.png)
NAAR HET BESCHERMDE
NATUURGEBIED
CHITWAN NATIONAAL PARK. (21)
NATIONAAL PARK CHITWAN .
De Terai geldt al eeuwen als een van de rijkste wildgebieden in Azië. De gevarieerde flora en fauna van de huidige nationale parken trekken bezoekers uit heel de wereld. Dei parken zien er overigens heel anders uit dan de weidse savannen van Afrika, waar dieren vaak al van ver te zien zijn. In de dichte jungle en rietkragen van de Terai moet gespeurd worden, maar de onverwachte ontmoetingen die dit oplevert worden door de meeste bezoekers als minstens zo opwindend ervaren.
Veel parken en reservaten zijn begonnen als koninklijk jachtdomein, waar hooggeplaatste gasten naar believen wild konden afschieten. De jachtpartijen zelf behoren tot het verleden, maar de bezoekers kunnen deze unieke gebieden nog altijd in vergelijkbare luxestijl verkennen. Voor wie minder te besteden heeft zijn er talloze budgetopties.
Van alle beschermde gebieden is het Chitwan Nationaal Park het toegankelijkst. Wat de fauna betreft behoort het park tot de soortenrijkste in Azië. Chitwan herbergt bovendien een van de grootste nog resterende habitats met hoog grasland.
Het nationale park beslaat een laaglandvallei tussen Siwaliks (Churiaketen) en de Mahabharat Lekh. De vallei watert af via twee rivieren. de Narayani en de Rapti.
Voor 1950 was de streek nog dun bevolkt. Er woonden voornamelijk Tharu's, die enige immuniteit tegen de endemische malaria hadden ontwikkeld. Nadat de malaria was uitgeroeid, werden er op grote schaal bossen gekapt en werd het land in cultuur gebracht. Binnen tien jaar was de bevolking van Chitwan verdrievoudigd.
Stroperij werd een groot probleem: vooral de neushoorns waren gewild, omdat de hoorns van deze prachtige dieren veel geld opbrachten in landen als China als medicijn.
In 1964 werd het gebied tot reservaat bestempeld; een groot deel van de lokale bevolking moest het park verlaten en naar elders verhuizen.
Hoewel er gaida gusti ('neushoornbewakers') in het park patrouilleerden, ging het stropen gewoon door. In 1966 was de neushoorn populatie geslonken tot minder dan 100 exemplaren; vijftien jaar daarvoor waren dat er nog ruim 1000. Hoewel de populatie in de jaren daarna bijna 4 procent per jaar toenam bleef de stroperij een groot probleem.
Pas toen Chitwan in 1973 een nationaal park werd en onder bescherming van het Nepalese leger kwam te staan, slaagde men erin de stroperij en de aantasting van het landschap aan banden te leggen.
In 1976 werd het park uitgebreid tot zijn huidige vorm van 1040 km². In 1984 kreeg het park een plaats op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Intussen zij er al zeven resorts in het park gevestigd om de toeristen dichter bij de dieren te brengen, alhoewel natuurbeschermers dit weer bestrijden.
De grote dieren in het park houden zich vooral op in het dichte bos en hoge gras op de alluviale vlakte of op de oevers van de rivieren. Het gebied herbergt de enigste krokodil, de gaviaal, welke een lange spitssnuit heeft.
Het park is te verkennen te voet onder begeleiding van een gids die gewapend is of per terreinwagen.
Het blijft het afspeuren van het dichte groen of hoge gras om een neushoorn tegen te komen.
De Aziatische neushoorn heeft slechts één hoorn en zijn tegenhanger uit Afrika twee.
Van de gevederde dieren komt men vooral de pauw tegen en op het water de 'love bird', een eenden soort. Zij staan er om bekend dat ze in het leven een zeer hecht koppel vormen, en wel zo sterk, dat een van het paartje zou overlijden de andere niet meer zal eten en drinken om ook te sterven.
De Aziatische olifant leeft hier niet in het wild, maar wordt aan de grenzen van het park in Olifant Kampen gehouden voor de safari's. Verder leven hier diverse soorten herten die alleen hier voorkomen, wilde zwijnen, lippenbeer, Aziatische neushoorn en de Bengaalse tijger, die zich niet snel laat zien.
Zie vervolg: INDIA EN NEPAL VERKENNEN. CHITWAN DAG 1 OCHTEND.
(DEEL 22)
Veel parken en reservaten zijn begonnen als koninklijk jachtdomein, waar hooggeplaatste gasten naar believen wild konden afschieten. De jachtpartijen zelf behoren tot het verleden, maar de bezoekers kunnen deze unieke gebieden nog altijd in vergelijkbare luxestijl verkennen. Voor wie minder te besteden heeft zijn er talloze budgetopties.
Het nationale park beslaat een laaglandvallei tussen Siwaliks (Churiaketen) en de Mahabharat Lekh. De vallei watert af via twee rivieren. de Narayani en de Rapti.
Voor 1950 was de streek nog dun bevolkt. Er woonden voornamelijk Tharu's, die enige immuniteit tegen de endemische malaria hadden ontwikkeld. Nadat de malaria was uitgeroeid, werden er op grote schaal bossen gekapt en werd het land in cultuur gebracht. Binnen tien jaar was de bevolking van Chitwan verdrievoudigd.
In 1964 werd het gebied tot reservaat bestempeld; een groot deel van de lokale bevolking moest het park verlaten en naar elders verhuizen.
Hoewel er gaida gusti ('neushoornbewakers') in het park patrouilleerden, ging het stropen gewoon door. In 1966 was de neushoorn populatie geslonken tot minder dan 100 exemplaren; vijftien jaar daarvoor waren dat er nog ruim 1000. Hoewel de populatie in de jaren daarna bijna 4 procent per jaar toenam bleef de stroperij een groot probleem.
Pas toen Chitwan in 1973 een nationaal park werd en onder bescherming van het Nepalese leger kwam te staan, slaagde men erin de stroperij en de aantasting van het landschap aan banden te leggen.
In 1976 werd het park uitgebreid tot zijn huidige vorm van 1040 km². In 1984 kreeg het park een plaats op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Intussen zij er al zeven resorts in het park gevestigd om de toeristen dichter bij de dieren te brengen, alhoewel natuurbeschermers dit weer bestrijden.
Het park is te verkennen te voet onder begeleiding van een gids die gewapend is of per terreinwagen.
Het blijft het afspeuren van het dichte groen of hoge gras om een neushoorn tegen te komen.
De Aziatische neushoorn heeft slechts één hoorn en zijn tegenhanger uit Afrika twee.
Van de gevederde dieren komt men vooral de pauw tegen en op het water de 'love bird', een eenden soort. Zij staan er om bekend dat ze in het leven een zeer hecht koppel vormen, en wel zo sterk, dat een van het paartje zou overlijden de andere niet meer zal eten en drinken om ook te sterven. De Aziatische olifant leeft hier niet in het wild, maar wordt aan de grenzen van het park in Olifant Kampen gehouden voor de safari's. Verder leven hier diverse soorten herten die alleen hier voorkomen, wilde zwijnen, lippenbeer, Aziatische neushoorn en de Bengaalse tijger, die zich niet snel laat zien.
Zie vervolg: INDIA EN NEPAL VERKENNEN. CHITWAN DAG 1 OCHTEND.
(DEEL 22)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten