FOSSARINA. M.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 2-B)

M.S. FOSSARINA.

20 JANUARI 1988 T/M 9 MEI 1988.

Na in Curaçao te hebben geladen bereikten we na een voorspoedige reis de stad Bosten tegen de avond.

 ( De sky-line van de stad Boston.)

We gingen deze avond ten anker en moesten wachten tot daglicht en het hoog water van het tij om verder de haven in te kunnen varen om onze lading te gaan lossen.

We passeerden in de vroege ochtend een ophaalbrug en meerden uiteindelijk aan een steiger waar we moesten lossen. Al snel werd duidelijk waarom we alleen bij hoog water naar binnen konden varen, want toen het laag water werd konden we de meeuwen op dicht geslipte delen van de haven zien wandelen.

( Waar we ook rond ons heen keken het was een rommelige toestand.)

Aan de andere zijde van het water waar we lagen te lossen was alles zo ver dicht geslipt dat het zelfs niet meer mogelijk was om aan de kade aan te meren.

We lagen in de route van vertrekkende vliegtuigen van het vliegveld van Boston en deze kwamen zo laag over dat we gedurende nacht amper konden slapen.

Na het lossen van de lading en het ballasten van het schip moesten we de ballast aanpassen zodat het schip schuin over stuurboord helde. De rede was dat we nu hoog op het water lagen en dat we bij het het passeren van de ophaalbrug niet met onze bakboord brugvleugel tegen het onderdek van de brug zouden stoten.

( Het was dan ook maar een nauwe doorgang en een vreemde ervaring zo scheef te hangen.)

Zo passeerden we de ophaalbrug en konden bijna het onderdek aanraken met de hand. Zodra we de brug waren gepasseerd werd het schip weer recht geballast.

( Constant bleven er vliegtuigen overkomen zodat je elkaar buiten amper kon verstaan.)

Gelukkig waren we deze ophaal brug veilig gepasseerd. Een brug die bij ons in Nederland allang onder monumenten zorg zou zijn geplaatst. Het is een waar museum stuk.

( Bij daglicht kwam pas goed aan het licht hoe vervallen de haven er uit zag. Iets wat we in Nederland niet kennen.)

Bij vertrek uit Bosten nog een laatste blik op de sky-line van deze stad die meer verbergt dan we weten en zien. Dit is dan het moderne Amerika!

Op de terugweg naar Curaçao kwamen we deze snelle 'fruitjager' tegen. Een schip met koelruimen om fruit uit Midden- en Zuid Amerikaanse landen te vervoeren naar de Verenigde Staten van Amerika.

Te Curaçao zou geladen worden voor Québec in Canada.