.png)
EEN VAN DE ZES
VOOR DE UITBREIDING
VAN DE US NAVY.
USS CONSTITUTION.
De USS Constitution was een van de US Navy's 'zes originele fregatten', samen met de USS United States, President, Chesapeake, Constellation en Congres, die door het Congres waren aangewezen om de nieuwe Amerikaanse marine te voorzien van middelen om de Barbarijnse zeerovers in de Middellandse Zee aan te pakken.
Het schip was ontworpen door Johua Humphreys, Josia Fox en William Doughty.
Het werd gebouwd op de werf van Edmund Hart in Boston, Massachusetts en te water gelaten op 21 oktober 1797. Het schip was van het type zwaar driemastfregat met een tonnage van 2200 ton, lengte over alles van 62,6 meter, lengte op het geschutsdek 53,3 meter, breedte 13,25 meter, ruimdiepte 4,3 meter en een diepgang van 6,9 meter. Het schip had een bemanning van 450 koppen en een bewapening van 32 stuks 24-ponderkanonnen, 20 stuks 32-ponders en twee 20-ponders.
(USS Chesapeake.)
De zes fregatten waren snelle, zwaar gebouwde schepen. De United States, de Constutution en de President waren ingeschreven als 44-kanonnenfregatten, maar in feite voerden ze 32 stuks 24-ponders en 20 of 22 stuks 12-ponders met lange loop, in een later stadium vervangen door 42-pondercarronades met geringe kracht.
De Constellation, de Chesepeake en de Congress waren iets kleiner en geklasseerd als 38-kanonnen fregatten met 28 langlopige kanonnen en achttien carronades.
CARRONADE.
Een carronade is een kort, gietijzeren kanon dat glad is en door diverse marines werd gebruikt en voor het eerst wer geproduceerd door de Carron Company, een ijzergieterij in Falkirk, Schotland. Het geschut werd gebruikt van 1770 tot 1850.
De belangrijkste functie was om te dienen als een krachtig wapen voor de korte afstand, tegen schepen en haar bemanning.De carronoade bleek in het begin zeer succesvol te zijn in de toen gebruikelijke zeegevechten, waarbij de schepen dicht langs elkaar heen voeren. Ze verdwenen uiteindelijk toen het marine-artillerie voortschreed door het gebruik van de langeloop om elkaar over grotere afstanden te beschieten, de introductie van het geweer en de daaruit voortvloeide verandering in de vorm van het projectiel, exploderende granaten die een solide schot vervangen en marine-gevechten die op langere afstanden worden uitgevochten.
De belangrijkste functie was om te dienen als een krachtig wapen voor de korte afstand, tegen schepen en haar bemanning.De carronoade bleek in het begin zeer succesvol te zijn in de toen gebruikelijke zeegevechten, waarbij de schepen dicht langs elkaar heen voeren. Ze verdwenen uiteindelijk toen het marine-artillerie voortschreed door het gebruik van de langeloop om elkaar over grotere afstanden te beschieten, de introductie van het geweer en de daaruit voortvloeide verandering in de vorm van het projectiel, exploderende granaten die een solide schot vervangen en marine-gevechten die op langere afstanden worden uitgevochten.
(Een opengewerkte tekening van de USS Constitution laat in detail het interieur van de romp zien.)
(Het zeilplan van de USS Constitution vertoont niet revolutionairs of zelfs maar ongebruikelijks. Haar kracht lag in haar grootte, zeer sterke constructie, goede bewapening en goed opgeleide bemanning.)
Na teruggekeerd te zijn in de VS werd ze in New York gereviseerd en voegde de Constitution zich in 1809 bij het Noord-Atlantische eskader van commandeur John Rodgers en een jaar later kreeg het fregat een nieuwe bevelhebber, Isaac Hull.
Na het uitbreken van de oorlog met Groot-Brittannië (1812-1815) ging de Constitution op 5 juli 1812 weer de zee op om langs de kust van New Jersey te patrouilleren.
Hier werden op 17 juli schepen waargenomen die eerst werden geacht bij het Noord-Alantiosche eskader te behoren, maar in feite de Britse Africa (64 kanonnen) en de fregatten Shannon (38), Guerrière (38), Belvedira (36) en Aeolus (32) bleken te zijn.
Dit smaldeel stond onder commando van kapitein-ter-zee sir Philip Broke.
Wat volgde was een 66 uur durende jacht die bij zeer licht weer begon, maar waarbij de Constitution buiten het bereik van de Britten wist te komen, eerst door zich te laten boegseren (links) door zijn roeiboten en later, toen de wind was aangewakkerd, door wat Broke later ' zeer superieur zeilen' noemde.
(De USS Constitution in een treffen met HMS Guerrière waarin de laatste het onderspit delft.
OP 19 augustus ontmoette de Constitution in de buurt van de Grand Banks bij Newfoundland opnieuw de Guerrière, die onder bevel stond van kapitein-ter-zee James Dacre en die kort daarvoor Rodgers een uitnodiging voor een treffen had gestuurd: 'U.States fregat President...
of enig ander Amerikaans fregat van gelijke kracht... met de bedoeling van een tête-à-tête van enkele minuten'.
De Guerrière opende om vijf uur in de middag van grote afstand het vuur, maar de Constitution wist de afstand te verkleinen en om vijf over zes, toen de twee fregatten elkaar dicht genaderd waren, kwam ook daar de order het vuur te opennen.
In dit soort treffen was de zwaardere vuurkracht van het Amerikaanse fregat, mits vakkundig gebruikt, onvermijdelijk in het voordeel en slechts 25 minuten later was de Guerrière totaal ontmast en verslagen. Op de Constitution waren zeven bemanningsleden gesneuveld, terwijl de Guerrière 78 doden en gewonden had en zo zwaar beschadigd was dat Hull het wrak liet opblazen.
Het was tijdens deze zeeslag dat de Constitution haar bijnaam 'Old Ironsides' verdiende, want de Britse kanonskogels waren er niet in geslaagd door haar romp te breken.
De Constitution keerde terug naar Boston, waar een commando overdracht plaats vond. Hull was gedwongen door gezinsomstandigheden het schip te verlaten en droeg het commando over aan kapitein-ter-zee William Bainbridge, die opdracht kreeg om met het schip naar de Stille Oceaan te varen.
Bij de kust van Brazilië, op weg om zich bij de USS Essex en de USS Hornet te voegen, om gezamenlijk de reis naar de Stille Oceaan te ondernemen, verkende de Constitution op 29 december 1812 een ander Brits fregat, HMS Java met 38 kanonnen, onder bevel van kapitein-ter-zee Henry Lambert.
(De koers van beide schepen tijdens hun gevecht.)
Hoewel het Britse oorlogsschip in het begin de gunstigste resultaten leek te behalen in het gevecht dat vroeg in de ochtend was begonnen, begon het zwaardere geschut van het Amerikaanse fregat en het voortreffelijke werk van haar kanonniers spoedig vruchten af te werpen en om 17.25 uur in de middag had de Constitution de Java veranderd in een mastloos wrak dat 124 doden of gewonden telde, onder wie de kapitein-ter-zee Lambert.
De Constitution had 34 slachtoffers, maar volgens de Britten 52.
Evenals de Guerrière had de Java zoveel averij opgelopen door de beschieting van het Amerikaanse fregat dat het moest worden opgeblazen.
Echter ook de Constitution was ernstig beschadigd dat Bainbridge besloot de voorgenomen tocht naar de Stille Oceaan af te blazen en terug te keren voor reparaties naar Boston. Te Boston werd Bainbridge die gewond was geraakt tijdens het treffen met de Java vervangen door kapitein-ter-zee Charles Stewart.
De Constitution maakte vroeg in het jaar 1814 nog een korte strooptocht door de Caraïbische Zee en bleef daarna in Boston tot december 1814, toen het de Britse blokkade wist te breken.
De Constitution, inmiddels het beroemdste schip van de US Navy, bereikte op 15 mei New York.
De fregatten die geboekt stonden met 44 kanonnen, voerden in feite 45 tot stuk geschut, hadden een machtige vuurkracht en waren daarbij zeer sterk gebouwd. Ze werden zo gerespecteerd dat ze dikwijls op een lijn werden gesteld met oorlogschepen van de vierde rang en in de oorlogsinstructies van de Royal Navy was opgenomen dat de Britse fregatten, waarvan de meeste 32 of nog minder kanonnen voerden, nooit Amerikaanse fregatten moesten aanvallen, tenzij ze een numerieke meerderheid van minsten 2:1 hadden.
De Constitution werd in 1821 weer in dienst gesteld en was tot 1818 actief in de Middellandse Zee. Twee jaar later werd het schip van de sloop gered door protsten van het publiek. Het werd herbouwd en in 1835 weer in dienst genomen, waarna haar carrière doorging, zowel in eigen wateren als in het Middellandse Zee-eskader, in de Stille Oceaan en in een 29 maanden durende reis rond de wereld die tot 1846 duurde.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) deed het schip dienst als opleidingsschip voor de marine. In de jaren 1870 opnieuw herbouwd, was de Constitution weer opleidingsschip tot 1881, waarna het in New Hampshire werd gebruikt voor het ontvangst van belangrijke gasten.
In 1897 werd het schip naar Boston gestuurd om geconserveerd te worden. Van 1931 tot 1934 werd een goodwillreis gemaakt waarbij het schip langs 76 havens aan de kusten van de Atlantische Oceaan, de Golf van Mexico en de Stille Oceaan werd gesleept.
Heden ligt de Constitution als museumschip in de haven van Boston. Ieder 4 juli wordt het fregat gedraaid om weer en wind niet voortdurend op dezelfde brede zijde in te laten werken.
BARBARIJNSE ZEEROVERS.
Voordat de Constitution helemaal voltooid was, werd met de Barbarijnse landen een tijdelijke vrede afgesproken, maar het fregat was wel op tijd klaar voor dienst in de Schijnoorlog met Frankrijk van 1798 tot 1800 gedurende welke het een aantal kleinere schepen en kapers veroverde.In 1801 teruggekomen op de Charlestown Navy Yard werd het fregat opgelegd, waarbij al haar kanonnen, masten en andere rondhouten, zeilen en lopend en staand want werd afgenomen om op de wal opgeslagen te worden. Het volgende conflict van de VS was met Marokko, Algiers, Tunis en Tripoli en in 1803 werd de Constitution aangewezen als vlaggenschip van commandeur Edward Preble's Mediterranean Sqaudron en naar de Middellandse Zee gestuurd. Het maakte genoeg indruk op de heersers van Algiers en Tunis om hen er uiteindelijk toe te brengen overeenkomsten te tekenen die de Amerikaanse koopvaardij vrijstelde van het betalen van 'schatting'.
Na teruggekeerd te zijn in de VS werd ze in New York gereviseerd en voegde de Constitution zich in 1809 bij het Noord-Atlantische eskader van commandeur John Rodgers en een jaar later kreeg het fregat een nieuwe bevelhebber, Isaac Hull.
Na het uitbreken van de oorlog met Groot-Brittannië (1812-1815) ging de Constitution op 5 juli 1812 weer de zee op om langs de kust van New Jersey te patrouilleren.
Hier werden op 17 juli schepen waargenomen die eerst werden geacht bij het Noord-Alantiosche eskader te behoren, maar in feite de Britse Africa (64 kanonnen) en de fregatten Shannon (38), Guerrière (38), Belvedira (36) en Aeolus (32) bleken te zijn.
Wat volgde was een 66 uur durende jacht die bij zeer licht weer begon, maar waarbij de Constitution buiten het bereik van de Britten wist te komen, eerst door zich te laten boegseren (links) door zijn roeiboten en later, toen de wind was aangewakkerd, door wat Broke later ' zeer superieur zeilen' noemde.
OP 19 augustus ontmoette de Constitution in de buurt van de Grand Banks bij Newfoundland opnieuw de Guerrière, die onder bevel stond van kapitein-ter-zee James Dacre en die kort daarvoor Rodgers een uitnodiging voor een treffen had gestuurd: 'U.States fregat President...
of enig ander Amerikaans fregat van gelijke kracht... met de bedoeling van een tête-à-tête van enkele minuten'.
De Guerrière opende om vijf uur in de middag van grote afstand het vuur, maar de Constitution wist de afstand te verkleinen en om vijf over zes, toen de twee fregatten elkaar dicht genaderd waren, kwam ook daar de order het vuur te opennen.
In dit soort treffen was de zwaardere vuurkracht van het Amerikaanse fregat, mits vakkundig gebruikt, onvermijdelijk in het voordeel en slechts 25 minuten later was de Guerrière totaal ontmast en verslagen. Op de Constitution waren zeven bemanningsleden gesneuveld, terwijl de Guerrière 78 doden en gewonden had en zo zwaar beschadigd was dat Hull het wrak liet opblazen.
Het was tijdens deze zeeslag dat de Constitution haar bijnaam 'Old Ironsides' verdiende, want de Britse kanonskogels waren er niet in geslaagd door haar romp te breken.
De Constitution keerde terug naar Boston, waar een commando overdracht plaats vond. Hull was gedwongen door gezinsomstandigheden het schip te verlaten en droeg het commando over aan kapitein-ter-zee William Bainbridge, die opdracht kreeg om met het schip naar de Stille Oceaan te varen.
Bij de kust van Brazilië, op weg om zich bij de USS Essex en de USS Hornet te voegen, om gezamenlijk de reis naar de Stille Oceaan te ondernemen, verkende de Constitution op 29 december 1812 een ander Brits fregat, HMS Java met 38 kanonnen, onder bevel van kapitein-ter-zee Henry Lambert.
Hoewel het Britse oorlogsschip in het begin de gunstigste resultaten leek te behalen in het gevecht dat vroeg in de ochtend was begonnen, begon het zwaardere geschut van het Amerikaanse fregat en het voortreffelijke werk van haar kanonniers spoedig vruchten af te werpen en om 17.25 uur in de middag had de Constitution de Java veranderd in een mastloos wrak dat 124 doden of gewonden telde, onder wie de kapitein-ter-zee Lambert.
De Constitution had 34 slachtoffers, maar volgens de Britten 52.
Evenals de Guerrière had de Java zoveel averij opgelopen door de beschieting van het Amerikaanse fregat dat het moest worden opgeblazen.
Echter ook de Constitution was ernstig beschadigd dat Bainbridge besloot de voorgenomen tocht naar de Stille Oceaan af te blazen en terug te keren voor reparaties naar Boston. Te Boston werd Bainbridge die gewond was geraakt tijdens het treffen met de Java vervangen door kapitein-ter-zee Charles Stewart.
De Constitution maakte vroeg in het jaar 1814 nog een korte strooptocht door de Caraïbische Zee en bleef daarna in Boston tot december 1814, toen het de Britse blokkade wist te breken.
NA DE OORLOG.
Een week nadat de oorlog was beëindigd, een gegeven dat bij de strijdende partijen op de oceaan nog onbekend was, trof het Amerikaanse fregat op 20 februari 1815 bij Madeira twee Britse vaartuigen, het fregat Cijane met 32 kanonnen, en de kleinere Levant met 20 kanonnen, en dwong deze om zich over te geven. De Levant werd echter in maart door een Brits smaldeel heroverd.De Constitution, inmiddels het beroemdste schip van de US Navy, bereikte op 15 mei New York.
De fregatten die geboekt stonden met 44 kanonnen, voerden in feite 45 tot stuk geschut, hadden een machtige vuurkracht en waren daarbij zeer sterk gebouwd. Ze werden zo gerespecteerd dat ze dikwijls op een lijn werden gesteld met oorlogschepen van de vierde rang en in de oorlogsinstructies van de Royal Navy was opgenomen dat de Britse fregatten, waarvan de meeste 32 of nog minder kanonnen voerden, nooit Amerikaanse fregatten moesten aanvallen, tenzij ze een numerieke meerderheid van minsten 2:1 hadden.
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) deed het schip dienst als opleidingsschip voor de marine. In de jaren 1870 opnieuw herbouwd, was de Constitution weer opleidingsschip tot 1881, waarna het in New Hampshire werd gebruikt voor het ontvangst van belangrijke gasten.
Heden ligt de Constitution als museumschip in de haven van Boston. Ieder 4 juli wordt het fregat gedraaid om weer en wind niet voortdurend op dezelfde brede zijde in te laten werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten