INDONESIË WEERZIEN. 2023. JAKARTA. (DEEL 5)

 

  WONDERFULL INDONESIA.

INDONESIË WEERZIEN. 2023.

                JAKARTA.

                  DEEL 5.

JAKARTA.

Jakarta, officieel de Speciale hoofdstedelijke Regio Jakarta, is de hoofdstad eb regeringszetel van de Republiek Indonesia.

Het is gelegen aan de noordwestkust van het eiland Java.
het officiële inwoners aantal in 2020 bedroeg 10.562.088 mensen.

Het verstedelijkte gebied waar Jakarta deel van uitmaakt heet Jabodetabek en heeft naar schatting ruim 30 miljoen inwoners.

Jakarta is tot heden het politieke, economische en culturele centrum van Indonesië en de grootste metropool van Zuidoost-Azië.

Jakarta zal niet lang meer de politieke hoofdstad zijn van Indonesië. Het parlement heeft er reeds mee ingestemd met een nieuwe hoofdstad op het eiland Kalimantan in de provincie Oost-Kalimantan. De naam van de nieuwe hoofdstad zal Nusantara worden, wat vertaald kan worden als 'Indonesische Archipel'.

Het huidige Jakarta zal een economisch handelscentrum blijven voor het land.

Op 15 februari 2023 van Bali met Batik Air naar Jakarta gevlogen en werd op het vliegveld Soekarno-Hatta afgehaald.

Ik had geen idee waar ik terecht zou komen voor mijn onderkomen voor de periode dat ik in Jakarta zou verblijven, daar mijn kennissen pas verhuisd waren naar een nieuw appartement.

Het werd tot mijn verbazing een appartement in de Anandamaya Tower I aan de Jl. Surdiman.

Het gehele complex bestaat uit drie torens waarvan in de torens II en III hoofdzakelijk kantoren zijn gevestigd. Om het complex binnen te komen moet te eerst de beveiliging passeren waarbij de bagagebak wordt gecontroleerd door een snuffelhond getraind op wapens. Binnen moest men om de liften te bereiken weer een speciale pas scannen en in de lift weer om op de 21ste verdieping te stoppen.

Het appartement had drie slaakkamers ieder met eigen douche en toilet, een woonvertrek met moderne keukenbar en een kleine afgescheiden keuken. Verder een groot balkon, dat om en om in de etages is uitgevoerd als een zwembad. Dit alles werd door de UN betaald, waar onze kennis voor werkte.

Na bijgekomen te zijn van de reis kreeg ik een rondleiding door het complex dat een eigen binnen en buiten zwembad, fitnesscentrum, tennisbanen en restaurants bezit.

Alles was aangelegd in prachtig onderhouden tuinen met veel kunstwerken. Het waren niet alleen buitenlanders die hier verbleven, maar ook Indonesiërs.

Vanaf het balkon een overweldigend uitzicht over een deel van Jakarta. Rechtsonder werd al weer de fundatie gestort voor een nog hoger gebouw. Linksonder nog een deel van een oude wijk waarvan de bewoners tegen enorme bedragen worden uitgekocht, maar dat weer tegen wordt gehouden door de Iman van de moskee.

In de avond gingen uit eten in een vlakbij gelegen complex met allerlei verschillende restaurants met menu's uit verschillende landen. Bij thuiskomst wat opnamen gemaakt van de kunstwerken rond de Anandamaya Tower I.

Twee dagen voor aankomst in Indonesië werd de mondkapjesplicht afgeschaft door de regering, maar de gouverneur van Jakarta stelde het dragen ervan nog verplicht in bijvoorbeeld warenhuizen en openbaar vervoer. Daar het risico van infectie op plaatsen waar zeer mensen samen komen nog steeds hoog. is. Jakarta heeft ook geen lock-down gekend in de Covid periode. Bij het betreden van openbare ruimten zoals hotels, winkelcentra en zelfs de metro moest men eerst de handen wassen en desinfecteren, wat door de politie werd gecontroleerd op straffe van een financiële boete. Zodoende overal op straat wasbakken met desinfectie middel. Het heeft zeker geholpen en dat in een land met miljoenen inwoners.  

Met de nieuw aangelegde metro gingen we naar het centrum om in diverse warenhuizen wat kleding aan te schaffen. Overal in Jakarta is het verkeer links, zo ook bij het gebruik van roltrappen, maar in de metro is dat door een fout van de Japanse bouwers rechts en om verwarring te voorkomen staat de looprichting duidelijk op de vloer aangegeven. De metro stopt precies bij de daarvoor aangegeven stopplaatsen, is zeer schoon en hangt vol met voorschriften van wat niet is toegestaan. Ook bij het betreden van de metro wordt alles gescand voor je naar de treinen kan gaan, uit veiligheidsoverwegingen. De angst voor aanslagen door extremistische groeperingen in het land zit er goed in.

In iedere shopping-mall was beneden wel een supermarkt te vinden, waar je dan buiten etenswaren al het andere voor huishoudelijk gebruik kon vinden.

Opvallen was hoe netjes al het fruit lag uitgestald in gekoelde vitrines. Overal schoon en netjes en als je iets niet kon vinden loopt het personeel met je naar de plaats waar dat ligt wat je zoekt.

Gewoon service en vriendelijkheid.

Zo kochten we dan vers fruit voor bij het ontbijt.

HET IS NIET WAT JE DENKT.

Op grote afstand tegenover de enorme appartementen flat waar ik logeerde staat nevenstaand afgebeelde gebouw.

Nu was me al verscheidene keren in de avond opgevallen dat door de vierkante openingen in het ervoor staande witte gebouw licht scheen vanuit het blauwe glas van het achterliggende gebouw.

Wat bleek nu; twee derde van het bovenste deel van het witte gedeelte is schijn, gewoon decoratief. Alleen het een derde deel vanaf de begane grond zijn kantoorruimtes. Gekker kan het niet zou je denken.

Zo werd er een middag uitgetrokken om naar Sarinah Department Store te gaan om wat inkopen te doen.

Vroeger was het hier vooral druk met toeristen die op de handy craft verdieping souvenirs kochten. Nu liep ik er als enige westerling rond en schrok van de opgedreven prijzen die zeker ver verdubbelt waren. Het bleef dus bij kijken en niet kopen.

Het gehele gebouw was in de Corona periode gerenoveerd en na de ingang stond dit fraaie beeldhouwwerk met afbeeldingen van het oude leven in Indonesië.

Maar ook de inwendige mens moet op z'n tijd verzorgd worden en beneden bij de kleine restaurantjes lieten we een portie gebakken banaan (pisang goreng) klaar maken, die best goed smaakte.

Buiten dit gerecht waren er stalletjes en kleine restaurantjes waar je alle gerechten van het eiland Java wel kon bestellen, iets waar door de lokale bevolking goed gebruik van werd gemaakt. Het was me wel opgevallen, dat de straatventers zo goed als uit het straatbeeld van Jakarta zijn verdwenen.

Zo bracht ik met vrienden een bezoek aan hun moeder die in een bejaardenhuis was ondergebracht in een door groen omgeven dorpje buiten Bogor.

Ik heb haar vroeger goed gekend en aangezien ze aan het dementeren is hoe ze op mijn bezoek zou reageren. Tot mijn verbazing gaf ze een blik van herkenning en bleef tijdens de gesprekken mijn hand vasthouden. De luxe die we hier in Nederland kennen in dergelijke tehuizen, was daar niet te vinden, maar de oudjes waren er gelukkig.

Het tehuis had een uitgebreide groente tuin met diverse fruitbomen, dus zelfvoorzienend.

Op de terugweg in de buitenwijken van Jakarta was het wachten voor het stoplicht en wat schept mijn verbazing, dat daar een straatzanger gebruik van maakte om wat te verdienen, al kon je hem door het motorverkeer niet verstaan.

Zo kwam er dan ook een einde aan mijn verblijf in Jakarta daar ik op 20 februari 2023 weer naar Noord-Sumatra vertrok. Op deze laatste avond nog een panorama afbeelding gemaakt vanaf het balkon van het appartement.

     Zie vervolg: INDONESIË WEERZIEN. 2023. SIANTAR EN SAMOSIR EILAND. (DEEL 6)