STRICK LINE. (GB)

 

        HET BEGON MET 

       ÉÉN ENKEL SCHIP.

STRICK LINE.

In 1887 kocht de Londense scheepsmakelaar en kolenexporteur Frank Clarke Strike, die leefde van 1849 tot 1943, een kleine stoomboot. Hij richtte de London and Paris Steamship Company Limited op om kapitaal aan te trekken en de Anglo-Algerian Steamship Company Limited om het schip te exploiteren. Het begon een patroon van vrachthandel dat vele jaren duurde en steenkool vervoerde van het Verenigd Koninkrijk naar West-Italiaanse havens en ijzererts van Benisaf in Noord-Afrika naar het Verenigd Koninkrijk of het vaste land van Europa.

( ss. Tabaristan uit 1907 het enigste schip van de rederij met twee schoorstenen; 3.883 brt en gebouwd op de werf van D & W Herderson Meadowside. In 1915 overgedragen aan de Britse marine en omgedoopt tot HMS Diligense.)

Een succesvolle reis naar de Persische Golf in 1892 met kolen en stukgoed bracht Frank Strick ertoe om via een nieuw bedrijf, de Anglo-Arabian and Persian Steamship Company Limited in de Golfhandel te stappen. Een specialistische onderneming, de Dwina Ltd, exploiteerde een lichterdienst om schepen in staat te stellen over de ondiepten in de Shatt-el-Arab-waterweg naar Basra in Irak te varen. Aan het begin van de 20e eeuw had Strck vijftien schepen onder zijn vlag, voornamelijk in de Middellandse Zee en de Perzische Golf.

                  (ss. Bandar-Shahpour uit 1927)

Vanaf 1903 opereerde het Anglo-Arabische en Perzische bedrijf samen met Bucknall Steamship Line, de latere Ellerman & Bucknall Line, dat uitrusting, winkels en personeel van oliezoekers naar de Golf vervoerde.

In 1910 opende Strick kantoren in de Golf via een partnerschap, Strick Scott and Company. In 1913 werd het Anglo-Algerijnse bedrijf, nu uitsluitend betrokken bij de handel in de Golf, omgedoopt tot Strick Line Ltd.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de handel in de Golf aanzienlijk verminderd en werd een groter aantal schepen van Strick Line gevorderd voor oorlogsplicht.  De verliezen waren groot en de vloot kwam zeer uitgedund uit de oorlog. De hoge kosten van het vervangen van de verloren schepen en Strick's hoge leeftijd dwongen hem om zijn vloot en bedrijf, maar niet het oorspronkelijke scheepmanagementbedrijf, Franl C Strick & Co, in 1919 te verkopen aan Lord Inchcape's bedrijf Gray Dawes & Co.

In een nieuwe onderneming richtte Frank Strick in 1920 de London Paris & Marseilles Steamship Company op, de latere Londen & Paris Steamship and Investment Co Ltd in 1923,  terwijl hij ook de La Tunisienne Steam Navigation Company Ltd, die hij in 1909 had opgericht om dienst te doen op de Noord-Afrikaanse handel.

Na de eerste Wereldoorlog in 1919 werd de handel in de Perzische Golf voortgezet onder het gezamenlijke beheer van Frank C Strick & Co Ltd en Gray Dawes & Co.

In 1923 werd Strick Line Ltd door Gray Dawes & Co aan de P&O dochteronderneming Hain Steamship Compny verkocht, hoewel Frank Strick & Co Ltd zijn onafhankelijkheid en het beheerscontract behield.

Tegen 1928 wilde Strick, nog altijd betrokken, een belang verwerven in de handel in de Perzische Golf en in het bedrijf dat zijn naam droeg, en onderhandelde met P&O over de aankoop van een minderheidsbelang van 49% in de Strick Line (1923) Ltd onder de naam van zijn Londen & Paris Steamship Company opgericht in 1909.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd het eigendom van Strick Line ven vijfentwintig schepen verdeeld in drie vloten: Strick Line, La Tunisienne en Cory & Strick, een joint venture met William Cory & Son. Tijdens de oorlog bouwde Strick Line acht schepen, maar twintig schepen gingen verloren en Cory & Strick werd geliquideerd.

(ms. Nigaristan uit 2010.)

In 1960 verwierf Strick Line Frank C Strick & Co Ltd, waarbij P&O onafhankelijk beheer van groepsschepen niet langer passend achtte, en in 1972 nam P&O de minderheidsbelangen van Strick over en nam de Strick-vloot en activiteiten op in de P&O General Cargo Division.