SCHROEFPALM & HALA FRUIT.

 

EEN VRUCHT OPGEBOUWD 

       UIT SEGMENTEN.

GEURENDE SCHROEFPALM.

Toen ik in 1987 voor het eerst kennis maakte met het eiland Bali, logeerde ik in het hotel Angrek Inn aan de boulevard van Kuta.

De scheiding tussen de enigszins verharde weg en het strand, was een brede rij met schroefpalmen, eer men het strand bereikte.

De schroefpalm, Latijnse naam Pandanus tectorius, waarvan het geslacht bestaat uit ruim zeshonderd andere soorten, is een plant die tien meter hoog kan worden. De plant wordt ondersteund door steunwortels, die hem stevig in de bodem verankeren. De oorsprong van de plant ligt in Oceanië. het is een eenzaadlobbige plant.

De bladeren zijn meestal 90 tot 150 centimeter lang en vijf tot zeven centimeter breed en hebben een gezaagde kant.

Het is een overblijvende plant die groeit in warme, vochtige gebieden. De aarde waarin de plant groeit moet vochtig zijn, wat er op duidt, dat deze aan een zeestrand toch zoetwater weten te vinden in de bodem.

Aan deze palmen groeien vruchtverbanden, welke men in het Spaans hala fruit noemt, en in het Indonesisch buha hala. 

De bloemen groeien apart in vrouwelijke bolvormige bloeiwijzen (links en midden) en mannelijke in 60 centimeter lange bloeiwijze (rechts).

De vruchtverbanden van de geurende schroefpalm zijn rond, tot vijfentwintig centimeter in diameter, kleurend van groen naar rood en oranje als de vrucht rijp is en eetbaar.

De vrucht is opgebouwd uit veertig tot tachtig groepen van vijf tot elf vruchtjes. De afzonderlijke delen, puntige uitsteeksels, van de vrucht zijn wigvormig en hebben een buitenste vezelig omhulsel.

De vrucht bevat één of meerdere zaden.

De bladrozetten van de vruchten hebben een diameter van ongeveer twintig centimeter en lijken wel wat op die van een ananas.

De vrucht is gezond en kan zo uit de hand worden gegeten of worden gekookt.

In Micronesië, vooral op de atollen in dat gebied is de vrucht een belangrijke voedingsbron.

In vroegere tijden werden in dit gebied van de bladeren dakbedekkingen en vrouwenrokken gemaakt.

De vezels van de schil worden gebruikt als een natuurlijke tand-flos.

De bladeren kunnen worden gebruikt om gerechten zoeter te maken of voor het bereiden van kaya jam (kokos jam).

Ook wordt van deze bladeren gezegd dat ze geneeskundige eigenschappen zouden bezitten, middel tegen hoofdpijn of het versterken van het afweersysteem.