VENETIË EN HAAR BESCHERMING TEGEN HOOG WATER. (DEEL 1)

Wie deze stad eens heeft bezocht om te genieten van de kanaaltjes, de bruggetjes en de pleinen met de prachtige gebouwen, zal het een vreemde ervaring zijn geweest om uit de putdeksels op de beide San Marco pleinen water omhoog te zien borrelen. Vooral in het najaar en de wintermaanden is dit een veel voorkomend verschijnsel, waardoor de bewoners van de stad genoodzaakt zijn om kaplaarzen te dragen of om over verhoogde vlonders te lopen om natten voeten te voorkomen.

Het is de zuidelijke en zuid-oosten wind die het water in de Adriatische Zee opstuwt en over de kade muren van de stad doet lopen en het riool water terug perst in de afvoer buizen. Veel winkeliers en restauranthouders lijken hier jaarlijks veel economische schade door. Ook veel bewoners van de stad kunnen de begane grond van hun huis niet meer gebruiken en trekken uiteindelijk uit de stad weg daar ze ook de kosten door de aangerichte waterschade niet meer kunnen opbrengen.n.Zo daalde het bewoners aantal sinds het begin van de vorige eeuw van 180.000 tot een schamele 60.000 tegenwoordig.

De laatste decennia is het water een steeds groter probleem voor de stad geworden. Sinds men met metingen is begonnen in 1897 is de stad al 25 centimeter verzakt. Een van de oudste oorzaken is de onvaste ondergrond waarop de stad op de eilandjes in de vroegere moerasachtige delta is gebouwd. Ook is het waterspiegel van de Adriatische Zee gaan stijgen. Maar ook menselijk handelen heeft een grote oorzaak aan het verzakken van de stad. Het oppompen van het grondwater voor industrieel gebruik; wat heden sterk aan banden is gelegd, de aanleg van opgespoten land uit de zeebodem, het tot 18 meter diepte uitbaggeren van vaargeulen, om grote olietankers, erts- en kolenbulkcarriers door te kunnen laten en de laatste jaren de opkomst van de cruiseschepen. Al deze schepen veroorzaken het losslaan van de zeebodem, wat grondverschuivingen onder het wateroppervlak tot gevolg heeft en verder een hogere golfslag van het oppervlakte water. Al deze feiten op een rijtje veroorzaakten zestien middelgrote overstromingen in 2009 en 2010.

Een ding werd snel zeker: wilde men de stad voor de toekomst veilig stellen en dat het geen tweede Atlantis zou worden door het verdwijnen onder de zeespiegel, dat er snel iets moest gebeuren. Het koste natuurlijk veel heen en weer gepraat met voor- en tegenstanders eer er werd besloten tot de aanleg van een stormvloedkering bij de drie ingangen van de lagune; die van het Lido, Malamocco en Chiaggia, op het kaartje van boven naar beneden gelegen. 

Dit project Modulo Sperimentale Elettromeccanico, afgekort MOSE ging uiteindelijk op 15 mei 2003 van start. De totale kosten werden bij de start ervan geraamd op zes miljard euro, op te brengen door de lokale en nationale overheid. Dit met ondersteuning van de Europese Investeringsbank, UNESCO en diverse fondsen. De verantwoordelijkheid voor de bouw en het later onderhoud komt te berusten bij een soort Waterschap, dat bekend staat als de Venice Water Authority. Bij de bouw van het gehele project speelt de Nederlandse Bouwmaatschappij Strukton een belangrijke rol.

(Onderstaande video geeft een beeld weer van de problemen waarmee de stad Venetië kampt en wat de gevolgen van het zilte water zijn voor de stad en haar gebouwen.)