zeer fraai beschilderd en op de galerij staan twee enorme marmeren banken.
Aan de vier zuilen zijn de beelden van de heiligen van de stad geplaatst die een wakend oog op de voorbijgangers houden.
De gehele galerij is afgesloten door een mens hoog hekwerk met fraai gevormde punten die lijken op een opengaande tulpenbloem.

Voor we verder zouden wandelen naar de Dom van Siena werd besloten eerst een verwarmende kop koffie te gaan drinken. De groep splitste zich op in tweeën daar er in één koffiebar geen ruimte was voor iedereen.

Zo kwam een kleine groep in een klein koffiebarretje terecht met een heel gezellige sfeer gecreëerd met materialen van verschillende koffie soorten aan de wanden en daartussen zelfs een oude (Delfts-blauwe?) slinger koffiemolen uit grootmoeders tijd. Opvallend was de reclame voor een bepaald merk koffie. de Blue Mountain koffie, voor €116,00 de kilogram. Ik had daar eens een artikel over gelezen en wil dit jullie niet onthouden.

BLUE MOUNTAIN COFFEE VAN JAMAICA.

Het is een zeer exclusieve koffiesoort die wordt geteeld  op de hellingen van de Blue Mountain op het eiland Jamaica. deze zeer hoge bergen bevinden zich ten noorden van de hoofdstad Kingston. De koffie staat bekend om zijn milde en niet-bittere smaak.

De geschiedenis van de koffie gaat terug tot 1728, toen de gouverneur van het eiland, Nicolas Lawes, de eerste koffieplanten vanuit Martinique importeerde, die daar tien jaar eerder waren geïntroduceerd. 

Direct op het platteland van Jamaica mislukte de eerste oogst en wilde de koffieplant niet groeien.

Zodoende besloot men de vruchtbare grond om de berghellingen uit te proberen en werden de planten daar op een hoogte tussen de 910 en 1700 meter boven zeeniveau hoogte gepland.

Het klimaat van de grond, met recht in de wolken gelegen, is er koel en vochtig met veel neerslag. Samen met de vruchtbare grond, goed gedraineerde bodem geeft dit de ideale omstandigheden voor de teelt van de Arabica koffieplanten die uiteindelijk de Blue Mountain koffie voortbrengen. Boven de 1.800 meter mag in Jamaica geen landbouw worden bedreven.

We besloten om maar een gewoon bakje koffie te nemen met een stukje Italiaans gebak, wat betaalbaar was.

                     Zie vervolg: HOOGTEPUNTEN VAN ITALIË. SIENA. (DEEL 15)