ELDERS & FYFFES Ltd. (GB)

 

NIET VAN DE BANANABOAT SONG.

ELDERS & FYFFES.

Met de oprichting van Elders & Fyffes Ltd in 1901 was het noodzakelijk om geschikte schepen aan te schaffen om hun bananen van West-Indië naar het Verenigd Koninkrijk te vervoeren.

In 1902 toen de Furness Line drie schepen van elk 2.875 brt wilde verkopen, verzamelde het nieuwe bedrijf de nodige fondsen om ze te kopen.

Met de naam Appomattox, Chickahominy en Greenbrair, ze werden allemaal omgebouwd in en aan de vloot toegevoegd in Newcastle upon Tyne, en werd een speciaal koelsysteem geïnstalleerd om het fruit koel te houden, tegen over rijpen. De eerste van deze schepen kwam ion dat zelfde jaar in de vaart als bananenboot en eenvierde schip, de Oracabessa werd aan de vloot toegevoegd.

In 1904 werden drie speciaal gebouwde bananen-schepen besteld, elk van 3.760 brt.

In 1910 kwam het bedrijf onder controle van de United Fruit Company te staan, maar behield haar eigen identiteit.

De nieuwe schepen vervoeren ook relatief comfortabel een klein aantal passagiers, vooral in vergelijking met de Royal Mail stoomschepen uit die tijd.

Als zodanig wordt erkend dat ze een belangrijke rol spelen bij het brengen van toeristen naar Jamaica.

In 1913 was United Fruit volledig in het bezit van Elders & Fyffes en tussen 1922 en 1926 verschillende Europese dochterondernemingen opgericht.

Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog was de Fyffes-vloot gegroeid tot 18 schepen, maar bijna al de schepen werden toen gevorderd door de Britse regering voor oorlogswerk.

In de komende vier jaar werden tien schepen tot zinken gebracht door torpedo's of zeemijnen.

Het bedrijf herstelde zich snel en nog geen vijf jaar na de oorlog had het een nog sterkere positie ingenomen dan het had in 1914..

Toen ontstonden er grote problemen; de havenstaking van 1923 en de Grote Depressie in het Verenigd Koninkrijk, een reeks overstromingen en orkanen in Jamaica en de Spaanse Burgeroorlog veroorzaakten allemaal hun eigen moeilijkheden.

In 1938 was de vloot, die in 1932 zesendertig schepen telde, gedaald tot eenentwintig.

Schoorsteen en vlag van 1901 tot 1970 en 1986 tot heden.

In 1933 werd het op grond van de handelswetten van nazi Duitsland het nodig bevonden om een Duitse dochteronderneming op te richten, de "Union" Handelsmaatschappij, Bremerhaven, en verschillende schepen werden aan deze onderneming overgedragen.

In november 1940 legde de Britse regering een totaal verbod op de invoer van bananen op, omdat ze had besloten dat sinaasappels het enige fruit was dat voor de duur van de oorlog kon worden geïmporteerd. Dit verbod duurde tot 30 december 1945 toen de ss. Tilapa, die de vlag van de Fyffes Line voerde, in het Verenigd Koninkrijk aankwam met de eerste lading bananen sinds meer dan vijf

 jaar. 

 

Schoorsteen en vlag van 1970 tot 1986.

Fyffes liet twee laatste schepen bouwen: tss. Golfito (1949) en de tss. Camito (1956), die samen een tweewekelijkse dienst verzorgden tussen het Verenigd Koninkrijk en de Caraïben tot de terugtrekking van het bedrijf uit de rederij in het begin van de jaren zeventig.

Daarna werden de vlootaanwinsten tweedehands schepen, zoal drie turbo-elektrische vracht- en passagiersschepen uit het begin van de jaren dertig. die de United Fruit Company in 1958 aan Fyffes overdroeg. Het waren de Quirigua, Talamanca en Veragua, de Fyffes omdoopte tot Samala, Sulaco en Sinaloa.

De Surry Shipping Company, Hamilton, Bermuda, werd in 1959 opgericht om de Elders & Fyffes beheerde schepen te bgezitten en in 1969 werd de groep bekend als de Fyffes Group, Ltd. Na verschillende eigendoms- en naamswijzigingen werd het bedrijf in 1990 Fyfess PLC en in 1996 nam de Geest-groep het over.