GEMEENTE MAASGOUW HOE ONTSTAAN? VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. (1)

                 EEN OUDE NAAM 

                       VOOR EEN 

           NIEUWE GEMEENTE. (1)

MAASGOUW  DE NAAM.

Voor de naam moeten we teruggaan naar de Karolische tijd (750-900 n Chr.). Het oude Maasgouw betrof het gebied tussen Aken, Wezet en Noord-Brabant. Gouw was een Germaanse aanduiding voor provincie. Na 900 n Chr.  viel de Maasgouw uiteen in koninkrijkjes en vorstendommen, zoals Thorn.

DE NIEUWE GEMEENTE.

In 2006 werd begonnen met het samenvoegen van kleine gemeenten en kwamen er verscheidene opties naar voren voor het herindelingsvoorstel.  Uit eerdere samenvoegingen waren er reeds drie gemeenten overgebleven: Heel, Maasbracht en Thorn. Het voorstel om de nieuwe gemeente onder te brengen bij de gemeente Roermond  ging niet door. Uiteindelijk werd het voorstel voor de nieuwe gemeente Maasgouw op 1 januari 2007 een feit.

De volgende gemeenten werden samengevoegd: Maasbracht / Brachterbeek, Heel / Panheel, Thorn, Wessem, Linne, Beegden, Stevenweert en Ohé en Laak.

De nieuwe gemeente kreeg een oppervlakte van 57,99 km², waarvan 45,84 km² aan land en 12.16 km² aan water. Het water betrof de rivier de Maas en de kanalen Julianakanaal, Kanaal Wessem-Nederweert en het Lateraalkanaal en de vele plassen die ontstaan zijn door de grindwinning in deze gebieden.

GEMEENTE LOGO.

Het blauw in het logo van de gemeente Maasgouw vertegenwoordigd het water, het verbindende element in deze gemeente. Het water van de Maas, de kanalen, de havens, de plassen en de beken. De grillige vorm geeft het bruisend karakter weer en symboliseert het in- en uitstromen van de scheepvaart, het verkeer en van de mensen die komen en gaan.
De gouden driehoeken symboliseren de oevers, de wuivende rietkragen en de bebouwing. De drie gouden punten verwijzen naar de drie voormalige gemeenten Heel, Maasbracht en Thorn. Het kleine uitgespaarde driehoekje staat symbool voor de scheepvaart en toerisme en refereert aan het witte stadje Thorn.

VLAG EN WAPEN VAN DE GEMEENTE MAASGOUW.

Vlag en wapen hebben dezelfde kleuren en afbeeldingen.

De golvende witte baan in het blauwe veld staat symbool voor de rivier de Maas. Het links geplaatste gouden zwaard en rechts geplaatste abdissenstaf zijn de symbolen voor de wereldlijke en geestelijke macht van het voormalige vorstendom Thorn, waarin een groot deel van het grondgebied van de huidige gemeente lange tijd was gelegen. Het wapen wordt gedekt door een kroon en is een heraldisch wapen en werd op 17 november 2008 door de Hoge Raad van Adel toegekend.

VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN VAN DE VROEGERE GEMEENTEN. (1)

MAASBRACHT / BRACHTERBEEK.

Brachterbeek was in de IJzertijd al bewoond. In de Romeinse tijd stond hier de Romeinse villa Maasbracht-Steenakker. In deze omgeving zijn bewoningssporen gevonden uit de Merovingisch tijd.

Het huidige Brachterbeek is ontstaan langs de oevers van de vroegere Krombeek.

Maasbracht werd voor het eerst vermeld in 888 onder de naam Warachte en in 1294 als Bracht. 

Het behoorde tot het Ambt Montfort en vormde daar één schepenbank met Echt en Roosteren. 

In 1543 kwam Maasbracht bij het Hansburgse Rijk en vanaf 1716 bij Staats-Opper-Gelre.

In de Franse bezetting werd Maasbracht een zelfstandige gemeente en groeide uit tot een van Nederlands grootste binnenhavens.

De vlag van Maasbracht geeft duidelijk de band met de Maas en de scheepvaart weer.
De kleuren zijn verticaal; blauw-geel en rood.
In het blauwe gedeelte symbool voor de Maas staat een wit scheepsanker afgebeeld. De gele baan aan de blauwe zijde gegolfd geeft de oever en de landbouw weer. Over de betekenis van het rode deel is niets bekend.
Het wapen van Maasbracht is ontstaan na de fusie van de gemeente in 1991 met de gemeenten Linne, Ohé en Laak en Stevensweert. Voorheen viel Maasbracht onder het rechtsgebied van Echt en toen de gemeente een eigen wapen mocht gaan voeren, koos het ervoor het wapen van echt aan te houden.
Het huidige wapen heeft in de bovenste helft een zilveren kruis staan die het deel in vier driehoeken verdeeld. Op de rode achtergrond staan twaalf gouden kruisjes voorkomende in het wapen van Echt.
Linksonder op een blauw veld een gouden gekroonde leeuw met dubbele staart, rode tong en nagels. Dit is de leeuw van het Graafschap Gelre. Rechtsonder op een rood veld bezaaid met zilveren blokjes een zilveren met goud gekroonde leeuw en dubbele staart. Het is de leeuw van Stevensweert.

LINNE.

De naam Linne is waarschijnlijk afkomstig uit het Germaanse Linne (Linde) of Lin (Ahorn).

Linne kwam reeds voor op kaarten uit de Middeleeuwen onder de naam Linlo waarbij het achtervoegsel lo staat voor het woord bos. Het kan ook van de Keltische naam lindo komen dat water betekend en hiermee aangeduid dat Linne een nederzetting was aan de Maas.
Linne werd voor het eerst vermeld in een oorkonde van 24 juni 943. Maar gedurende opgravingen en de exploitatie van grind zijn er bronzen voorwerpen gevonden uit 500 - 15 v Chr. Hieruit kan worden opgemaakt dat voor de Romeinse tijd er al mensen moeten hebben gewoond. Het dorp behoorde bij Ambt Montfort dat deel uitmaakte van het Overkwartier of Spaans Opper-Gelre. Vanaf 1713 kwam het samen met enkele andere gemeenten als Staats-Opper-Gelre aan de Verenigde Provinciën.
Van 1991 tot 2007 maakte Linne deel uit van de voormalige gemeente Maasbracht. Daarvoor was het een zelfstandige gemeente.

Over de oorsprong en de betekenis van de vlag van Linne is niets bekend. Aan de hijszijde een blauwe driehoek met de punt naar linksonder, het overige deel is geel. Over het geheel een gedeeltelijk wit en blauw kruis met de kop aan de hijszijde.
Het oude wapen van Linne, dat werd verleend in 1869, bestaat uit een doorgesneden schild met daarop boven afgebeeld de kerkpatroon, St. Maarten, van Linne.
Linksonder op een blauw veld staat de gouden gekroonde leeuw met dubbele staart, rode tong en nagels van Gelre. Rechtsonder op een geel veld de zwarte leeuw met rode tong en nagels van Gulik. De afbeelding van het wapen dateert uit 1575 van een oud zegel.

OHÉ EN LAAK.

De gemeenschappen Ohé en Laak behoorden oorspronkelijk tot Opper-Gelre, later tot het Ambt Montfort en werden in 1624 een zelfstandige heerlijkheid die later samen ging met de heerlijkheid Stevensweert. Na de Franse periode werden zij zelfstandige gemeenten.
De heren heerlijkheid woonden vanaf ongeveer 1633 op het kasteel Walburg. In de eerste helft van de 17e eeuw kwam het gebied in handen van de graaf Hendrik van den Bergh.
De gemeente Ohé en Laak kreeg in 1819 een eigen gemeente vlag (geen afbeelding bekend).
Ohé en Laak zijn twee verschillende kernen, waarbij Ohé een kerkdorp is en Laak een buurtschap nabij het kasteel.

Het huidige Ohé en Laak had geen eigen gemeente vlag.
Het wapen van Ohé en Laak werd op 21 mei 1819 verleend door de Hoge Raad van Adel aan de gemeente. De gemeente kan zich niet baseren op een wapen op basis van historische gronden, daarom werd gekozen voor een afbeelding op een blauw veld van de heilige Anna vanwege het voor 1631 daterende Sint-Annakapelletje bij het kasteel Walborg. De kapel werd in 1896 afgebroken en elders in het dorp herbouwd.

STEVENWEERT.

Het huidige Stevensweert ontstond in de vroege middeleeuwen op een eiland in de rivier de Maas, waarbij de oostelijke tak de Oude Maas was.
De heerlijkheid behoorde aanvankelijk tot het Graafschap Loon en sinds 1243 tot Opper-Gelre. Vanaf 1253 behoorde het tot het Ambt Montfort. 
In 1543 kwam Opper-Gelre aan de Habsburgse monarchie en werd dus Spaans Opper-Gelre.

Het oorspronkelijke dorp werd in 1633 door de Spaanse veldheer Francisco de Moncada tot een vestingstad omgebouwd. Om het plaatsje werd een aarden vestingwal met zeven bastions en vijf ravelijnen aangelegd. In 1703 werd Stevensweert door de Staatsen troepen belegerd, waarbij het kasteel zwaar beschadigd werd en de vesting in Staatse handen kwam. Vanaf 1716 bleef Stevensweert in Staatse handen en ging tot Staats-Opper-Gelre behoren.
Het stadje heeft tot op heden zijn zevenhoekige omtrek en geometrische straten patroon behouden. De vesting wal werd in 1874 geslecht en in 2007 werd begonnen met de reconstructie van een klein deel van deze vestingwerken aan de noordzijde van het stadje.

De oorsprong van de betekenis van de vlag is niet 
bekend. Het veld van de vlag wordt van linksonder naar rechtsboven in twee helften verdeeld door een golvende rood-witte baan, die vermoedelijk symbool staat voor de rivier da Maas met het witte deel als België en het rode deel als Nederland.
Aan de hijszijde staat blauwe afbeelding voorstellende de oude vesting rond het stadje.
In het blauwe veld twee maal twee gekruiste koren aren die ook in het wapen voorkomen
Het wapen van Stevensweert heeft een gedeeld schild. Boven op een rood veld bezaaid met zilveren blokten een gekroonde zilveren leeuw met dubbele staart. Deze komt uit het wapen van het geslacht Van Pietersheim, de oudste bekende heren van Stevensweert. In het onderste blauwe veld staan vier gekruiste korenaren als symbool voor de graanbouw rond de gemeente. Op een oud zegel staan deze in een waaier vorm afgebeeld.

                                Zie vervolg: GEMEENTE MAASGOUW HOE ONTSTAAN?
                                                 VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. (2)