AMERICAN - HAWAIIAN STEAMSHIP COMPANY. (USA)

 

VOOR HET VERVOER VAN SUIKER.

AMERICAN - HAWAIIAN STEAMSHIP COMPANY.

De American-Hawaiian Syteamship Company werd in 1899 opgericht om ladingen suiker van Hawaï naar de Verenigde Staten en vervaardigde goederen terug naar Hawaï te vervoeren.

De zwagers George Dearborn en Lewis Henry Lapham waren de hoofdrolspelers bij de oprichting van het bedrijf.

het bedrijf begon in 1899 met drie schepen, exploiteerde negen schepen in 1904 en het waren er zeventien in 1911 met nog drie in bestelling.

Ten tijde van de oprichting van het bedrijf voeren de schepen rond Zuid-Amerika via de Straat Magellan om de havens aan de oostkust te bereiken..

In 1907 begon het bedrijf de Mexicaanse landengte van de Tehuantepec-route te gebruiken. Zendingen op de Tahuantepac-route zouden worden overgeslagen in de Atlantische haven van Coatzacoalcos, voorheen Puerto, of de Pacifische haven van Salina Cruz en zouden de landengte van Tehuantepec over 310 kilometer Tehuantepec National Railway doorkruisen.

Het contract dat bindend was tot de voltooiing van het Panamakanaal, met de American-Hawaiian  Steamship Company voor het vervoer van de hele lading tussen de twee oceanen en het verzekeren van een minimum van 500.000 ton suiker en andere lading, was vanaf het begin belangrijk in de economische planning van de spoorweg. Voor de stoomschiplijn stelde de Tehuantepec-route het bedrijf in staat om zowel een New York - Honolulu-route als een kustroute van Salina Cruz naar Pacific-havens ven de Verenigde Staten te bedienen.

Met de oplevering van nieuwe schepen was het bedrijf van plan om vier schepen van 8.000 ton te hebben op de route New York _ Coatzacoalcos, zes schepen van 12.000 ton op de route Salin a Cruz - Honolulu en twee schepen van 6.000 ton op de route langs de Amerikaanse westkust.

Compagnieschepen werden gebruikt op zowel de Pacifische als de Atlantische routes. Toen door de Amerikaanse politieke problemen met Mexico uitbraken werd die route gesloten, en keerden de American-Hawaiian-schepen terug naar de Straat Magallan-route.

(ss. Washington in de Gatunsluizen van het Panamakanaal.)

Toen het Panamakanaal in augustus 1914 open ging voor verkeer, begon American-Hawaiian al haar schepen via deze route te laten varen. De tijdelijke sluiting van het kanaal als gevolg van een reeks aardverschuivingen dwong het bedrijf voor de derde keer in haar geschiedenis terug te keren naar Straat Magellan-route.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden twaalf schepen van het bedrijf in dienst genomen bij de Amerikaanse Marine; nog eens vijf werden tijden het conflict tot zinken gebracht door onderzeeërs of door mijnen.

(ss. Nebraskan in de Mia Fores-sluis van het  Panamakanaal.)

Tijdens de Tweede Wereldoorlog exploiteerde het bedrijf schepen onder de War Shipping Administration (WSA), waarvan sommige eigendom waren van en overgenomen werden door de WSA, net als de Nebraskan, en andere die in oorlogstijd werden gebouwd en rechtstreeks aan de WSA werden geleverd voor gebruik door handelsagenten.

SS. NEBRASKAN.

De ss. Nebraskan werd gebouwd door Bremer Vulcan, Bremen- Vegesack voor de Noord-Duitse Lloyd in 1912 als de Elsass. het schip werd op 6 april 1917 door de VS in beslag genomen in Pago Pago, Samoa, onder controle van de Unites States Shipping Board als Appeles en vervolgens omgedoopt tot Kermit in 1920 voordat het op 5 maart werd overgenomen door de American-Hawaiian voor een prijs van $ 538.881,99 en werd omgedoopt tot Nebraskan. Op 9 februari werd het schip door de rederij afgeleverd aan de WSA voor operatie onder charter van het Unites States Army Transportation Corps met de American-Hawaiian als agent, totdat het agentschap op 2 december werd overgedragen aan de WSA voor levering van het schip onder Lend Lease aan de Sovjet-Unie, waar het schip Suhona werd gedoopt tot de terugkeer naar de WSA op 6 april 1944.

Terug naar de naam Nebraskan, werd het schip op 17 oktober 1944 toegewezen aan het leger tot het op 17 oktober 1946 werd teruggegeven aan de Wilmington Reserve Fleet. het schip werd gebruikt door het leger in de Stille Oceaan als een drijven mobiel magazijn

In de jaren vijftig stopte het bedrijf met varen en werd het overgenomen door Daniel K. Ludwig, die het tot in de jaren zestig als houdstermaatschappij gebruikte. Uiteindelijk ging het bedrijf failliet.