ARABISCH VERTELSEL.

DE NACHTEGAAL EN DE ROOS.

In Arabië zegt men; dat er een tijd was, dat alle rozen wit waren.

 

Op een nacht streek een nachtegaal, bij afnemende maan, neer bij zo'n roos - een grote witte roos - en toen hij haar zag, werd hij opslag verliefd.                     Nu had niemand tot die tijd ooit een nachtegaal horen zingen. Nachtegalen brachten hun leven door in stilzwijgen, van het begin tot het einde.

De liefde van deze nachtegaal voor de witte roos was zo diep, dat er een lied van wondere schoonheid aan zijn keel ontsnapte. Hij sloeg zijn vleugels om haar heen in een hartstochtelijke omhelzing en sloot de roos aan zijn borst, maar met zo'n wilde hartstocht, dat de doornen zijn hart doorstaken en hij stierf met de vleugels om haar heengeslagen.

Het bloed van de nachtegaal maakte vlekken op de       witte bloemblaadjes van de roos.

Sindsdien zijn sommige rozen rood en ook de veren       op de borst van de nachtegaal.

EEN TEKEN VAN HARTSTOCHTELIJKE LIEFDE!