.png)
DRIEMASTVOLSCHIP VAN HET
KLIPPERTYPE VERNOEMD NAAR
EEN GRIEKSE GODIN.
DE NAAM EUROPA.
In de Griekse mythologie was Europa een Fenicische prinses op wie oppergod Zeus het wellustig oog liet vallen. Zij was de dochter van het koningspaar Agenor en Telephassa en de zuster van Cadmus.
Volgens overlevering van het verhaal was de jonge Europa op een dag met haar vriendinnen aan het spelen op het strand in de buurt van Sidon toen Zeus getroffen werd door de charmes van het meisje. Om aan het oog van zijn echtgenote Hera te ontsnappen, maar ook het meisje met zijn goddelijke verschijning niet af te schrikken, veranderde Zeus zich in een witte stier. Europa klom spelenderwijs op de zich vriendelijk voordoende stier, die daarop met haar de zee in zwom naar het eiland Kreta, zijn geboorteplaats. Daar aangekomen toonde hij zijn ware uiterlijk en had geslachtsgemeenschap met haar, waarop hij terug keerde naar zijn vrouw op de berg Olympus. Europa baarde van Zeus de zonen Minos, Rhadamanthys. Zij trouwde uiteindelijk met Asterion, koning van Kreta, die haar zonen adopteerde en opvoedde.
Europa werd ook de naam van het wereld deel dat ten noorden van Afrika, en ten oosten van Azië ligt.
DRIEMASTVOLSCHIP EUROPA I UIT 1898.
Er is weinig discussie over dat de Europa de mooiste klipper is die ooit in Nederland is ontworpen en gebouwd en evenmin dat dit fregat een schoolvoorbeeld is van elegantie.
Bovendien heeft het een aantal recordreizen gemaakt dat door geen ander zeilschip is verbeterd.
De Europa werd in 1897 in opdracht van W.A. Huygens gebouwd op de Concordiawerf van Huygens en Van Gelder in Amsterdam als een driemastvolschip van het type klipper met een tonnage van 1911 ton en werd een jaar later in 1898 te water gelaten. Het schip kreeg een lengte van 78,9 meter over alles, breedte van 12,8 meter en een diepgang van 7,2 meter.
Het schip kreeg een bemanning van 35 koppen en kon een onbekend aantal passagiers vervoeren.
Het was het laatste van een reeks van slechts vijf volschepen die tussen 1886 en 1898 op die beroemde werf werden gebouwd.
(Tewaterlating van één van de vijf klippers op de Concordiawerf te Amsterdam.)
Na die tijd werd de toegang tot het water van het IJ namelijk geblokkeerd door de bouw van het nieuwe Centraal Station. het schip had een stalen romp, drie hoge masten die alle drie dwarsgetuigd waren, fokken- en kruismast tot en met een bovenbram en de grote mast tot en met een scheizeil.
De romp werd gekenmerkt door de fraai gekromde boeg van de klassieke klipper, een ronde achtersteven en een formidabele, bijna 30 meter lange boegspriet, die was verankerd met de gebruikelijke Spaanse ruiter, boeg- en waterstagen en het zetten van in totaal vier voorzeilen mogelijk maakte.
De hoogte van de Europa bedroeg tot de top van de bovenbramsteng ongeveer 57,5 meter en met al zijn zeilen bijgezet voerde het 2037 m² zeildoek. Toch kon dit reusachtige schip gemand worden door niet meer dan in principe 25 bemanningsleden. Veel eer voor dit zeilplan en het bedieningsgemak ervan komt toe aan kapitein Gunther Bona die vanaf het moment van de kiellegging nauw bij de constructie van het schip betrokken is geweest.
De taak waarvoor de Europa was bestemd, ondanks het feit dat het stoomtijdperk dat van het zeil al had ingehaald was de snelle levering van bulkvrachten, maar met zijn kampanje van 13,4 meter en zijn voorkasteel van 7,3 meter kon het ook een beperkt aantal eersteklas passagiers meenemen plus vier kadetten. Bona had er enige tijd voor nodig voordat hij het schip 'in de vinger had', wat blijkt uit de eerste slechte prestaties van het schip op zijn eerste reis van Amsterdam naar Nederlands-Indië, waar Batavia pas na 99 dagen werd bereikt, terwijl het record op 77 dagen stond.
(De overgang van zeil- naar het stoomschip.)
In het volgende jaar had hij geleerd hoe hij met het schip moest omgaan en masten en tuigage enigszins had bijgesteld, kwam Bona pas goed op dreef en bewees dat met enkele opmerkelijke reizen. Zo zeilde de Europa op 9 maart 1899 New York uit met een volle lading vaten paraffine en bereikte het de Australische haven Adelaide op 19 mei, dus na slechts 71 dagen.
Met deze reis verdiende de Europa de bijnaam 'the Flying Dutchman'.
Van zijn andere opmerkelijke reizen noemen we die van Nieuw-Zeeland naar Batavia door de Torres Straat in 42 en 44 dagen, van Gravesend naar New York in 36 dagen, van New York naar Melbourne in 90 dagen, van Newcastle ( New South Wales) naar Falmouth via San Francisco in 135 dagen en van Liverpool naar Wellington in Nieuw Zeeland in 95 dagen.
In 1904 droeg Bona het gezag over de Europa over aan kapitein Wiebes, die tot zijn spijt al gauw moest vaststellen dat hij met de Europa niet in staat was dezelfde prestaties te leveren als zijn voorganger. Het schip maakte zijn laatste reis onder Nederlandse vlag in 1906.
In Frederikshald in Noorwegen aangekomen, ontdeed Wiebes het schip van zijn ballast en nam een lading hout voor Australië aan boord, waarna een goede overtocht volgde. maar toen begonnen de zaken verkeerd te gaan.
De voorgenomen reis rond de wereld, die volgens schema niet langer mocht duren dan vijftien maanden, nam uiteindelijk 26 maanden in beslag omdat in ballast moest worden gevaren van Melbourne naar Newcastle in New South Wales, waar steenkool voor Chili werd geladen.
Huygens had voor de thuisreis een contract voor een lading salpeter van Chili, maar de Europa miste de deadline en omdat de prijs van salpeter steeds verder daalde, besloot Huygens het schip in ballast weer naar Australië te sturen, waar een lading graan voor de Britse markt zou worden geladen. Maar het graancargo ging niet door, waarop Wiebes naar Port Pirie, eveneens in Australië, zeilde om nikkelerts te laden, ook al een grondstof waarvan de prijs gedurig daalde.
Na de lading in Duinkerken te hebben gelost, keerde de Europa laat 1908 eindelijk terug in Nederland waar Huygens het schip in de verkoop deed.
De koper was J.A. Henschien uit Lillisand in Noorwegen, die het schip omdoopte tot Lotos. In 1916 verkocht Henschien het aan Heiskein and Son in Kristiansand, die het ook weer een nieuwe naam gaf, deze keer Asra.
Onder de naam Asra ging het schip haar ouderdom tegemoet: in de middag van de 5e mei 1917 werd het, onderweg van Belfast naar New York, op de Atlantische Oceaan getorpedeerd en tot zinken gebracht. Het was een geluk dat zijn bemanning kon worden opgepikt en in Balderic in Noordwest-Ierland veilig aan land kon worden gebracht.
Na die tijd werd de toegang tot het water van het IJ namelijk geblokkeerd door de bouw van het nieuwe Centraal Station. het schip had een stalen romp, drie hoge masten die alle drie dwarsgetuigd waren, fokken- en kruismast tot en met een bovenbram en de grote mast tot en met een scheizeil.
De romp werd gekenmerkt door de fraai gekromde boeg van de klassieke klipper, een ronde achtersteven en een formidabele, bijna 30 meter lange boegspriet, die was verankerd met de gebruikelijke Spaanse ruiter, boeg- en waterstagen en het zetten van in totaal vier voorzeilen mogelijk maakte.
De hoogte van de Europa bedroeg tot de top van de bovenbramsteng ongeveer 57,5 meter en met al zijn zeilen bijgezet voerde het 2037 m² zeildoek. Toch kon dit reusachtige schip gemand worden door niet meer dan in principe 25 bemanningsleden. Veel eer voor dit zeilplan en het bedieningsgemak ervan komt toe aan kapitein Gunther Bona die vanaf het moment van de kiellegging nauw bij de constructie van het schip betrokken is geweest.
De taak waarvoor de Europa was bestemd, ondanks het feit dat het stoomtijdperk dat van het zeil al had ingehaald was de snelle levering van bulkvrachten, maar met zijn kampanje van 13,4 meter en zijn voorkasteel van 7,3 meter kon het ook een beperkt aantal eersteklas passagiers meenemen plus vier kadetten. Bona had er enige tijd voor nodig voordat hij het schip 'in de vinger had', wat blijkt uit de eerste slechte prestaties van het schip op zijn eerste reis van Amsterdam naar Nederlands-Indië, waar Batavia pas na 99 dagen werd bereikt, terwijl het record op 77 dagen stond.
In het volgende jaar had hij geleerd hoe hij met het schip moest omgaan en masten en tuigage enigszins had bijgesteld, kwam Bona pas goed op dreef en bewees dat met enkele opmerkelijke reizen. Zo zeilde de Europa op 9 maart 1899 New York uit met een volle lading vaten paraffine en bereikte het de Australische haven Adelaide op 19 mei, dus na slechts 71 dagen.
Met deze reis verdiende de Europa de bijnaam 'the Flying Dutchman'.
Van zijn andere opmerkelijke reizen noemen we die van Nieuw-Zeeland naar Batavia door de Torres Straat in 42 en 44 dagen, van Gravesend naar New York in 36 dagen, van New York naar Melbourne in 90 dagen, van Newcastle ( New South Wales) naar Falmouth via San Francisco in 135 dagen en van Liverpool naar Wellington in Nieuw Zeeland in 95 dagen.
In 1904 droeg Bona het gezag over de Europa over aan kapitein Wiebes, die tot zijn spijt al gauw moest vaststellen dat hij met de Europa niet in staat was dezelfde prestaties te leveren als zijn voorganger. Het schip maakte zijn laatste reis onder Nederlandse vlag in 1906.
De voorgenomen reis rond de wereld, die volgens schema niet langer mocht duren dan vijftien maanden, nam uiteindelijk 26 maanden in beslag omdat in ballast moest worden gevaren van Melbourne naar Newcastle in New South Wales, waar steenkool voor Chili werd geladen.
Huygens had voor de thuisreis een contract voor een lading salpeter van Chili, maar de Europa miste de deadline en omdat de prijs van salpeter steeds verder daalde, besloot Huygens het schip in ballast weer naar Australië te sturen, waar een lading graan voor de Britse markt zou worden geladen. Maar het graancargo ging niet door, waarop Wiebes naar Port Pirie, eveneens in Australië, zeilde om nikkelerts te laden, ook al een grondstof waarvan de prijs gedurig daalde.
Na de lading in Duinkerken te hebben gelost, keerde de Europa laat 1908 eindelijk terug in Nederland waar Huygens het schip in de verkoop deed.
De koper was J.A. Henschien uit Lillisand in Noorwegen, die het schip omdoopte tot Lotos. In 1916 verkocht Henschien het aan Heiskein and Son in Kristiansand, die het ook weer een nieuwe naam gaf, deze keer Asra.
Onder de naam Asra ging het schip haar ouderdom tegemoet: in de middag van de 5e mei 1917 werd het, onderweg van Belfast naar New York, op de Atlantische Oceaan getorpedeerd en tot zinken gebracht. Het was een geluk dat zijn bemanning kon worden opgepikt en in Balderic in Noordwest-Ierland veilig aan land kon worden gebracht.
TALLSHIP EUROPA II UIT 1911.
De Europa (II) is een Nederlands tallship. Het schip werd gebouwd als lichtschip in 1911 bij een scheepswerf in Hamburg en heette oorspronkelijk 'Senator Brockes', naar Barthold Heinrich Brockes.
het schip werd gebouwd op de scheepswerf H.C. Stülcken Sohn te Hamburg.
Het heeft een stalen romp met een lengte van 55,1 meter, breedte 7,45 meter, diepgang 4,5 meter en een hoogte van 33 meter.
Tot 1977 was het schip in dienst van de Duitse kustwacht op de Elbe onder de naam 'Elbe 3'.
In 1985 werden de restanten van het schip opgekocht door een Nederlandse opkoper die het weer doorverkocht aan de huidige eigenaar , Harry Smit.
Het schip werd in acht jaar tijd omgebouwd tot zeilschip, kreeg een comfortabele accommodatie en werd het getuig als een bark. Het schip heeft een voortstuwing van haar zeilen welke een oppervlakte hebben van 1020 m² en van een dieselmotor. Haar vaart is 13 knopen (24 km/uur). De huidige eigenaar is Rederij Bark Europa te Rotterdam.
In 1994 werd het schip omgedoopt en kreeg de naam 'Europa'.
In 2003 rondde het schip voor het eerst Kaap Hoorn.
In 2010 nam het deel aan Velas Sudamerica 2010, een tallship evenement om het 200 jarig jubileum van de onafhankelijkheid van Argentinië en Chili te markeren.
In 2013-2014 zeilde het schip de Europa de wereld rond. Samen met twee andere Nederlandse tallships, de 'Tecla' en de 'Oosterschelde', zeilde de Europa van Zuid-Afrika naar Mauritius, Australië en Nieuw Zeeland. In oktober-december 2013 passeerde de Europa nogmaals Kaap Hoorn. De reis rond de wereld werd volbracht in juni 2014 toen het schip in Amsterdam aankwam.
In juli 2014 vertrok de Europa vanuit Harlingen om deel te nemen aan de Tall Shi'ps' Race. In 2015 nam het schip deel aan Sail Amsterdam. Het schip staat vooral bekend om haar cruises naar het Zuidpool gebied.
In 1985 werden de restanten van het schip opgekocht door een Nederlandse opkoper die het weer doorverkocht aan de huidige eigenaar , Harry Smit.
Het schip werd in acht jaar tijd omgebouwd tot zeilschip, kreeg een comfortabele accommodatie en werd het getuig als een bark. Het schip heeft een voortstuwing van haar zeilen welke een oppervlakte hebben van 1020 m² en van een dieselmotor. Haar vaart is 13 knopen (24 km/uur). De huidige eigenaar is Rederij Bark Europa te Rotterdam.
In 1994 werd het schip omgedoopt en kreeg de naam 'Europa'.
In 2010 nam het deel aan Velas Sudamerica 2010, een tallship evenement om het 200 jarig jubileum van de onafhankelijkheid van Argentinië en Chili te markeren.
In 2013-2014 zeilde het schip de Europa de wereld rond. Samen met twee andere Nederlandse tallships, de 'Tecla' en de 'Oosterschelde', zeilde de Europa van Zuid-Afrika naar Mauritius, Australië en Nieuw Zeeland. In oktober-december 2013 passeerde de Europa nogmaals Kaap Hoorn. De reis rond de wereld werd volbracht in juni 2014 toen het schip in Amsterdam aankwam.
In juli 2014 vertrok de Europa vanuit Harlingen om deel te nemen aan de Tall Shi'ps' Race. In 2015 nam het schip deel aan Sail Amsterdam. Het schip staat vooral bekend om haar cruises naar het Zuidpool gebied.
Het boegbeeld geeft duidelijk de oorsprong van haar naam weer, de verwijzing naar de Griekse mythologie, de god Zeus als de witte stier en de schone sierlijke Europa op wie hij verliefd raakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten