JAARWISSELING 2019 - 2020.

     2019 EEN JAAR WAARIN MEN 

WERELDWIJD MET UIT PROTEST 

           DE STRAAT OPGING.

2019.

Er was in dit afgelopen jaar geen land op deze wereld waar men niet de straat opging op te protesteren. De een was voor de ander tegen. De protesteerde vreedzaam en de ander moest er geweld bij gebruiken.

Het waren niet alleen protesten tegen politiek, oorlog, geweld en onderdrukking, maar vooral voor het behoudt van het leven op deze aarde door veranderingen van het klimaat wereldwijd.

 Maar tegenstrijdig is de mens om de ene dag zich druk te maken over het klimaat, maar vrolijk een paar dagen later voor een lang weekeinde het vliegtuig instappen naar warmere gebieden.

Laten we het komende jaar eerst maar eens beginnen met dat te behouden wat we reeds hebben.

Het was een jaar met grote hitte en langdurige regenval. Veel gebieden hadden te lijden door overstromingen en andere weer door de droogte door enorme bosbranden. Honger, oorlog en geweld deed honderdduizenden hun huis en land verlaten. Dit leidde weer tot een 'exodus' van mensen uit die gebieden, naar onze welvaart-staten. Overal was wel wat.

2020.

Laten we dit nieuwe jaar 2020 eens niet beginnen met goede voornemens, die we toch niet uitvoeren, maar met meer begrip voor elkaar in goede verstandhouding. Leer elkaar beter begrijpen, zeg elkaar gedag en praat met elkaar. Laat het dit jaar een jaar zijn met minder geweld thuis en buiten op straat.

Willen we gezonder leven, neem dan de fiets op ga lopen voor die paar boodschappen en laat het status symbool maar voor de deur staan of die nu wel of niet elektrisch wordt aangedreven.

Laat je afval niet achter in de vrije natuur, maar ruim het gescheiden op volgens de voorschriften.

Zo zijn er vele dingen die ons leven mooier kunnen maken voor de toekomst.

 ZIENENWETEN; 

WENST HIERBIJ AL DE BEZOEKERS VAN DIT WEBLOG EEN MOOI EN VOORAL EEN GEZOND NIEUWJAAR TOE.

EEN JAAR MET MEER VREDE EN VERSTANDHOUDING OP ONZE WERELD.

KERSTWENS. 2019.

                DE DAG WAAROP,

               'VREDE OP AARDE' 

ZOU MOETEN HEBBEN BEGINNEN.

EEN KORTE STILLE KERSTWENS.

Beste lezers van dit weblog het is dan weer Kerstmis, kerstkaarten met decemberzegels zijn verstuurd en verder de nodige wensen via de e-mail en andere hedendaagse mogelijkheden om contact met elkaar te houden.

Het zijn dagen waarop men elkaar het allerbeste wenst en vooral de wereld waarin wij leven. Maar voorafgaand aan deze dagen krijgt men steeds meer het gevoel dat het geen dagen van 'vrede' zijn, maar dagen van 'vreten'.

Spotjes met overvolle tafels met gerechten, waarbij je mag afvragen; "hoe krijgen ze het allemaal op". Pal daarop een spotje van hongerige kindjes elders op de wereld.

Zelfs op onze Eerste Kerstdag moeten zo nodig zelfs de winkels geopend zijn en moeten de kerstgeschenken die per computer zijn besteld worden afgeleverd. Maar het zal helaas zo wel moeten in deze moderne tijd, waarin veel ouderen eenzaam zijn.

Ook de dagen voor Kerstmis waren donker en zo ook de kerstdagen.

Een witte Kerst bestaat alleen op Kerstkaarten en op foto's in een fotoalbum.

Maar laten we niet langer klagen over de duisternis om ons heen. Steek een kaars of een lichtje aan in die duisternis en wens in gedachten de wereld licht en vrede. Vrede op onze aarde was afgelopen jaar weer ver te zoeken.

    LANGS DEZE WEG WIL IK EEN IEDER; ONGEACHT HERKOMST,      OVERTUIGING OF HUIDSKLEUR VREDE OP DEZE AARDE WENSEN.

NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. DE THUISREIS. (DEEL 33-SLOT)

DE THUISREIS. (33-SLOT)

Deze ochtend van de 18e november 2019, was het vroeg opstaan en zorgen dat om zeven uur de koffers klaarstonden bij de kamerdeur in het hotel. Na gecontroleerd te hebben of iedereen zijn bagage compleet had, was er nog even de tijd op de krant,"THE HIMALAYAN" door te bladeren. Koffers in de autobus geladen en op weg naar het International Airport Tribhuvan van Kathmandu, waar we afscheid namen van Ina onze geweldige reisleidster die terugvloog naar New Delhi.

Onze thuisreis maakten we met Turkisch Airlines met een korte overstap stop in Istanbul van één uur.

Het inchecken van de bagage in Kathmandu verliep traag en na de emigratie te zijn gepasseerd kwamen we in een vertrekhal, waar het chaotische geheel was met wachtende reizigers.

(Een laatste blik op het vliegveld van Kathmandu.)

Eenmaal de vastgestelde vertrektijd om 12.40 uur gepasseerd te zijn werden we naar een andere uitgang gedirigeerd, waar we met autobussen naar het gereedstaande toestel werden gebracht.

Gelukkig waren ze nu zo slim om de hoge stoel nummers achterin te laten instappen om dit sneller te laten verlopen. Maar het vertrek duurde nog eens een uur eer we toestemming kregen op de startbaan op te gaan.

Het was een korte felle start en opstijgen, daar het vliegveld een vrij korte start- landingsbaan heeft.

Enkele reizigers uit de groep die aan de rechterzijde achterin een zitplaats hadden gekregen konden nog even genieten van het uitzicht op de Himalaya.

Het zou een vliegreis worden van 8.40 uur en in stilte vroegen we ons af of we de aansluiting naar Amsterdam in Istanbul nog zouden halen en of onze bagage op tijd overgeladen kon worden in die korte tijd, door alle vertraging die we hadden opgelopen.

Bij aankomst te Istanbul stond aan het einde van de sluis na het uitstappen van het vliegtuig, een medewerker van Turkisch Airlines, luidt en duidelijk te roepen "Amsterdam stay here"!
Toen onze groep compleet was werden via een snelle weg naar de veiligheidscontrole gebracht en stapten als laatsten in het wachtende toestel naar Amsterdam. De vlucht hadden we gehaald.
het weer op Schiphol Airport was echt Nederlands en het goot pijpenstelen van de hemel. Welkom thuis! 
Na lang wachten verscheen zowaar onze bagage op de band en na snel die en gene gedag te hebben gezegd spoeden de meeste zich naar station van de Nederlandse Spoorwegen, om de laatste trein naar huis te kunnen halen. Zo kwamen de meesten pas ver na middernacht thuis aan.

NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. NAMASTE EEN GROET. (DEEL 32)

    EEN MANIER VAN GROETEN 

     DIE JE 24 UUR VAN DE DAG 

             KAN GEBRUIKEN 

         IN INDIA EN NEPAL. (32)

NAMASTÉ.

Namasté is een groet en mudra. het woord heeft zijn oorsprong in het Sanskriet "nam" (buigen) en betekend "ik buig voor jou".

Mudra is een term uit de Indiase cultuur waarmee een symbolische houding van de hand wordt bedoeld of een artistieke religieuze beeltenis.

Namasté is in India, maar ook in verschillende Aziatische landen, een gebruikelijk hindoeïstisch gebaar om te groeten en respect te tonen.

Hierbij worden de handen tegen elkaar geduwd, de handpalmen raken elkaar, de vingers wijzen naar boven en zijn iets richting het hoofd gebogen. Hierbij wordt vaak een lichte buiging gemaakt.

Bij het gebaar wordt vaak 'namasté' gezegd, maar het kan ook zonder woorden worden uitgevoerd, waarbij de betekenis gelijk blijft.

Hindoes groeten met dit gebaar hun goden, maar ook elkaar. Volgens hen groetten ook de goden onderling elkaar met dit gebaar.

SYMBOLIEK.

In het tantrisch boeddhisme vertegenwoordigd de linkerhand de maan en de rechterhand de zon. Tegelijk is de linkerhand de gevende en de rechterhand de ontvangende hand. Elke vinger vertegenwoordigt een van de vijf elementen.

- de duim vertegenwoordigt de leegte;

- de wijsvinger vertegenwoordigt de lucht;

- de middelvinger vertegenwoordigt het vuur;

- de ringvinger vertegenwoordigt het water;

- de pink vertegenwoordigt de aarde.

Van de vingertoppen wordt gezegd: 

- die van de duim vertegenwoordigt het inzicht;

- die van de wijsvinger vertegenwoordigt activiteit;

- die van de middelvinger vertegenwoordigt de waarneming;

- die van de ringvinger vertegenwoordigt ontvankelijkheid;

- die van de pink vertegenwoordigt de vorm. 

Er wordt ook gezegd dat de rechterhand de hogere natuur voorstelt, terwijl de linkerhand de lagere natuur, het wereldlijke vertegenwoordigt.

Soms wordt namasté met een groter gevoel van verering geuit door de vingers van de samengevoegde handen naar het voorhoofd te brengen, en daar de plaats van het mystieke derde oog ( het oog van Shiva) aan te raken.

MET DE GROET NAMASTE NEEM IK AFSCHEID VAN DEZE REIS NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN, EN EEN IEDER DIE ER TOE HEEFT BIJGEDRAGEN HET MOOIE TE BEHOUDEN.

 EEN OUD CHINEES GEZEGDE LUIDT: EVERYTHING HAS BEAUTY NOT EVERYONE SEES IT.

Zie vervolg: NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. DE THUISREIS. (DEEL 33 - SLOT)

NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. DE LEVENDE GODIN KUMARI. (DEEL 31)

DE LEVENDE GODIN VAN NEPAL. (31)

KUMARI.

Bij ons in de westerse wereld dromen veel meisjes ervan een prinses te worden, maar in Nepal is de wens van veel kleine meisjes de wens om uitgekozen te worden tot Kumari.

Het woord Kumari is afgeleid van het Sanskriet Kaumarya, wat 'prinses' betekend.

De bekendste is wel de koninklijke Kumari van Kathmandu, en ze woont in de Kuman Ghar, een paleis in het centrum van de stad

De Kumari is een 'levende godin' die gezien wordt als de reïncarnatie van de godin Durga. Durga is de grote hindoe-moedergodin (Devi). Haar naam betekend "zij die moeilijk benaderbaar is" of de "ontoegankelijke", ze is de belichaming van de woede van de goden. Zij is een onoverwinnelijke krijgsgodin.

Het meisje wordt gekozen op basis van horoscopen uit 3 tot 5 jarige uit de Shakya-kaste van de Newar-bevolkingsgroep.

Het meisje dient ook een aantal fysieke eigenschappen te hebben zoals de vorm van een banyan-boom en wimpers als een koe. verschillende kleine stden in de vallei van Kathmandu hebben hun eigen Kumari, maar die van Kathmandu is ongetwijfeld de bekendste en de belangrijkste.

KUMARI: EEN LEVEN MET MACHT, MAAR OOK BEPERKINGEN.

Het leven van een Kumari is vol van beperkingen: zij staat op een strikt dieet en mag bijvoorbeeld geen eieren van de kip eten, maar wel ganzeneieren, ze mag niet in het openbaar huilen, lachen of praten, en dient steeds in het rood gekleed te gaan. het allerbelangrijkste is wel, dat haar voeten nooit de grond mogen raken, maar wel in haar residentie.
Haar leven bestaat uit dagelijks geven van zegeningen aan de gelovigen, in ruil waarvoor zij offers krijgt in de vorm van geld, eten of zelfs speelgoed.
Niemand maar haar bevelen of corrigeren wat het moeilijk maakt om haar een degelijke schoolopleiding te geven. De Kumari was zo belangrijk dat zij tijdens de periode dat Nepal nog een monarchie was, jaarlijks een zegening gaf aan de koning. Wanneer ze deze zegening weigerde te geven, betekende dit het einde van de regeerperiode van de koning zo goed als nabij was.

DASHAIN FESTIVAL VOOR KUMARI.

Tijdens het Dashain festival, het belangrijkste hindoe-feest van het jaar, worden ter ere van de godin Kali in Kathmandu telkens 108 geiten en buffels geslacht. De Kumari dient dan haar moed te tonen door tussen de gedode dieren door te lopen. 

De andere dagen van dit grootste festival zijn de enige waarop ze haar residentie mag verlaten: zij wordt dan op een gouden troon door Katmandu rondgedragen. De Nepalezen geloven dat wie een glimp van haar kan opvangen een gelukkig leven tegemoet gaat.

Uiteraard leidt dit tot chaotische toestanden in de straten van Kathmandu.

HET EINDE VAN KUMARI ZIJN.

In de praktijk blijven de kleine meisjes 'godin' tot ze menstrueren, hoewel ze theoretisch gezien Kumari 'af' zijn van zodra ze ook maar een druppel bloed verliezen door bijvoorbeeld een speldenprik of een snijwond. Veel meisjes hebben het nadien erg moeilijk om zich terug thuis te voelen in het gewone leven. Ze moeten wennen aan een groot aantal dingen als het dragen van schoenen en het verkeer, Ze waren gewend om gediend te worden en zijn niet gewend aan sociale contacten.

Ook op het vlak van onderwijs hebben zij vaak een grote achterstand. 

Vroeger geloofde men zelfs dat huwen met een van deze voormalige Kumari, zo goed als zeker de dood van de echtgenoot betekende.

             Zie vervolg: NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. NAMASTE.  (DEEL 32)

NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. SCHOLIEREN PROTEST. (DEEL 30)

        GRENSGESCHIL TUSSEN 

          NEPAL EN INDIA LEIDT 

    TOT SCHOLIERENPROTEST (30)

KALAPANI-GRONDGEBIED.

Het Kalapani-grondgebied is een gebied dat tussen India en Nepal wordt betwist, maar onder Indiaas bestuur als onderdeel van het district Pithoragarh in de staat Uttarakhand valt.

Volgens Nepal ligt het in het Darchula, Susurpashchim Pradesh. Het wordt gekenmerkt door de Kalapani-rivier, een van de bovenloop van de Kali-rivier in de Himalaya op een hoogte van 3600-5200 meter. De Vallei van Kalapani, met de Lipulekh-pas bovenaan, vormt de Indiase route naar Kailash - Manasarovar, een oud bedevaartsoord. Het is ook de traditionele handels route naar Tibet.

De Kali-rivier vormt de grens tussen India en Nepal in deze regio. India stelt echter dat de bovenloop van de rivier niet onder de grens valt. Hier loopt de grens langs het stroom gebied. Dit is een gegeven dat teruggaat tot de tijd van Brits India in 1865.

Nepal heeft nog een pas, de Tinkar-pas, of Tinkar Lipu, dicht bij het gebied. Nadat India de Lipulekh-pas had gesloten in de nasleep van de Chinees-Indische oorlog van 1962, ging een groot deel van de handel door  de Tinkar-pas. De Nepalese protessten tegen het Kalapani=grondgebied begonnen in 1997, nadat India en China overeenkwamen de Lipulekh-pas te heropenen.

Het gehele conflict gaat om een gebied van 35 km².

Sinds 1998 zijn er onderhandelingen gaande tussen beide landen, samen met andere grenskwesties, maar tot heden geen resultaat.

Nu heeft India wel een nieuwe politieke landkaart uitgebracht, waarop zij dit gebied reeds toe eigenen.

Kalipani betekend letterlijk "donker water" de naam van een opmerkelijke verzameling bronnen in de buurt van het dorp Kalipani. De bronnen stijgen vanaf de noordoostelijke helling van een piek bekend als Byans-Rikhi op een hoogte van 4.330 meter en stromen de vallei in.

Het gebied aan beide zijden van de Kali-rivier wordt Byans genoemd, een district uit de Mughal-periode. het wordt bevolkt door Byansis, die een West-Himalaysche  taal spreken, wat nauw verwant is aan het Zhang-Zhung, wat ooit in Tibet werd gesproken.

Zowel de Limpiyadhura-pas als de Lipulekh-pas werden vaak gebruikt door de Byansis, maar de Lipulekh=pas die leidde naar de Tibetaanse handelsstad Burang (of Taklakot) was de meest populaire.

SCHOLIEREN PROTEST.

Tijdens ons bezoek op 17 november 2019 aan Bhaktapur, liep onverwachts het gehele plein ordelijk vol met klassen schoolkinderen die meededen aan een protestrally, vanwege de door India uitgebrachte nieuwe politiek landkaart.

De kinderen droegen spandoeken en borden in het Engels en Nepalees. Alles verliep in volmaakte orde, alleen gejuich  tijdens de gehouden toespraken en verder geen enkele vorm van geweld.

Ze vonden het zonder meer geweldig dat ze van ons belangstelling kregen en zo moesten we vele handen schudden van de jeugd met een hartelijke lach op hun gezicht, en de vraag beantwoorden; 'Where you come from'.

KINDEREN VAN NEPAL.

Zie vervolg: NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. DE LEVENDE GODIN KUMARI.                                                                                      (DEEL 31)

NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. KATHMANDU - BHAKTAPUR. (DEEL 28)

          EEN VROEGERE 

           KONINGSSTAD, 

 EN POTTENBAKKERS. (28)

Deze ochtend van de 17e november 2019 vertrokken enkele uit de reisgroep in aller vroegte naar het vliegveld van Kathmandu om met Buddha Air een rondvlucht te maken over de Himalaya. Kosten $ 200 per persoon.














Ongeacht de kosten, zij die het er voor over hadden waren er dol enthousiast over, met zelfs een kort bezoek in de cockpit.

KONINGSSTAD BHAKTAPUR.

Bhaktapur, ook Bhadgaon of Khwopa genoemd is een grote stad gelegen in de provincie Bagmati en het district Bhaktapur. De huidige stad ligt op een hoogte van 1312 tot 1338 meter boven de zeespiegel. De stad ligt enkele kilometer ten zuidoosten van Kathmandu.
Wat de toeristen aantrekt is dat, wat is overgebleven van het koninklijk verleden van de stad. Samen met Kathmandu en Patan was het één van de belangrijkste koningssteden van Nepal.
Men spreekt dan ook over de 'Stad van de gouden tempels', waar traditie en geloof hoog in het vaandel staan, maar het drukst bezochte deel van de stad is het Taumadhi-plein. Wandelend naar dit plein door smalle straatjes vindt je overal kleine tempeltjes, maar je krijgt meer het gevoel van door een openluchtmuseum te wandelen.
De gehele oude stad met haar rijke verleden staat tegenwoordig op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

EVEN TERUG NAAR 2015.

Ook dezxe oude stad heeft door de zware aardbeving in 2015 veel te lijden gehad en werd er veel schade in de stad aangericht. Volledige straten met traditionele huizen zijn verloren gegaan of onbewoonbaar verklaard.
'Gelukkig' werden er slechts een paar tempels vernietigd of beschadigd, maar heden is men druk bezig deze schade te herstellen.

Het belangrijkste deel van de oude stad is het Taumadhi-plein ook wel Durbar Square genaamd, maar dit niet te verwarren met het Durbar Square in Kathmandu.
 Vergeleken met Kathmandu is het rustig wat het verkeer aangaat, waardoor je er rustig kan wandelen en om je heen kijken.

Een van de grootste gebouwen op het plein is het Bhairaynath Mandir met een fraaie versiering op de top van het dak en rond de tempel die ervoor is gelegen.

Een ander opvallend gebouw is het paleis met de 55 ramen, dat naast de ingang, de Gouden Poort, van het voormalige koninklijke paleis ligt.

Boven in midden het 18e eeuwse paleis  van de 55 ramen, deze zijn allemaal van kunstig houtsnijwerk voorzien met openingen om lucht en licht door te laten. Het paleis is van baksteen opgetrokken.
Het voormalige koninklijk paleis kan men betreden via de Sun Dhoka (links) een van de fraaiste architectonische kunststukjes met daarboven fraaie versieringen op het vergulde dak van de ingang (midden onder), met ornamenten in de vorm van leeuwen en olifanten.
De Gouden Poort werd in 1753 in opdracht van Jaya Ranjit Malla gebouwd, en getuigd van het niveau van vakmanschap van de lokale ambachtslieden. In de vergulde koperen omlijsting zijn talrijke goden afgebeeld. 

Achter de Sun Dhoka ligt een deel van het koninklijk paleis dat nog rest na de aardbeving van 1934. Passeert men de poort, dan ziet men eerst twee wachter naast een fraai bewerkte deur.
Lopen we verder via een paar lage doorgangen  waarbij je moet bukken (voor het respect voor de koning) uit op een binnenhof van de Taleju Chowk. 
Verder kom je hier niet, daar het het voor niet hindoes hier de toegang verboden is, want deze chowk en de Kumari Chowk erachter zijn heilig.
Het bleek dat het maken van afbeeldingen er ook verboden was, maar toch een afbeelding gemaakt van een fraai versierde daksteunbalk (rechts).

Terug op het plein zien we de Chayasilin Mandap. Het achthoekige paviljoen werd in 1934 verwoest, maar is in 1987-1990 met Duitse steun gerestaureerd. Het paviljoen heeft zeer fraai houtsnijwerk, waar het verschil tussen oud en nieuw nauwelijks zichtbaar is.
Dank zij de stalen binten in het interieur heeft het de aardbeving van 2015 doorstaan. Bij de restauratie  is zo veel m ogelijk hout uit de oorspronkelijke bouwperiode opgespoord en in het paviljoen geïntegreerd.







We lopen nu in de oostelijke richting verder op het plein en zien de stenen Siddhi Laxmi Mandir oftewel Lohan Dega (Stenen Tempel). Het gebouw torent overal bovenuit.
De opgang naar deze shikhara met traptreden wordt bewaakt door beelden van dieren en twee edelen, elk met een naakt kind en een hond aan de hand.

We komen uit op een ander plein in het hart van de oude stad, het Taumadhi Tol, het is welk het sfeervolste deel van Bhaktapur.
Twee tempels die hier het zicht bepalen werden gerestaureerd in de jaren negentig van de vorige eeuw met behulp van het geld dat toeristen moeten betalen.
De Nyatapola Mandir is met ruim 30 meter de hoogte tempel van Nepal. De tempel telt vijf verdiepingen: nyata is Nepalees voor 'vijfvoudig'.
Pilaren met houtsnijwerk schragen het getrapte dak en vormen een balkon rond het binnenste heiligdom. De gelaagdheid van de tempel wordt prachtig weerspiegeld in de vijf vierkante, getrapte verhogingen waarop hij prijkt.
De steile centrale trap wordt geflankeerd door enorme stenen wachters.





Volgens de vertellingen, zou elk paar tienmaal zo sterk zijn als het paar op de onderliggende verhoging. De twee beroemde Malla-worstelaars aan de voet van de trap zijn dus tienmaal zo sterk als gewone stervelingen, de olifanten erboven tienmaal zo sterk als de worstelaars en zo maar door voor de leeuwen, griffioenen en de godinnen.
Boven aan de trapculmineert die metafysische kracht in de gesloten ruimte waarin de geheime godin van Nyatapola huist: Siddhi Lakshmi, de tantrische godin voor wie koning Bupathindra Malla de tempel in 1702 liet bouwen

De Bhairvnath Mandir, die niet op een platform rust, biedt met zijn rechthoekige grondplan en drievoudige dak een volmaakt tegenwicht aan de opwaartse bouwstijl van de Nyatapola, waar hij haaks op staat.
Deze tempel is gewijd aan de beschermgod van de stad, Bhairav, wiens macht eveneens een tegengewicht vormt voor die van de tantrische godin. Een typische manier om twee spirituele verschrikkingen in evenwicht te houden. 

Op het plein staan twee fraai zuilen met daarop een afbeelding van een leeuw en een zittende boeddha onder een parasol.
Beide figuren zijn afgebeeld op een voetstuk voorstellende de lotusbloem.




Ten oosten van Durbar Square bevindt zich Dattatraya Square, waarop de Dattatraya Mandir tempel staat. 

De grote Dattatraya Mandir uit 1427, is oorspronkelijk een gemeenschapscentrum. het is de enige aan Dattatraya gewijde tempel in de vallei van Kathmandu.
Deze god wordt vereerd door volgelingen van Shiva en Vishnu, maar ook door boeddhisten, die hem als een verwant van Boeddha beschouwen.

Voor de ingang van de tempel staan twee enorme stenen beelden die deze godheid symboliseren.
Naast ieder beeld staat een fraaie vergulde standaard.

Links een symbool uit het boeddhisme en rechts naast de drietand van Shiva een afbeelding van een schelp.

Via kronkelige straatjes bereiken we het pottenbakkersplein, gelegen in de wijk van de pottenbakkers, die hun product dat ze in hun werkplaatsen rond het plein vervaardigen te drogen leggen.
Vochtige klei wordt op schijven tot kannen, koppen en kommen gedraaid of er worden met de hand kleine snuisterijen geboetseerd om na het drogen gebakken te worden onder hopen stro afgedekt met een dikke laag zand.

Veel van dit rood gekleurde aardewerk wordt nog dagelijks gebruikt in het Nepalese huishouden.

    Zie vervolg: INDIA EN NEPAL VERKENNEN. ZONSOPGANG HIMALAYA FILMPJE.
                                                                        (DEEL  29)