INDONESIË WEERZIEN. 2023. NOORD-SUMATRA. (DEEL 3)

 

WONDERFULL INDONESIA.

INDONESIË WEERZIEN 2023.

                   DEEL 3.

SIANTAR.

In de dagen voor 8 februari 2023 was het de nodige boodschappen doen, waaronder een nieuwe mobile telefoon, daar ik nog een zeer oud model in bezit had. Het werd een Oppo geschikt voor de Europese markt, en de prijs was een stuk aantrekkelijker dan de toestellen te koop in Nederland. Daarbij een geweldig rustige en goede bediening, met tekst en uitleg. De regen liet deze dagen niet vaak op zich wachten en onderweg naar een goede bak koffie kochten we bij een straat ventertjes de nodige zakken kroepoek (krupuk). Weer een mens gelukkig gemaakt. De mok ijskoffie werd gedronken in een zeer oud koffiehuis dat in 1925 werd opgericht door Lim Kok Tong, een bedrijfje dat alle veranderingen heeft overleeft en druk bezocht wordt.

's Avonds was het meestal uit eten gaan, iets wat het merendeel van de Indonesiërs doen, en was het genieten van de echte lokale gerechten.

DAGTOER TEN ZUIDOOSTEN VAN SIANTAR.

Op 8 februari 2023 werd ik uitgenodigd mee te gaan op een uitstapje, samen met mijn gastheer Sam, zoon en dochter en een vriend. Ik liet me gewoon verrassen waar we heen zouden gaan en gelukkig zag het weer die dag er goed uit. Het was bewolkt maar droog.

We vertrokken op tijd uit Siantar en reden na het verlaten van de stad in zuidoostelijke richting.

Onze eerste stop was in Desa Sipintu Angin, waar we bij een oude dame die een eethuisje dreef, en een bekende was van de dochter, Eppy, van mijn gastheer, eten klaar lieten maken voor de lunch ergens in de middag. Ook hier  was het weer een wens van de vrouwen om met mij gefotografeerd te worden. ondanks dat ze de afbeelding nooit te zien zouden krijgen. Sam raakte in gesprek met een oude bekende, en zulke gesprekken kunnen daar lang duren.

Met de rest van de ploeg reden we naar een badplaats met een legendarische geschiedenis.

BAH SIDAMANIK.

Het was een plaats gelegen diep in een ravijn bij het dorp Huta Lama, omringt door schaduwrijke bomen die al zeker meer dan honderd jaar oud zijn. Het water dat uit de rotswand ontspringt heeft een blauwachtige tint en is klaar helder. Voor de moslim bewoners is dit een heilig water. Helaas even voorbij dit betoverende uitzicht even voorbij de kleedhuisjes worden de toiletten, wastafels en het afval van de keuken van een klein restaurantje in het water geloosd, dat van het klaar heldere blauwachtige kleur van het water doet veranderen in een vuile soep. Maar ook hieraan is een legendarisch verhaal verbonden.

LEGENDARISCH VERHAAL.

Het is bekend dat het Alam Bah Sidamanik Bath of ook wel bekend als Aek Manik de badplaats was voor Raja Damanik en zijn familie. De woorden Bah en Aek in de Batak-taal worden gedefinieerd als water, terwijl damanik zelf een van de clans is van de Simalungun stam afkomstig uit het Simalungun-gebied.

Daarom zijn de natuurlijke baden van Bah Sidamanik waterbaden voor de Damanik-kogingen en hun families. Naarmate de tijd verstreek, ging het badhuis van Aek Manik echter op in de gemeenschap, zodat het niet langer een bad was voor Raja Damanik en zijn familie, maar een bron van irrigatie voor de lokale gemeenschap.

Toch wordt het badhuis Aek Manik nog steeds beheerd door afstammelingen van Raja Damanik, wat tot doel heeft de netheid en duurzaamheid van het Aek Manik-badhuis te behouden. 

SIMALUNGUN GEBIED.

Het Simalungun gebied bestaat uit 32 kleine gebieden.

Simalungun of Timur (oostelijke) Batak bewonen de hooglanden tussen het Toba Meer en de oostkust, nu een belangrijk plantage gebied met palmolie, rubber, cacao en thee. 

De naam Simalungun gaat terug in het verleden en betekent "verlaten land", wat nu niet meer van toepassing is want het gebied is zeer vruchtbaar. In het noorden grenst het aan de Karo hooglanden en in het zuiden aan Kabupaten Toba Samosir, de stad Parapat. 

Het Simalungun land daalt glooiend van het Karo plateau en het TobaMeer naar de laag gelegen kustvlakten. het wordt doorsneden door diepe ravijnen en verschillende grote, onvoorspelbare rivieren zoals Bah Bolon (grote rivier) welke door de marktplaats Perdagangan stroomt naar Tanjung Balai.

Het Simalungun gebied was vroeger verdeeld in kleine en dunbevolkte onafhankelijke staatjes, te weten; Bandar, Tanoh jawa, Silimakuta, Purba, Raya, Pane, Dolok en Siantar.

Ook lag hier in een ver verleden het oude koninkrijk Nagur.

Toen het Simalungun gebied door de Hollandse overheid onderworpen werd, noemde deze de gehele bevolking ook Simalungun Batak. Eigenlijk zou de naam Timur Batak juister zijn.

Simalungun Batak en Karo Batak hebben veel overeenkomsten, zowel in religieuze gebruiken, schrift en dorpsfederaties. Bovendien is in beide talen duidelijk Indiase invloed merkbaar.

De voornaamste Simalungun marga's Damanik, Sinaga, Saragih en Purba verschillen duidelijk van de andere Batak clans. In tegenstelling tot de andere Batak-gebieden was het Simalungun gebied niet alleen eigendom van de toonaangevende clans maar ook van de Raja's, deze verkochten grote oppervlakten aan de Hollanders. Hierdoor werden er grote plantages gevestigd zodat nu een groot deel van Pane, Siantar en Tanah Jawa hiermee bedekt is.

Begin 1900 nodigden de Raja´s van Purba en Raya Duitse missionarissen uit om naar hun gebied te komen daar men voor te veel islamitische invloed vreesde. In 1907 werd er door de Raja´s de korte verklaring van overgave aan de Hollanders ondertekent en werd in Pematang Siantar een koloniaal bestuur gevestigd.

PTPN THEEPLANTAGES. 

We vervolgden onze tour en reden door de uitgestrekte theeplantages van de PTPN - Sidamanik.

PT Perkebuan Nusantara IV beheert het yheegrondgebied van 4% van het gehele zakelijke landoppervlak. De thee/eenheid wordt gecoordineerd door Distrct II, dat bestaat uit de landgoederen Sidamanik, Bah Butong en Tobasari. Alle drie zijn gelegen in Sidamanik en Pematang Sidamanik met een hoogte van 800 tot 1100 meter boven de zeespiegel, met een totale oppervlakte van 6373,29 hectare.

Het bedrijf streeft ernaar de kwaliteit van theescheuten op ten minste 60% te houden door maximale inspanningen te leveren om de kwaliteit van de thee te verbeteren vanaf het begin van het rooien tot aan de productieprocessen. De theetuinen worden wel de op een na beste van Indonesië genoemd. De oogst wordt geëxporteerd naar geheel Europa, Singapore en Malysia. Aan de lange rechte rijen is duidelijk te merken dat het rooien hier machinaal gedaan wordt.

We vervolgden onze tocht naar de kraterwand van het Toba Meer. Maar laaghangende bewolking beperkte het uitzicht op het meer.

( In de verte nog net zichtbaar de vulkaan Siluatan met een hoogte van 2475 meter.)

Langs de weg die er loopt staan diverse kleine restaurantjes met een uitzicht op het meer, maar nu was er geen mens te bekennen.

We bestelden bij de aanwezige vrouw the tawar, een groot glas warme thee, want het was er behoorlijk fris. Op ons gemak aten we de lunch op die we in Desa Sipindu Angin hadden gekocht en gooiden ons afval netjes in de lege afvalbak.

We rekenden netjes onze thee af en toen gebeurde er iets waar ik versteld van stond.

De eigenaresse pakte de afvalbak en leegde die over het hekwerk in de beneden liggende natuur.

Het was dan ook niet de eerste afvalbak die zo geledigd werd.

Afval in de natuur, langs de wegen en in dorpen is hier een enorm groot probleem, niet alleen het gebrek aan een vuilnisophaaldienst, maar de mentaliteit van de mensen zelf. Het zal nog vele jaren duren eer hier aan deze vuillozing een einde komt.  

KAMPUNG BARU SINAMAN.

We verlieten het Toba Meer en reden naar de kampung (kampong) baru Sinaman gereja Kecamatan Dolok Masaga Kapaten Sinalugun Sumatra Indonesia.

Hier lagen de familie wortels van mijn gastheer Sam en zelfs het ouderlijk huis stond er nog.

Onderweg maakten we het uitgaan van een school mee en het was verbazend te zien hoe de kleine busjes vol geladen werden met huisgaande scholieren die zelfs op het dak plaats vonden om mee te rijden.

Bij de familie werden we hartelijk ontvangen, welke ik al eerder ontmoette bij het doopfeest van Michael.

Buiten op het erf aan de voorzijde van de woning lag op een zeil de geoogste rijst te drogen en was het geheel gelegen in een mooi onderhouden bloementuin.

In de tuin ontdekte ik op de onderstaande afbeelding afgebeelde prachtige orchidee.

Het familielid van Sam had hier een agrarische bedrijf en buiten rijst en groenten leverde hij ook seizoen fruit aan de markten.

De werkelijke reden was een bezoek aan het graf van de jongste zoon van Sam.  Mario die ik als jonge jongen heb leren kennen, een jongen met een lach en een goed gevoel voor humor, was later een goed student. Bij een uitstapje met de school naar de zuidwestkust van Java sloeg het noodlot toe, en werd hij gegrepen door een plotseling opkomende grote golf vanuit de oceaan. Hij werd meegesleurd en verdronk op 30 mei 2009 op negentien jarige leeftijd. Hier hielden we een moment ter nagedachtenis, een ieder met zijn eigen gedachten.

We hadden heel de dag redelijk weer gehad, maar tegen de tijd dat we naar Siantar zouden terugkeren viel de regen met bakken uit de hemel. Het toch al slechte wegdek tussen de dorpjes was veranderd in een bruine modderstroom.

We passeerden velden met diverse gewassen en kwamen bij Sidamanik weer op de begaanbare weg.

Al met al was het een mooie dag geweest dit onverwachte uitstapje.

                               Zie vervolg: INDONESIË WEERZIEN 2023. DEEL 4 - BALI.