zondag 29 september 2013

SINGAPORE. (1)

LAATSTE STOP NA DE INDONESIË RONDREIS.




Singapore: een staat, een eiland en een stad. Officieel de Republiek Singapore.
Op 9 augustus 1959 werd Singapore onafhankelijk van het Britse koloniale rijk en sloot het zich aan bij de Federatie Maleisië om een paar jaar later weer uit de Federatie te stappen en als een republiek verder te gaan. Singapore bleef na de onafhankelijkheid ook geen lid van het Britse Commonwealth. (Gemenebest landen). Het is de kleinste maar meest welvarende staat van Zuidoost-Azië.


Het eiland met een oppervlakte van 683 km² is niet veel groter dan de Nederlandse Noordoost-polder. Door de groei van de bevolking en de uitbreiding van de industrie wordt er tegenwoordig veel land uit de zee gewonnen.
Het hoofdeiland waarop de stad Singapore ligt is in het noorden verbonden via een dam met Maleisië. Over deze dam loopt een pijpleiding waardoor zoet water naar het eiland wordt gepompt voor de drinkwater productie. Op het eiland zelf zijn nu ook enorme zoet water reservoirs aangelegd om niet van Maleisië afhankelijk te zijn. In het westen op het eiland waar de meeste industrie is gevestigd is nu een brug gebouwd over Straat Johore en verbindt het eiland met de E3 verkeersweg in Maleisië.
De staat zelf bestaat uit het hoofdeiland en 63 kleine eilandjes. Op enkele daarvan is de petrochemische industrie gevestigd van bekende olie concerns. Singapore is een van de belangrijkste en drukste overslag havens van de wereld.
Het eiland wordt door de zee engte de Straat Singapore gescheiden van Indonesië en door de zee engte de Straat Johore van Maleisië. Het zijn zeer druk bevaren zee engten.
Singapore eiland kent twee hoge punten: de hoogste is de Bukit Timah berg van 166 meter en de andere de meest bekende is Mount Faber met 105 meter.



Singapore ie een multiculturele stad en telt op het moment ruim vijf en half miljoen inwoners. Hiervan zijn: Chinezen (76,8 %), Maleisiërs (13,9 %), Indiers (7,9%) en westerlingen (1,4 %)  de voornaamste bewoners.
Dit betekend dat er ook de nodige verschillende geloven zijn en zodoende ook tempels, moskeeën, en kerken. Het land kent vrijheid van godsdienst.
Van de geloven is het boeddhisme met 43% het grootste in aantal, hierna de islam (voornamelijk etnische Maleisiërs) 15% en de gemengde christenen 14,5 %. Verder onder voornamelijk de Chinezen het taoïsme met 8,5 % en onder de etnische Indiërs (hoofdzakelijk Tamils) het hindoeïsme 4%. Dit Hindoe geloof is niet het zelfde als dat we kennen van het eiland Bali.
In de tachtiger jaren van de vorige eeuw waren er onlusten tussen verschillende van deze groepen, waar de regering met harde hand een einde aan maakte. Sindsdien zijn er geen raciale conflicten meer geweest.

De staat erkend vier officiële talen: Maleis, Engels, Manderijn (Chinees) en Tamil. De nationale taal is het Maleis, maar Engels en het Manderijn wordt het meeste gesproken.  
De regering stimuleert het gebruik van Engels als een dagelijkse omgangstaal vanwege de vele buitenlanders die er werken en het grote aantal toeristen. Zo wordt bijvoorbeeld het hoofdnieuws op de televisie in het Engels gesproken. Ook al de verkeersaanduidingen zijn in het Engels. Het verkeer rijdt er links.

Uiteraard wordt in een stad met zo'n multiculturele bevolking ook veel dialecten gesproken tussen de bevolkingsgroepen van zelfde afkomst. Het Engels wat deze bevolkingsgroepen spreken is een soort mix en wordt Singlish genoemd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten