GROTE OCEAAN, WAT EN WAAR? (DEEL 2)

EEN OCEAAN MET DE MEESTE 

SOORTEN EILANDEN,

WAARONDER OOK EILANDEN VAN

 PLASTIC AFVAL. (2)

MARITIEME GESCHIEDENIS.

Op de grote Oceaan heeft een regelmatig en frequent scheepvaartverkeer zich veel later ontwikkeld dan in de Atlantische- en Indische Oceaan, behalve dicht bij China en op de Japanse binnenzeeën.

Het is aannemelijk dat de bewoners van Melanesië, Polynesië en Micronesië ongeveer 2000 jaar geleden in primitieve vaartuigjes zeer grote afstanden hebben afgelegd,

Zij maakten reizen in ieder geval tussen de eilanden groepen, maar men neemt nu aan dat zij oorspronkelijk van zuidoost-Azië zijn gekomen en in de loop der eeuwen de eilanden zijn gaan bevolken. Het is niet meer vast te stellen wanneer deze migratie is begonnen.

POLYNESIË.

('Krabbenschaar' boot.)

De Polynesiërs waren de laatste; hoewel zij voortreffelijk navigeerden in de gebieden waar zij bekend waren, koers zettend met behulp van de sterren en van de deining, en dikwijls gebruik makend van hun voor ons tot voor kort zo geheimzinnige stokkaarten, is het niet aannemelijk dat zij opzettelijk reizen maakten met onbekende bestemming.
Zij vestigden zich uiteindelijk zo ver noordelijk als Hawaii en zuidelijk als het Zuideiland van Nieuw Zeeland en Paas Eiland in het Oosten.
De reizen naar deze verre uithoeken werden bijna zeker gemaakt door vaartuigjes die van hun koers waren geraakt.
Sommige historici nemen aan dat ongeveer een kwart miljoen mensen gedurende de twintig of meer eeuwen waarin deze vestigingen ontstonden, op zee het leven verloren. 

MELANESIË.

De migratie trek van de negroïde Melanesiërs, de 'zwarte eilandbewoners'', is gemakelijk terug te vinden. Zij kwamen op de Grote Oceaan via Nieuw Guinea en gingen vandaar zuidelijk naar de Salomons Eilanden, de Nieuw Hebriden en Nieuw Caledonië, totdat zij in hun oostelijke woonplaats, de Fiji Eilanden kwamen.

(Fijische Ndrua.)

MICRONESIË.

De Micronesiërs, de 'mensen van de kleine eilanden', zijn in het minst reislustig geweest. Zij kwamen door Indonesië en de Filipijnen op de oceaan en bleven op de atollengroepen van de Marianen, de Carolinen en de Gilbert Eilanden.

EUROPA ONTDEKT DE GROTE OCEAAN.

Met Magelhânes verschenen in 1520 de eerste Europese zeevaarders op de Grote Oceaan. Van hem is de benaming 'Stille Oceaan'afkomstig, omdat hij na al het stormweer bij Kaap Hoorn een abnormaal rustige overtocht had naar de Filipijnen. In het Engels hiernaar dan ook Pacific Ocean genoemd.
Na Magelhâes volgden andere ontdekkers, zoals Balboa, Drake, Olivier van Noort, Mahu, Abel Tasman, Bougainville, Cook en vele andere.
De eerste helft van de 19e eeuw bracht het einde van de ontdekkingsreizen en het begin van de kolonisatie van de gebieden.

Het Japanse streven naar suprematie in de Stille Oceaan groeide tot een climax in 1941. De Japanse veroveringen reikten tot Nieuw Guinea en de Aleoeten. Deze gebieden werden eind 1945 weer ontruimd toen de dominerende positie in de Stille Oceaan door de Verenigde Staten van Amerika werd overgenomen, hoewel de uitdaging van Rusland en van China blijft bestaan.

Een groter en intensiever scheepvaartverkeer dan gedurende de WO-II had de grote Oceaan nooit gekend; gedurende deze periode werden honderdduizenden soldaten met al het benodigde materiaal over geweldige afstanden vervoerd, eerst door de Japanners, later in nog veel grotere mate door de VS, terwijl het intensieve luchtverkeer toen en ook nu de afmetingen van de grootste oceaan lijkt te doen krimpen.