.png)
OPLEIDINGSSCHIP
VOOR DE DUITSE MARINE.
WAT VOORAF GING;
De SMS Niobe was een zeilschip van de Diamond-klasse met 28 kanonnen, besteld op 28 maart 1846 bij de scheepsbouwer Haven van Davonport voor de Royal Navy. het schip werd op 5 oktober 1849 in de vaart genomen.
Haar lengte op het geschutsdek was 42,7 meter, breedte 12,8 meter en een diepgang van 3,4 meter. Ze had een waterverplaatsing van 1.620 ton. De Royal Navy verkocht het schip aan de Pruisische marine op 9 juli 1862 voor de prijs van 15.892 pond.
Na gediend te hebben als opleidingsschip in de diverse marines van de opkomende Duitse staat werd het schip op 18 november 1890 afgevoerd en opgeslagen te Kiel en uiteindelijk in 1919 gesloopt.
GORCH FOCK -I. (1933)
(De Gorch Fock-I te Strasund.)
De Duitse marine kon met gedeeltelijk ingezameld geld uit een openbare inschrijving een bouworder plaatsen voor een nieuw schip. Een schip van de Gorch-klasse dat werd besteld bij de werf van Blohm and Voss in Hamburg onder bouwnummer 498. Haar kiel werd gelegd op 3 mei 1933 en in bedrijf gesteld op 27 juni 1933.
De naam Gorch Kock, was het pseudoniem van de dichter Johann W. Kienau, die in 1880 in Hamburg-Finkenwerden was geboren en in mei 1916 om het leven kwam op de kruiser Wiesbaden in de Slag om Jutland. Het schip was voorzien van een hulpmotor van 360 pk die een enkele schroef aandreef, maar de primaire voortstuwing werd geleverd door 1857 m² zeilen voor een snelheid van 17 knopen.
De Gorch Fock-I had negen officieren, 56 onderofficieren en een vaste bemanning plus 198 cadetten, een totaal van 265 koppen. Het schip had twee zusterschepen; de Horst Wessel en de Albert Leo Schlageter. Deze drie schepen werden eerst vooral gebruikt als stationaire woonschepen en slecht weinig als varende opleidingsschepen.
(Het oorspronkelijke zeilplan van de Gorch Fock omvatte een bazeen met een enkele gaffel en voorzieningen voor zes stagzeilen tussen fokken- en grote mast en tussen grote mast en kruismast.)
Op 1 oktober werd het schip verplaatst naar Stralsund. In het voorjaar naderde Het Rode leger Stralsund en werd het schip naar het schiereiland Drigge gesleept. Op 27 april 1945 werd het schip buiten bedrijf gesteld en op 30 april van dat jaar werd zij onder vuur genomen door een detachement van het Rode leger.
het schip werd binnen 45 minuten drie keer zwaar getroffen door het geschut van een Russische tank. De Duitsers plaatsen explosieven in het schip en om 14 uur werden deze tot ontploffing gebracht en zonk het schip te Stralsund. Na het einde van de WO-II werd het schip toegekend als reparatiedienst van de Sovjet Unie. In 1947 werd het schip gelicht met staande masten en werd ter plaatse getracht het te repareren. In de herfst van 1947 werd het schip overgebracht naar een scheep werf in Rostock en werd ze gerepareerd en ontving in september 1949 de naam Towarischtsch ("Kameraad").
(De Towarischtsh.)
Op 15 juni 1951 werd het schip onder haar nieuwe naam in dienst genomen als zeiltrainingsschip van de Sowjet-marine met als thuishaven Kherson op de Dnjepr. het schip ondernam een wereldreis in 1957 en won respectievelijk Operation Sail in 1974 en 1976.
Na de val van de Sowjer Unie in 1991 werd het schip eigendom van de koopvaardij van Oekraïne, maar wegens geldgebrek werd ze in 1993 gedeactiveerd.
In 1995 zeilde het schip voor het laatst, dit keer van Kherson naar Newcastle upon Tyne, waar particuliere sponsors het wilden repareren, wat niet doorging vanwege de hoge kosten. Uiteindelijk werd het schip, nu in relatief slechte staat, in1999 met behulp van de Duitse Tall Ship Friends Association naar Wilhelmshaven gebracht, waar het diende als vlaggenschip van Expo 2000
Tegenwoordig ligt het schip als een museumschip afgemeerd te Stralsund onder haar eigen naam.
De Duitse marine kon met gedeeltelijk ingezameld geld uit een openbare inschrijving een bouworder plaatsen voor een nieuw schip. Een schip van de Gorch-klasse dat werd besteld bij de werf van Blohm and Voss in Hamburg onder bouwnummer 498. Haar kiel werd gelegd op 3 mei 1933 en in bedrijf gesteld op 27 juni 1933.
De naam Gorch Kock, was het pseudoniem van de dichter Johann W. Kienau, die in 1880 in Hamburg-Finkenwerden was geboren en in mei 1916 om het leven kwam op de kruiser Wiesbaden in de Slag om Jutland. Het schip was voorzien van een hulpmotor van 360 pk die een enkele schroef aandreef, maar de primaire voortstuwing werd geleverd door 1857 m² zeilen voor een snelheid van 17 knopen.
De Gorch Fock-I had negen officieren, 56 onderofficieren en een vaste bemanning plus 198 cadetten, een totaal van 265 koppen. Het schip had twee zusterschepen; de Horst Wessel en de Albert Leo Schlageter. Deze drie schepen werden eerst vooral gebruikt als stationaire woonschepen en slecht weinig als varende opleidingsschepen.
Op 1 oktober werd het schip verplaatst naar Stralsund. In het voorjaar naderde Het Rode leger Stralsund en werd het schip naar het schiereiland Drigge gesleept. Op 27 april 1945 werd het schip buiten bedrijf gesteld en op 30 april van dat jaar werd zij onder vuur genomen door een detachement van het Rode leger.
het schip werd binnen 45 minuten drie keer zwaar getroffen door het geschut van een Russische tank. De Duitsers plaatsen explosieven in het schip en om 14 uur werden deze tot ontploffing gebracht en zonk het schip te Stralsund. Na het einde van de WO-II werd het schip toegekend als reparatiedienst van de Sovjet Unie. In 1947 werd het schip gelicht met staande masten en werd ter plaatse getracht het te repareren. In de herfst van 1947 werd het schip overgebracht naar een scheep werf in Rostock en werd ze gerepareerd en ontving in september 1949 de naam Towarischtsch ("Kameraad").
Op 15 juni 1951 werd het schip onder haar nieuwe naam in dienst genomen als zeiltrainingsschip van de Sowjet-marine met als thuishaven Kherson op de Dnjepr. het schip ondernam een wereldreis in 1957 en won respectievelijk Operation Sail in 1974 en 1976.
Na de val van de Sowjer Unie in 1991 werd het schip eigendom van de koopvaardij van Oekraïne, maar wegens geldgebrek werd ze in 1993 gedeactiveerd.
In 1995 zeilde het schip voor het laatst, dit keer van Kherson naar Newcastle upon Tyne, waar particuliere sponsors het wilden repareren, wat niet doorging vanwege de hoge kosten. Uiteindelijk werd het schip, nu in relatief slechte staat, in1999 met behulp van de Duitse Tall Ship Friends Association naar Wilhelmshaven gebracht, waar het diende als vlaggenschip van Expo 2000
Tegenwoordig ligt het schip als een museumschip afgemeerd te Stralsund onder haar eigen naam.
GORCH FOCK-II. (1958)
De Gorch Fock-II is het huidige opleidingsschip van de Duitse marine, het is een kopie van de in dertige jaren gebouwde Gorch Fock-klasse.
Het schip werd besteld bij de Duitse scheepswerk Blohm and Voss in Hamburg in 1957.
Uiteindelijk werd het een moderne en enigszins gewijzigde kopie van de tegenwoordige Portugese Sagres II.
het schip is getuigd als een driemastbark, waterverplaatsing 2006 ton, tonnage 1.332 bruto, lengte 89,3 meter over alles, breedte 12 meter en diepgang 5,3 meter met een hoogte van 45 meter boven het water, zeiloppervlakte 2.037 m² Haar roepletters zijn DRAX. Bij de bouw van het schip werden extra maatregelingen genomen met speciale aandacht voor reddingsuitrusting en reddingsboten, na het noodlottige zinken van de Pamir.
Het schip werd dusdanig ontworpen, dat het oprichtend koppel groot genoeg is om het schip zelfs bij een slagzij van 90 graden weer recht te laten komen.
De Gorch Fock heeft vijfmaal de Boston Teapot Trophy gewonnen.
Haar vaste ligplaats was aan de pier van de marineacademie Mürwik in Flensburg-Mürwik.
Het schip werd in december 2015 in het droogdok bij de Elsflether Werft in Elsfleth droog gezet voor een grondige onderhoudsbeurt.
De kosten werden toen geschat op 9,6 miljoen Euro. In januari verhuisde het schip naar een drijvend dok bij de Bredo-Werft in Bremerhaven. Met het schip bleek zoveel mis te zijn dat de begroting steeds moest worden bijgesteld.
In oktober 2016 waren de kosten al opgelopen tot 35 miljoen Euro, in januari 2017 tot 75 miljoen Euro. Inmiddels waren er al zoveel onderdelen vernieuwd het afbreken van het project een grote kapitaalvernietiging zou betekenen.
Dus werd er verder gebouwd, in de hoop dat het schip uiteindelijk weer zeewaardig zou worden.
De opleiding van de marine officieren werd tijdelijk verplaatst naar het zusterschip de Mircea.
De scheepswerf moest in het voorjaar van 2019 echter uitstel van betaling aanvragen. De Duitse minister van defensie stelde dat ze de Gorch Fock niet tot elke prijs wilde laten saneren en als het de werf niet lukt om het werk voor 135 miljoen Euro af te krijgen en het schip in 2020 weer zeewaardig oplevert, moest de Gorch Fock maar een museumschip worden.
(Boegbeeld van de Gorch Fock-II.)
Het schip werd besteld bij de Duitse scheepswerk Blohm and Voss in Hamburg in 1957.
Uiteindelijk werd het een moderne en enigszins gewijzigde kopie van de tegenwoordige Portugese Sagres II.
het schip is getuigd als een driemastbark, waterverplaatsing 2006 ton, tonnage 1.332 bruto, lengte 89,3 meter over alles, breedte 12 meter en diepgang 5,3 meter met een hoogte van 45 meter boven het water, zeiloppervlakte 2.037 m² Haar roepletters zijn DRAX. Bij de bouw van het schip werden extra maatregelingen genomen met speciale aandacht voor reddingsuitrusting en reddingsboten, na het noodlottige zinken van de Pamir.
Het schip werd dusdanig ontworpen, dat het oprichtend koppel groot genoeg is om het schip zelfs bij een slagzij van 90 graden weer recht te laten komen.
De Gorch Fock heeft vijfmaal de Boston Teapot Trophy gewonnen.
Haar vaste ligplaats was aan de pier van de marineacademie Mürwik in Flensburg-Mürwik.
Het schip werd in december 2015 in het droogdok bij de Elsflether Werft in Elsfleth droog gezet voor een grondige onderhoudsbeurt.
De kosten werden toen geschat op 9,6 miljoen Euro. In januari verhuisde het schip naar een drijvend dok bij de Bredo-Werft in Bremerhaven. Met het schip bleek zoveel mis te zijn dat de begroting steeds moest worden bijgesteld.
In oktober 2016 waren de kosten al opgelopen tot 35 miljoen Euro, in januari 2017 tot 75 miljoen Euro. Inmiddels waren er al zoveel onderdelen vernieuwd het afbreken van het project een grote kapitaalvernietiging zou betekenen.
De opleiding van de marine officieren werd tijdelijk verplaatst naar het zusterschip de Mircea.
De scheepswerf moest in het voorjaar van 2019 echter uitstel van betaling aanvragen. De Duitse minister van defensie stelde dat ze de Gorch Fock niet tot elke prijs wilde laten saneren en als het de werf niet lukt om het werk voor 135 miljoen Euro af te krijgen en het schip in 2020 weer zeewaardig oplevert, moest de Gorch Fock maar een museumschip worden.
(Boegbeeld van de Gorch Fock-II.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten