.png)
VAN ZUID-AMERIKA
NAAR INDONESIË.
TERONG BELANDA.
Deze aubergine is waarschijnlijk door de Nederlanders naar Indonesië gebracht en verder ontwikkeld in de tuinen van Bogor, West-Java, en zo kwam deze vrucht aan zijn naam.
Sinds 1941 staat deze plant bekend als de Hollandse-aubergine, ook al komt de vrucht uit het Amazonegebied.
De bloemen staan in kleine series in de oksels van de bladeren, nabij de uiteinden van de takken, roze, wit, geurend, ongeveer 1 centimeter in doorsnede.
De bloem heeft vijf bloemblaadjes, de meeldraden zijn 5 draden, liggen voor de bloemkroon, de helmknoppen zijn verborgen in de kegel in tegenstelling tot de stamper draagt de eierstok er twee, met veel eitjes.
De terong belanda, de aubergine is eivormig, meet 3 tot 10 centimeter, loopt taps toe aan beide uiteinden, hangt, heeft lange steel en de bladeren vallen niet af.
De vruchtschil is dun en glad, roodpaars van kleur tot oranjerood en geelachtig.
Het vruchtvlees bevat veel sap dat lichtzuur van smaak is. De kleine zaden zijn plat rond, dun en hard.
De boom niet hoger dan twee meter groeit goed in de bergen/hooglanden op een hoogte van 1000 meter boven zeeniveau.
Vereist is een grond die rijk is aan voedingsstoffen, goed doorlatende en vochtige, koele grond.
De oorsprong ligt zover bekend is in Zuid-Amerika, maar het is niet bekend uit welk deel van het continent.
Verschillende wilde populaties zijn te vinden in de zuidelijke regio's van Bolivia en de noordoostelijke regio's van Argentinië.
De 'Hollandse aubergine' heeft zich inmiddels verspreid in subtropische gebieden over de hele wereld en is een van de belangrijkste producten in Midden-Amerika en Nieuw-Zeeland.
De terong belanda wordt gebruikt door het eten als vers fruit, voor het koken van kruiden, groenten en het maken van sap.
De vrucht kan vers worden gegeten en bevat provitamine A, dat goed is voor de gezondheid van de ogen, en vitamine C om brandend maagzuur te behandelen en het uithoudingsvermogen te vergroten.
..png)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten