SM LINE. (ZUID-KOREA)

 

       DE EEN ZIJN DOOD WERD DE 

            ANDER ZIJN BROOD.

SAMRA MIDAS LINE.

De SM Line werd geboren uit het faillissement van de Hanjin Line.

SM line is een onderdeel van de Zuid-Koreaanse Samra Midas Group, niet te verwarren met de Indiase SM Group of het Britse Midas Group. De Samra Midas Group controleert de bulkrederij Korea Line en richtte de nieuwe dochtermaatschappij op.

De rederij opgericht 6 januari 2017 heeft een vloot opgebouwd van achttien schepen, waarvan er elf eerder onder de vlag van Hanjin voeren.

Een deel van haar schepen, vijf stuks, is verhuurd aan de Mediterranean Shipping Company (MSC) en twee stuks aan Mearsk Line, maar met de overige schepen onderhoudt de rederij negen routes.

( SM 'New York')

SM Line heeft op het moment acht intra-Aziatische routes en één Trans-Pacifische route tussen Azië en de westkust van Noord-Amerika.

De rederij heeft ambitieuze plannen. Doel is om de huidige vlootcapaciteit van ruim 50.000 TEU in de nabije toekomst te verviervoudigen en nieuwe diensten te openen tussen het Verre Oosten en de noordwest- en oostkust van de Verenigde Staten, de westkust van Zuid-Amerika, Australië, het Midden-Oosten en de Rode Zee.

                                              (SM 'Jakarta')

De rederij heeft bij haar opbouw gedeeltelijk hulp verkregen van de Zuid-Koreaanse regering, die na de val van Hanjin hard werkt aan het herstellen van de reputatie van de lokale scheepvaartindustrie.

Als onderdeel daarvan is recent de oprichting van de Korean Shipping Partership aangekondigd. In dit partnership gaan veertien Zuid-Koreaanse containerrederijen samenwerken. Onder deze veertien leden bevindt zich ook de SM Line.

In de top honderd van 's werelds grootste containerrederijen is de SM Line opgerukt naar de 27ste plaats.

MEDITERRANEAN SHIPPING COMPANY. (ZWITSERLAND)

      EEN REDERIJ GEVESTIGD 

     IN EEN LAND ZONDER ZEE.

MEDITERRANEAN SHIPPING COMPANY.

De Mediterranean Shipping Company S.A.  meer bekend onder de afkorting MSC is een internationale rederij gespecialiseerd in containertransport. 

Het van oorsprong Italiaanse bedrijf is gevestigd in Zwitserland.

MSC is in 1970 ontstaan als bedrijf van kapitein Gianluigi Aponte met een schip waarmee werd gehandeld tussen Afrika en Sorrento. Het bedrijf is niet beursgenoteerd. MSC is het op een na grootste bedrijf op het gebied van containertransport over water, enkel voorafgegaan door APM-Maersk.

De rederij heeft 490 schepen in dienst die een capaciteit hebben van 3,1 miljoen TEU in totaal. Het bedrijf heeft een netwerk van 155 kantoren wereldwijd. De containergroep maakt deel uit van de MSC Group, die verder actief is in de cruisevaart en logistiek waaronder containerterminals.

In 2014 sloot het bedrijf met de Deense APM-Maersk een 10 jarige overeenkomst voor samenwerking waarbij zij gebruik gaan maken van elkaar schepen. De samenwerking bekend onder de naam 2M moet leiden tot een betere benutting van de capaciteit en aanzienlijk lagere kosten.

De MSC vloot bestaat uit honderden schepen al dan niet in eigendom. Alle namen van de schepen door de rederij uitgebaat beginnen met MSC, gevolgd door een vrouwen naam in geval van eigen schepen, uitgezonderd MSC Don Giovanni en MSC Diego.

In geval van gecharterde schepen zijn het geen vrouwen namen.
In de jaren 2016 en 2017 nam de MSC zes nieuwe schepen in gebruik, elk met een capaciteit van 19.437 TEU.

ENKELE NOEMESWAARDIGE SCHEPEN.

MSC BEATRICE.

De MSC Beatrice is een van grootste containerschepen van de wereld. het schip heeft een capaciteit van ongeveer 14.000 containers

Het schip met een lengte van 366 meter en een breedte van 52 meter, heeft een hoogte van 67 meter.  Het schip heeft een tonnenmaat van 151.559 ton en een diepgang van 15 meter. Dienstsnelheid 24 knopen.

Het schip werd gebouwd op de Samsung Heavy Industries werf in Zuid-Korea. Het schip heeft een bunker capaciteit van 13 miljoen liter brandstof en verstookt op volle zee 262.000 liter per dag.

De hoofdmotor is 21 meter lang, 5 meter breed en 14 meter hoog en levert 98.000 pk.

De schroef met een diameter van 9 meter weegt 92 ton. Kosten voor de bouw ruim 120 miljoen dollar.

MSC OSCAR, ZOE, OLIVER EN MAYA.

                        ( Met de klok mee de MSC Osacar, Zoe, Maya en de Oliver.)

De vier boven genoemde schepen zijn zusterschepen. De MSC Oscar was in 2015 het grootste containerschip ter wereld met een capaciteit van 19.224 TEU.

Het schip werd gebouwd bij de Deawoo Shipbuilding Marine Enginering in Zuid-Korea.

het schip met een lengte van 395 meter, een breedte van 59 meter en een diepgang van 15 meter heeft een tonnenmaat van 197.362 ton.

MSC Zoe werd in 2015 bij de zelfde werf als de Oscar opgeleverd. Het schip werd in Hamburg gedoopt en vaart onder Panamese vlag. met een lengte van 395,5 meter, een breedte van 59 meter en een diepgang van 15 meter heeft het schip een tonnenmaat van 193.000 ton en 193.00 TEU.

De MSC Zoe kreeg vooral in Nederland bekendheid door het verlies van 297 containers ten noorden van het Waddeneiland Ameland. Een deel van de containers spoeleden aan op de Waddeneilanden Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog.

De MSC Oliver werd op de zelfde werf als de overige schepen te watergelaten in maart 2015. Het schip werd gedoopt in de haven van Busan. Het schip met een lengte van 395 meter, een breedte van 59 meter, en een diepgang van 15 meter heeft een tonnenmaat van 193.000 ton en 19.224 TEU.

De MSC Maya werd ook op de zelfde werf in 2015 te water gelaten. het schip werd gedoopt in Hamburg. Het schip met een lengte van 395 meter, een breedte van 59 meter en een diepgang van 16 meter heeft een tonnenmaat van 192.237 ton en 19.224 TEU.

EVERGREEN LINE. (TAIWAN)

 

ZELFS DE CONTAINERS EN DE

 SCHEEPSHUID ZIJN GROEN.

EVERGREEN LINE.

Het bedrijf werd op 1 september 1968 opgericht door Yung-Fa Chang en is gericht op het containerzeevervoer.

Het hoofdkantoor is gevestigd in Luzhu District, Taoyuan Stad in Taiwan.

De diensten begonnen met een enkel vrachtschip genaamd Central Trust, dat een "go-anywhere"- service exploiteerde. Een tweede schip werd in 1969 toegevoegd en gebruikt voor diensten in het Midden-Oosten. In de jaren zeventig werden extra schepen aangekocht en routes naar Oost-Azië en Midden-Amerika werden toegevoegd. De dienst verlening aan de Verenigde Staten begon in 1974 met de oprichting van de Evergreen Marine Corporation Ltd. te New York.

In 1981 veranderde het moederbedrijf haar naam in Evergreen International SA, omdat het bedrijf zijn wereldwijde expansie-inspanningen opvoerde.

Sindsdien is Evergreen Marine uitgebreid met andere rederijen, zoals Uniglory Marine Corp. (Taiwan) in 1984, Hatsu Marine Ltd (UK) in 2002 en de Italiaanse rederij Italia Marittima, voorheen de Lloyd Triestino, en opgericht als "Österreichischer Lloyd" in 1835, in 1993.

Uniglory Marine Corp uit Taiwan is een dochtermaatschappij van Evergreen.

In 2002 exploiteerde de rederij 61 containerschepen, met een totale vloot van in totaal 130 schepen met 400.000 TEU, eenheden van twintig voet. In 2008 was het aantal reeds opgelopen tot 178 containerschepen en in 2009 kondigde het bedrijf plannen aan om 100 extra schepen te laten bouwen, vooruitlopend op een wereldwijd economische herstel.

 De meeste zeecontainers van Evergreen zijn groen geschilderd met het woord "Evergreen" op de zijkant in witte letters. De containers van Uniglory zijn  oranje geschilderd met met de naam in witte letters.

De schepen van de rederij zijn onderverdeeld in klassen en hebben meestal het woord "Ever" als voorvoegsel voor de werkelijke scheepsnaam. De namen beginnen met de eerste letter van de betreffende klasse.

Een uitzondering vormt de klasse van gecharterde schepen, bijvoorbeeld de Thalassa Hellas-serie. De klassen bestaan uit verschillende aantallen zusterschepen.

EVER GIVEN.

Op 23 maart 2021 om 07.40 uur liep een van de grootste containerschepen van Evergreen Line vast in het Suezkanaal. De Ever Given is een schip met een lengte van 400 meter, een tonnage van 219.076 brt, wat een dienstsnelheid van 22,8 knopen heeft.

Deze grounding  belemmerde de zeescheepvaart wereldwijd.

  Het schip was onderweg van Yantian in China naar Rotterdam en voer in dat gedeelte van het Suezkanaal waar nog eenrichtigsverkeer is in het noord gaande konvooi met een snelheid van 8 knopen. het schip werd uit haar koers gedrukt door een zandstorm met windsnelheden tot 74 km per uur ( 40 knopen). en werd met de neus bij de 151 km paal in de oever van het kanaal gedrukt. De gezagvoerende persoon gaf opdracht om de scheepssnelheid tot 13 knopen te verhogen om druk op het roer te behouden, terwijl de twee Egyptische loodsen ruzie maakten over hoe en wat.

Nadat het schip met de boeg in de oever was gedrukt en getracht werd het met achteruit draaien vloot te krijgen werd het door de harde wind met het achterschip in de andere oever gedrukt. Het schip blokkeerde het kanaal volledig, 372 schepen konden hun reis naar Europa niet vervolgen en de handel tussen Azië en Europa kwam volledig stil te liggen.

Veel schepen kozen voor de oude scheepvaartroute via Kaap de Goede Hoop om Afrika heen.

De Nederlandse maatschappij Smit Salvage, een dochteronderneming van Boskalis werd ingehuurd om een oplossing te vinden. Na dagen lang graven en baggeren kwam het schip nog niet los ondanks de hulp van tien aanwezige sleepboten van de kanaalmaatschappij, die te weinig trekkracht hadden.

Twee zeeslepers werden opgeroepen, de Alp Guard met een trekkracht van 285 ton en de Carlo Magno met een trekkracht van 153 ton. Door gezamenlijk te trekken op volle kracht spoelde door de schroeven van de slepers het zand weg onder de Ever Given en kwam het schip vlot na een week.

De Ever Given werd naar de Bitter Meren gesleept voor nadere inspectie, waarna het juridisch getouwtrek begon in verband met de schade afwikkeling. Pas op 6 juli 2021 werd het schip weer vrij gegeven en kon ze haar weg naar Rotterdam vervolgen.

HANJIN SHIPPING. (ZUID-KOREA)

 

 EEN JONGE REDERIJ IN HET

 VERVOER VAN CONTAINERS.

HANJIN SHIPPING.

Hanjin Shipping was een Zuid-Koreaanse rederij gespecialiseerd in het vervoer van containers, dat weer een onderdeel was van de Hanjin Group en werd opgericht op 16 mei 1977.

Het bedrijf had haar hoofdkantoor in Seoel.

Hanjin Shipping exploiteerde zo'n 60 lijn- en tramperdiensten over de hele wereld en vervoerde jaarlijks meer dan 100 miljoen ton vracht.

De vloot bestond uit veel containerschepen, bulk- en LNG-tankers.

De rederij had eigen dochterondernemingen die zich toelegden op zeetransport en terminalexploitatie en had verschillende vestigingen in verschillende landen.

De rederij was de grootste containerlijn van Zuid-Korea en een van 's werelds top tien containervervoerders in termen van capaciteit.

In april 2016 verzocht de rederij bij haar schuldeisers om schuldsanering om formele insolventieprocedure te vermijden.

Het bedrijf was door de enorme concurrentie in het werelds container vervoer in de schulden geraakt. Op 31 augustus 2016 diende de rederij een surseance van betaling in bij de centrale districtsrechtbank van Seoel en verzocht de rechtbank haar tegoeden te bevriezen, nadat ze de vorige dag de steun van haar banken had verloren.

Nadat de curatele van de rederij bekend was gemaakt, namen schuldeisers activa in beslag en ondervonden haar schepen toegangsproblemen in havens over de hele wereld omdat dienstverleners niet werden geïnformeerd of en hoe zij zouden worden betaald om de schepen te laden of te lossen.

OP 2 september 2016 diende de rederij, bij de Amerikaanse faillissementsrechtbank in Newark, New Jersey, documenten in die haar schepen in staat zouden stellen aan te meren zonder dat de schepen, lading op uitrusting door schuldeisers in beslag worden genomen.

Kort na de surseance van betaling voorspelden experts dat de rederij waarschijnlijk zou worden geliquideerd. In de daarop volgende maanden sloot de rederij wereldwijd al haar kantoren, werknemers werden ontslagen en resterende activa werden verkocht.

Op 17 februari 2017 werd Hanjin Shipping Co. failliet verklaard door Zuid-Koreaanse rechtbanken met een gerechtelijk bevel tot liquidatie.

Het faillissement van de rederij werd mede veroorzaakt door overcapaciteit in de containerschipindustrie.

Hanjin Shipping was het grootste faillissement in de containertransportindustrie en veroorzaakte wereldwijd verstoringen van de toeleveringsketen en de scheepvaart doordat schepen vastzaten in havens, wachtend op contante betalingen.

In februari 2017 kocht SM Line, een nieuwe opgerichte rederij door Samra Midas (SM) Group, vijf schepen die voorheen eigendom waren van Hanjin Line. In maart verwierf SM Line twee terminals van Hanjin Shipping in Korea, in de steden Gwangyang en Incheon.

In augustus 2017 meldde een Zuid-Koreaanse curator die was aangesteld om de liquidatie van Hanjin Shipping te beheren, dat slechts 220 miljoen USD had opgehaald uit de verkoop van Hanjin's activa. Dit bedrag was slechts 2% van de gehele schuld van 10,5 miljard dollar. 

KAWASAKI LINE / K-LINE (JAPAN)

 

        EEN ENKELE LETTER "K"

VOOR EEN ENORM GROOT BEDRIJF. 

K-line.

Kawasaki Kisen Kaisha Ltd, in het Japans Kawasaki Kisen Kabushiki-gaisha is een japans transportbedrijf, dat gebrandmerkt is aks "K" Line.

het bedrijf bezit een vloot die bestaat uit drogeladingschepen, zoals

bulkcarriers, containerschepen, vloeibaar aardgastankers, ro-ro schepen en in diverse landen containerterminals.

Het is de veertiende grootste containertransport- en rederij ter wereld.

K-line vindt haar oorsprong in Kawasaki Heavy Industries Ltd, dat zelf werd geboren in 1878, toen de oprichter en ondernemer Kawasaki Shõzõ de Kawasaki Tsukiji Shipyard oprichtte in Tokyo, Japan, die achttien jaar later, in 1896, werd opgericht als de Kawasaki Dockyard Co. Ltd.

De scheepvaart activiteiten werden ontwikkeld toen Kojiro Matsukata, president van Kawasaki Dockyard Ltd. de voorloper van Kawasaki heavy Industries, besloot scheepvaartdiensten te ontwikkelen om de Kawasaki Dockyard zaken te laten doen en de nationale industriële en handelsbelangen van Japan te dienen.

Om dit te doen, plaatste hij Kawasaki Kisen, Kawasaki Zosen en Kousai Kisen onder gezamenlijk beheer om een sterkere vloot van 40 tot 50 schepen te bouwen die de Atlantische Oceaan, Noord- en Zuid-Amerika en de Middellandse Zee en de Baltische Zee te bedienen. In 1921 werd de gezamenlijke naam 'K Line' aangenomen, gebaseerd op de initiaal van de drie bedrijven. Volgens Lloyd's bereikte de nieuw opgerichte "K" - line in 1926 de dertiende plaats in de wereldranglijst, achter haar landgenoten NYK (9e).

(Kawasaki shipyard te Kobe.)

Tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog had Kawasaki Kisen 56 schepen verloren en slechts 12 overleefden het oorlogsgeweld.

Tijdens de herstelperiode na de oorlog gedurende de jaren 1945 - 1961 keerde de K-line gestaag terug na het bouwen en exploiteren van schepen, en herstelde de operationele bases over de hele wereld.

Tussen 1962 en 1967 werd een fusie aangegaan met Ino Kisen en werd K-line  opnieuw gekapitaliseerd en controleerde het een vloot van 104 schepen, waarvan er 55 ook eigendom waren van K-line. de fusie gaf K-line een solide basis om dynamisch de toekomst in te gaan, zowel als een van 's werelds grootste rederijen in termen van vlootomvang en als een uitgebalanceerde geïntegreerde organisatie.

                                                 (ms. 'Europa'.)

Na 1971 vond er er een uitbreiding van de vloot plaats met zeventig Car carriers.

In 2003 werd KESS-K Line Europa Short Sea in juli in Duitsland ingehuldigd, voor het vervoer van nieuwe auto's tussen Europese, Scandinavische, Baltische en Mediterrane havens te vervoeren. Het bedrijf had hierbij 11 roll-on/roll-off schepen in beheer.

In 2007 werd het K Line Offshore AS opgericht in Noorwegen om offshore ondersteunende diensten te verlenen aan olie- en gasvelden.

In 2017 kondigden K Line, Nippon Yusen (NYK) en Mitsui OSK lines aan dat ze zouden fuseren en gezamenlijk hun wereldwijde containervervoersdiensten zouden gaan exploiteren als Ocean Network Express (ONE), om beter te kunnen concurreren met andere wereldwijde containerrederijen. 

De schepen kregen dezelfde kleur als de letters van het logo.

                "K" LINE GAAT 'KITESURFEN'MET EEN BULKCARRIER.

"K" Line gaat een van zijn grootste bulkschepen uitrusten met een kite om met de wind in de zeilen het brandstofverbruik van het schip te verminderen. Als alles meezit, kan  zo'n kite de CO2-uitstoot omlaag trekken met meer dan 20%, volgens de Japanse scheepvaartgigant.

"K" Line kiest voor een 'Seawing' die ontwikkeld is door Airseas. Dat is een spin-off van vliegtuigbouwer Airbus. Het automatische kitesysteem komt op de voorplecht van het schip. Wanneer de wind met voldoende kracht uit de goede richting komt, kan het systeem op de brug bekrachtigd worden met een druk op de knop en gelanceerd en uitgevouwen worden.

Het systeem houdt tevens in real time weers- en zee omstandigheden bij en stuurt zichzelf in functie daarvan bij een optimaal rendement te halen en een maximale veiligheid te garanderen volgens de reder. Volgens "K" Line kan het systeem er in belangrijke mate toe bijdragen dat de ecologische voetafdruk van het schip verminderd. Een bulkcarrier zou zijn CO2-uitstoot op jaarbasis met zo'n 5.200 ton kunnen terugbrengen.

YANG MING LINE. (TAIWAN)

 

 HISTORISCHE BANDEN UIT DE 

    QING-DYNASTY VAN CHINA.

YANG MING LINE.

Het bedrijf werd in 1972 opgericht als een rederij, maar heeft historische banden door de fusie met de China Merchants Steam Navigation Company

(1872-1995), die dateert uit de Qing-dynastie uit China.

Tussen juli en september 2018 stemde Yang Ming ermee in om een dienst aan te bieden vanuit de haven van Keelung in Taiwan, naar de Verenigde Staten voor twee partijen van elk twintig containers, die meer dan 1700 ongebruikte splijtstofstaven bevatten, nadat de Taiwan Power Company had besloten de deuren te sluiten van vierde te bouwen kerncentrale. Veiligheidsproblemen met betrekking tot mogelijke lekkage van radioactive materialen werden geuit en de eerste zending werd begeleid door meer dan 200 politiemensen en bedrijfsfunctionarissen.

(ms. Yang Ming Warrenty.)

Op 10 maart 2019 heeft Yang Ming twee extra schepen van 14.000 TEU aan haar vloot toegevoegd, de 'YM Warrenty' en de 'YM Wellspring'.  De schepen werden gebouwd in Japan bij de Imabari Shipbuilding, voor een bedrag van bijna 99 miljoen US dollar per stuk. De extra tonnage is samengesteld uit de eerder geleverde zusterschepen 'YM Wellbeing', 'YM Wonderland' en 'YM Wisdom'.

In mei 2019 werd in het kader van de verbetering van het netwerk een overeenkomst bereikt met de Canadian Pacific Railway om containers per spoor van de haven van Vancouver in oostelijke richting naar heel Canada te laten vervoeren.

De Yang Ming Group omvat een logistieke eenheid, Yes Logistics Corp. en Jing Ming Transport Co, containerterminals in Taiwan, België, Nederland en de Verenigde Staten, evenals stuwadoorsdiensten  te Port of Kaohsiung te Taiwan.

Het service bereik van Yang Ming omvat meer dan 70 landen met meer dan 170 servicepunten. De rederij exploiteert heden een vloot van 101 containerschepen tot 14.000 twintig voet equivalente eenheden (TEU) en 17 bulkcarriers.

Yang Ming heeft een alliantie samen met Hapag-Lloyd, HMM Co Ltd en Ocean Network Express onder de naam THE ALLIANCE. The Alliance is bedoeld om 34 diensten aan te bieden, waarbij maandelijks 81 verschillende havens worden aangedaan.

WALLENIUS LINES / WALLENIUS WILHELMSEN. (ZWEDEN - NOORWEGEN)

 

   GESPECIALISEERD IN HET 

      VERVOER VAN AUTO'S.

WALLENIUS LINIE.

De Wallenius Line werd in 1934 opgericht door Olof Wallenius.

Olof Wallenius werd geboren in 1902 en zijn eerste bedrijf was een groothandel in lege vaten, dat in 1922 werd opgericht.

Hij werd ook agent voor Karlshamms Oljefabriker en breidde zijn bedrijf uit met de handel en vervoer van sojaolie in vaten per vrachtwagen. Hij realiseerde zich dat de meest efficiënte manier van deze handel over water was, en kocht daarom in 1934 zijn eerste schip, een kustvaarder, en richtte hij een rederij op, Rederi AB Soya, vernoemd naar de lading.

(mt. 'Soya I.)

Het schip vernoemd naar haar lading de mt. 'Soya' had een capaciteit van 125 ton.

De nieuwe rederij vestigde haar kantoor in Stockholm.

Al spoedig bleek dat door het vervoer van verschillende plantaardige en minerale oliën in het kust- en Baltische verkeer, dat er meerdere schepen nodig waren, die tussen 1935 en 1940 werden aangeschaft en in de vaart genomen met de namen 'Soya' twee t/m zeven. Zo ontstond de zo later genaamde "Groene vloot".

In 1936 werd het hoofdkantoor verhuisd naar een groter pand.

In 1939 richtte het bedrijf een eigen oliedepot met grote tanks onder de naam Cisterna AB in Lidingö, net buiten Stockholm.

Na de Tweede Wereldoorlog en de uitbreiding van de vloot met de roll-on/roll-off schepen kregen de schepen een rode scheepshuid. Hiermee begon de "rode vloot".

WIL. WILHELMSEN LINE.

In 1861 werd het bedrijf opgericht door Morten Wilhelm Wilhelmsen in de stad Tunsberg, Noorwegen. Het eerste schip was de bark 'Mathilde'. Gedurende twee decennia nam de vloot toe met een gemiddelde van één schip per jaar en in 1886 was Wilhelmsen de grootste reder van Tunsberg.

(ss. 'Talabot'.)

In 1886 trad de oudste zoon Halfdan toe tot het bedrijf en deze speelde een belangrijke rol in de overstap van zeilschepen naar het eerste stoomschip van het bedrijf. In 1887 verwierf het bedrijf het 1.800 ton wegende vrachtschip 'Talabot'. Het bleek een winstgevende investering en de letter  'T' werd synoniem met de naamgevingstraditie van het bedrijf voor haar schepen, Tirranna, Toscana, Tai Shan, tot namen uit de Chinese en Japanse geschiedenis. In 1890 legde Halfdan  de basis van de kernactiviteit van het bedrijf lijnvaart. In 1911 werd de Noorse Afrika en Australië lijn (NAAL) opgericht.

Een keerpunt was de uitbreiding van de vloot met roll-on/roll-off schepen en de overname in 1995 van de Norwegian America Line (NAL). Het huidige hoofdkantoor ligt in Lysaker in Noorwegen.

De schepen van de rederij hebben een groene scheepshuid.

WALLENIUS WILHELMSEN.

Wallenius Wilhelmsen Logistics is een particuliere Noorse - Zweedse rederij, opgericht in 1999 en mede eigenaar van de twee rederijen Wallenius Lines en Wilh. Wilhelmsen.

De hoofdkantoren zijn gevestigd in Oslo en Stockholm.

Het bedrijf heeft een scala aan logistieke diensten en is een van ´s werelds grootste roll/on-roll/off bedrijven voor auto´s, zware machines (mijnbouw, constructie, landbouwapparatuur, jachten, treinen, krachtcentrales etc.)

De scheepvaart groep exploiteert momenteel een vloot van meer dan 120 schepen wereldwijd.

De rederij werkt heden aan een schip dat grotendeels zal worden voortgestuwd door wind, met de naam 'Oceanbird'.

De mens zeilt al duizenden jaren over de wateren van de wereld. De introductie van de stoommachine en later van de dieselmotoren betekende snellere overtochten over de oceanen, maar de uitstoot van de rookgassen gingen ten koste van het milieu.

Het zeilende vrachtschip 'Oceanbird' zal 90% minder uitstoot achterlaten de huidige schepen, wat aantoont dat de maritieme industrie voor grote verandering kan zorgen en dat emissieloos varen in de toekomst mogelijk is. het ontwerp zal 2021 gereed zijn voor bestellingen en het sterven is het schip in 2024 in de vaart te brengen.

Het schip, 200 meter lang en 40 meter breed,  zou 7.000 auto's kunnen vervoeren bij een oversteek van de Atlantische Oceaan in 12 dagen. De vijf 80 meter hoge vleugelzeilen moeten voor de voorwaartse voortstuwing zorgen. Het zou tevens het hoogste zeilschip ooit gebouwd zijn met een hoogte van 105 boven de waterlijn.