BETONNEN SCHOENER LARINDA.

     GEEN HOUT, GEEN STAAL

 MAAR BETON VOOR DE ROMP.

SCHOENER.

Een schoener is een langsgetuigd zeilschip met oorspronkelijk twee, maar later ook meer masten. De romp is lang en smal met een verhouding van 4 : 1. Een diep stekende kiel, en de spanten hebben over de gehele lengte een S-vorm.

LARINDA.

De huidige Larinda is een recreatieve schoener geïnspireerd op de Boston-schoener HMS Sultana uit 1767.

Het idee voor het bouwen van een schip is ontstaan toen de eigenaar en maker Larry Mahan in de vierde klas zat van de lagere school.
Hij droomde ervan ooit het grootste schip te bouwen op Cape God.
In 1970 begon hij in de tuin van nieuwe huis in Martons Mills met de bouw van het schip.
In de daarop volgende 26 jaar werd het schip gebouwd door meer dan 1.000 vrijwilligers. het schip met een lengte van 26 meter had een gespecialiseerde romp van gewapend beton, een breedte van 5 meter.







Het schip werd uitgerust met rood zeildoek met een oppervlakte van 260 m². Opvallend zijn de Chinees gevormde zeilen van de junk aan de masten van het schip.
Terwijl de romp werd geïnsoireerd door de lijnen van de schoener Sul;tana uit 1767, heeft de Larinda en Chinees aandoende aankleding, een andere dekindeling en grillige siergravures die op de Sultana niet zijn te vinden.

Het meest opvallende is het boegbeeld van het schip, dat uit één stuk 100 jarige cipres is vervaardigd.
Het stelt een kikker voor gekleed in een marine uniform met in zijn voorpoten een telescoop.
De schoener kwam gereed en werd vanuit de achtertuin verplaatst naar haar ligplaats in Falmouth, Massachusetts in 1996.
De Larinda bezocht, voor het noodlot toesloeg, 19 Amerikaanse staten, zeven vreemde landen, diende als een goodwill-ambassadeur in Cuba en maakte deel uit van Tall Ships 2000 in Boston.
Tijdens haar reizen voerde het schip ook wel een witte tuigage.
In 1999 verkochten de Mahans hun huis en vestigden zich op het schip.

(Achtersteven van de Larinda gesierd met twee orka's en een jacobsschelp.)

Op 28 september 2003 lag de schoener in de haven van Halifax bij het maritiem Museum van de Atlantische Oceaan, waar het gereed werd werd gemaakt voor de vaart naar Lunenburg, Nova Scotia en vandaar naar Cape Cod. Die dag sloeg het noodlot toe.
Het schip lag ten noorden afgemeerd van het korvet HMCS Sackville toen dit schip door de opgestoken kracht van orkaan Juan van zijn anker sloeg en de schoener ramde. Volgens de kustwacht stonden er windstoten van 140 kilometer per uur.
De Larinda raakte zodanig beschadigd dat ze water maakte en bij het liggen van de orkaan zonk op 29 september. De gehele bemanning wist zich veilig te stellen en slechts enkele documenten konden worden gered.

Op 17 oktober 2003 werd de romp van het schip gelicht en deze bleek zwaar vervuild te zijn door het havenafvalwater.
De eigenaar kond de kosten van schoonmaken, ontsmetting en reparaties niet betalen en waren gedwongen het schip te verkopen.
De schoener werd gekocht door Athur Scott en Charlene Corkum van St. Margeret's Bay, Nova Scotia. Zij repareerden het schip en bouwde het om tot een restaurant.
De familie Mahan trachtte de eigenaren van de Sackville aan te klagen voor de kosten van $ 815.000 maar het Hooggerechtshof van Nova Scotia wees de zaak op 4 augustus 2011 af en concludeerde dat er aan boord van de Sackville alle nodige en passende voorzorgsmaatregelen in acht waren genomen om het schip veilig ten anker te leggen.`