RIMBANG OF ERWTENAUBERGINE.

 

ALS GROENE ERWTEN 

     OP EEN STEELTJE.

RIMBANG.

Rimbang is de Indonesische naam voor deze plant. De Latijnse naam is Solanum torvum en staat verder bekend als de kalkoenbes, duivelvijg, erwtenaubergine, platebrush of susumber. 

De plant heeft een hoogte van twee tot drie meter bij een doorsnede van twee meter in de takken met bladeren.

Het schors van de takken is grijsachtig en glad.

De twijgen zijn grijsgroen en stervormig behaard. 

De stekels zijn kort en licht gebogen en variëren van dikte door de gehele plant, inclusief de hoofdnerf van het blad

De bladeren zijn tegenoverstaand od één per knop, breed, ovaal met de rand geheel of diep gelobd.

De bladstelen zijn 1 tot 6 centimeter lang en de bladeren zijn 7 tot 23 bij 5 tot 18 centimeter en bedekt met kleine korte haartjes.

De bloemen zijn wit, buisvormig met vijf lobben en gegroepeerd. Ze worden vrij snel na de opening van de knop afgeworpen.

De vruchten zijn bessen die groeien in trossen kleine groene bolletjes, met een doorsneden van één centimeter, en er uitzien als doperwten.

De bessen worden geel als ze volledig rijp zijn.

Ze zijn dun van vruchtvlees en bevatten talloze platte, ronde, bruine zaden.

De groene vruchten zijn eetbaar en worden in de Aziatische keuken gebruikt als ingrediënt in curry's of chillipasta's.

De kalkoenbes komt vermoedelijk uit Florida en Zuid-Alabama via West-Indië en uit Mexico via Zuid-Amerika via Brazilië. De bes is geïntroduceerd en genaturaliseerd in tropisch Afrika, Azië, Australië en de eilanden in de Stille Oceaan.

In Tamil Nadu, India, wordt de vrucht direct geconsumeerd of gekookt als voedsel. In de siddha/geneeskunde, een van de traditionele geneeswijzen van India, wordt een extract van deze bes gebruikt om de spijsvertering te verbeteren.

(note: Ik zag deze plant groeien in de tuin van de overburen in de straat waar ik logeerde, Jl. Sukun, wat broodvrucht betekend, in Siantar, Noord/Sumatra.)