OOST-JAVA. TENGGER PLATEAU. HINDOE-TEMPEL.

 

       

     

            EEN HINDOE-TEMPEL 

 IN EEN VULKANISCHE ZANDZEE.

TENGGER PLATEAU.

Het Bromo - Tengger - Semeru National Park of beter bekend als het Tengger plateau, is in feite één enorme zandzee caldera.

In het enorme gebied liggen de vulkanen, van noord naar zuid: Penanjalan van 2775 meter, Batok van 2440 meter,, Bromo van 2329 meter, Iderider van 2527 meter, Kelopo van 3035 meter en Semeru van 3676 meter.

Aan de voet van de Bromo ligt in deze zandzee de Pura Luhur Poten-tempel.

PURA LUHUR POTEN TEMPEL.

(Het tempel complex vanaf de caldera-rand gezien.)

Overschaduwd door de Bromo ligt eenzaam in de zandzee de Pura Luhur Poten tempel, wat van vere reeds een dramatisch karakter geeft.

De tempel behoort toe aan het Tengerese volk, dat deze vlakte en kraterhellingen bewoond.

De tempel is een van de laatste overblijfselen van het hindoeïstische Majapahit-koninkrijk dat in de 16e eeuw werd verwoest door moslimlegers, die vasthielden aan hun oude gebruiken vanwege hun bergachtige isolement. De hindoes op Bali waren ook in het verre verleden hiervandaan gevlucht en zijn in feite verre familieleden van de Tengerese.

De zwarte vulkanische stenen tempel ligt aan de voet van de gedoofde vulkaan Batok, direct naast de actieve vulkaan Bromo in de vulkanische krater van Tengger.

Het is een reeks beelden en structuren binnen een ommuurde binnenplaats, georganiseerd in een basismandalavorm, het hindoeïstische / boeddhistische symbool van het universum.

De tempeldeuren zijn op slot, wat ongebruikelijk is voor een plaats van aanbidding en worden alleen bij ceremonies geopend.

De reden dat het complex is afgesloten is om het te beschermen tegen de harde wind die constant van de steile hellingen afstormt, maar ook om de toeristen buiten te houden en eventuele vernielingen te voorkomen.

De Tengerese bevolking houdt jaarlijks het Yaddddnya Kasada-festival, wat het hoogtepunt van de lokale kalender is en waarbij sjamannen en dorpsoudsten gedragen worden in spreuken en huwelijken worden uitgevoerd.

Het is dan de gewoonte goederen te offeren aan de vulkaan Bromo, bloemen, groenten of levende dieren, wat afhankelijk is van het kapitaal van de offer gever. 

Eens gegeven blijft gegeven en daar maken weer de armste gebruik van door zich op de steile binnen heling van de krater te begeven met netten op dat op te vangen wat maar mogelijk is. Dat hierbij wel een een mens naar beneden valt is niet te verbazen.

Het zand in deze enorme caldera was eens vernietigende lava wat afkoelde en overging in zachte aarde dat zeer vruchtbaar bleek te zijn, waardoor de teelt van voedsel mogelijk werd.

Verder bevat deze vulkanische grond veel sporen van kalium en fosfor, wat gebruikt wordt voor hoogwaardige meststoffen.

Nu we eenmaal toch daar waren, konden we het niet laten toch weer eens de lange trap omhoog naar de Bromo kraterwand op te klimmen.

Al omhoog klimmend een prachtig uitzicht over de caldera.

Gelukkig stond er weinig wind, die zich soms onverwacht van de kraterwand naar beneden kan storten en het zand doet opwaaien tot er een bruine mist komt te hangen.

Op de rand van de krater is een kleine offerplaats gebouwd voor de god Ganesha.

Na dit bezoek keerden we terug naar ons hotel in Sukapura en konden met een leverancier mee terug rijden naar Probolinggo, waar we bij het treinstation werden afgezet.

(Ook dit is nog mogelijk in Indonesië.)

Gelukkig konden we een treinkaartje krijgen voor de treinreis van Probolinggo via Jember naar Banyuwangi om daar met een busje door te reizen naar Ketapang om met de veerboot over te steken naar het 'eiland van de goden', Bali.

Ook het reizen per trein in de economische klas  is een ervaring op zich zelf.