OCCIDENTAL AND ORIENTAL LINE. (USA)

 

      OPGERICHT DOOR EEN

   SPOORWEGMAATSCHAPPIJ.

OCCIDENTAL AND ORIENTAL LINE.

De Occidental and Oriental Line , ook afgekort als O&O, was een Amerikaanse rederij opgericht door George Bradbury, in 1874 voor de Amerikaanse spoorwegen die concurrentie wilden bieden aan de Pacufic Mail Steamship Company, die haar verplichtingen jegens hen niet was nagekomen.

Door schepen te charteren van verschillende bedrijven, waarvan de belangrijkste de Britse White Star Line was, werd het bedrijf al snel financieel succesvol, tegen de verwachtingen in van de oprichters.

De overeenkomst met de spoorwegen, die er voor zouden zorgen dat emigranten vanuit Azië, van San Francisco aan de wetskust per trein zouden worden vervoerd naar de oostkust van Amerika kwam tot stand in 1869.

Toen de Pacific Mail een lijn opende via het Panamakanaal, kwamen de spoorwegen de overeenkomst niet na. Dit was de rede dat de Central Pacific en de Union Pacific zich omvormden tot de O&O met een gezamenlijk kapitaal van tien miljoen dollar.

(RMS Oceanic.)

Bradbury reisde met speod naar Londen op zoek naar chartercontracten. Hij had een ontmoeting in oktober 1874 met de voorzitter van de White Star Line, wat leidde tot een tweejarige charterovereenkomst voor drie schepen; twee vrachtschepen, de ss. Gaelic en de ss. Belgic en de RMS Oceanic, het eerste luxe schip van het bedrijf, dat overbodig was geworden op de Noord-Atlantische route. Dit laatste schip voorzag O&O van een prestigieus schip voor haar dienstverlening.

Met veel pracht en praal vertrok de Oceanic van Liverpool naar Hong Kong, om de operaties op haar nieuwe route te beginnen met een tussenstop in Yokohama op weg naar San Francisco. Het vestigde een record over de Stille Oceaan van 16 dagen en 10 uur, 8 dagen minder dan de schepen van Pacific Mail. 

In 1876 werd dat teruggebracht tot 14 dagen en 15 uur. Dit succes legde de basis voor een langdurige samenwerking tussen de twee rederijen, waarbij White Star Britse officieren leverde en O&O de Chinese bemanningen.

Het succes van de eerste reis van de Oceanic was genoeg om het bedrijf in staat te stellen haar doel te bereiken nog voordat het schip in San Francisco was aangemeerd. Pacific Mail erkende haar nederlaag

 en tekende een contract met de O&O om een gezamenlijke dienst op de route uit te voeren. 

In de jaren daarna uitten de aandeelhouders van Pacific Mail hun ongenoegen over het contract en dreigden het te verbreken, zodat O&O uit voorzorg actief bleef. De overeenkomst met White Star werd voortgezet en er werden nog vier schepen gecharterd: ss. Arabic en ss. Coptic in 1881 en de nieuwe ss. Belgic en de RMS Gaelic in 1885. 

                                                           

                                                             (ss. Coptic.)

Er werden contracten afgesloten met andere Britse en Amerikaanse rederijen, maar de White Star was nog steeds overheersend en de Oceanic bleef het meest prestigieuze schip van het bedrijf.

Met het vervoer van goederen en passagiers bleek O&O winstgevend. De oprichters hadden een verlies van ongeveer $ 100.000 per jaar verwacht en accepteerden het als een prijs die betaald moest worden om te concurreren met de Pacific mail, maar het bedrijf overtrof haar verwachtingen en bleek uiteindelijk gunstig. In de jaren 1890 protesteerde Pacific Mail, ondanks hun gezamenlijke dienst, tegen het feit dat de O&O drie keer meer passagiers en vracht dan zijzelf vervoerde. Pacific Mail, van hun kant diversifeerde door een tussen stop toe te voegen in Honolulu en vervolgens in Kobe, Nagasaki en Shanghai. Ook maakte het afspraken met het Japanse bedrijf Toyo Kisen Kaisha.

(ss. Arabic.)

In 1900 werden de banden tussen O&O en haar rivaal hechter toen de algemeen directeur en vice-president van Pacufic mail, werd benoemd tot president van O&O. Tegelijkertijd kreeg het te maken met concurrentie van de steeds grotere schepen van de Pacific Mail en begon het haar chartercontracten af te stoten, waardoor dat van de Gaelic in 1904 werd ingeperkt.

De dienst van O&O werd toen beheerd door de ss. Doric uit 1883 en de ss. Coptic. Het was de ss. Coptic die op 30 oktober 1906 de laatste reis voor de rederij ondernam. Beide resterende schepen werden verkocht aan Pacific mail, die ze  respectievelijk omdoopte tot ss. Azië en ss. Perzië.

Desondanks werden er in 1908 nog advertenties voor de O&O gepubliceerd in San Francisco. Twee dagen voor de publicatie van de laatste advertentie, op 23 juli 1908, vond de laatste formele bestuursvergadering van het bedrijf plaats.