.png)
VOOR BEWAKING VAN DE KUSTEN
VAN EEN LAND EN HULPVERLENING
AAN SCHEPEN IN NOOD.
COAST GUARD.
De Coast Guard van Engeland, de Verenigde Staten van Amerika en Canada is een organisatie belast met de bewaking van de kust. In het Nederlands spreken van de 'Kustwacht'.
GROOT-BRITTANNIË.
De engelse Coast Guard werd in 1856 opgericht als onderdeel van de douane, maar werd spoedig overgenomen door de Admiraliteit, waarbij de Coast Guard ook de taak kreeg uitkijkposten en seinstations te bemannen.
Het personeel vormde een waardevolle reserve voor de marine en nam eenmaal per jaar deel aan herhalingsoefeningen op de 'Homefleet'.
Vanaf 1923 ressorteerT de Coast Guard onder het 'Ministry of Transport' met uitzondering ten tijde van oorlog.
VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA.
In de V.S. is de Coast Guard voortgekomen uit de 'Revenuecutters' van de US-customs (Treasury Department), die vanaf 1790 in de vaart kwamen.
Hoewel in navolging van de Engelse douanekotters deze scheepjes 'cutters' worden genoemd, waren het meestal schoeners of schoenenbrikken.
Tegenwoordig moderne snelle schepen van meer dan 3000 ton.
Al spoedig breidden de activiteiten zich uit tot hulpverlening aan de in nood verkerende schepen, in verband waarmee de dienst in 1915 werd gecombineerd met de Live Saving Service en officieel de naam 'Coast Guard' kreeg.
Tegenwoordig verrichten de schepen ook politiedienst, ijspatrouilles, voedseltransporten naar afgelegen vestingen en medische hulpverlening voor de visserij. In 1939 werd de dienst van de vuurtorens (Lighthouse Service, opgericht in 1789) opgenomen en in 1942 het Bureau of Marine Inspection & Navigation. De Coast Guard was daarmee uitgegroeid tot een organisatie met een veelomvattende taak, vergelijkbaar met die van onze (Nederlandse) scheepvaartinspectie, rivierpolitie, reddingmaatschappij, visserij-inspectie, betonning en dergelijke tezamen.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog ressorteerde de Coast Guard onder het Navy Department en organiseerde veiligheidsdiensten, waaronder de havenverdediging, strandpatrouilles, uitkijkposten, opsporing van onderzeeboten onder de kust, meteorologische posten, en trad waar nodig op met ijsbrekers, reddingsvaartuigen, blusboten, blimps (luchtpatrouillevliegtuigjes) en dergelijke.
Na overdracht aan het Treasury Department in 1946 werden de doelstellingen als volgt vastgesteld: doorvoeren van toepasselijke federale wetten op alle vaarwaters in de VS en op zee; ontwikkeling en controle van veiligheidsvoorschriften met betrekking op constructie, veiligheidsmiddelen, bemanning en beheer van schepen die onder de wetgeving van de VS vallen; ontwikkeling en beheer van hulpmiddelen voor de scheepvaart en van de reddingsorganisatie; bevorderen van de veilige vaart en handhaven van een militaire paraatheid teneinde in tijd van oorlog te kunnen functioneren als een speciale afdeling van de marine.
De cutter 'Dallas' van de U.S.Coast Guard.
1. Navigatiebrug; 2. Kaartenkamer; 3. Onderzeeboot bestrijdingswapen; 4, Radiokamer;
5. Luchtverkenning radarkamer; 6. Oceanografisch lab; 7. Bergruimte helikopter en weerballon;
8. Dagverblijven; 9. Stuurmachines; 10; Machinekamer en controlekamer; 11. Boegschroef;
12. Sonar met bedieningsruimte; 13. Geschut met bedieningsruimte; 14 Helikopterdek.
Op 1 maart 1967 werd de Coast Guard geplaatst onder het pas opgerichte Departement of Transportation.
Tegenwoordig heeft de US Coast Guard meer dan 210 verschillende vliegtuigen en meer dan 1.400 verschillende schepen, waaronder ijsbrekers en een eigen scheepswerf.
Het personeel wordt opgeleid op het zeilschip de
USCGC 'Eagle'.
Het schip met een lengte van 89,7 meter, breedte 12 meter, diepgang 6,2 meter en een totale hoogte van 45,4 meter werd in 1936 gebouwd onder de naam 'Horst Wessel' bij Blohm en Voss te Hamburg.
Na overdracht aan het Treasury Department in 1946 werden de doelstellingen als volgt vastgesteld: doorvoeren van toepasselijke federale wetten op alle vaarwaters in de VS en op zee; ontwikkeling en controle van veiligheidsvoorschriften met betrekking op constructie, veiligheidsmiddelen, bemanning en beheer van schepen die onder de wetgeving van de VS vallen; ontwikkeling en beheer van hulpmiddelen voor de scheepvaart en van de reddingsorganisatie; bevorderen van de veilige vaart en handhaven van een militaire paraatheid teneinde in tijd van oorlog te kunnen functioneren als een speciale afdeling van de marine.
De cutter 'Dallas' van de U.S.Coast Guard.
1. Navigatiebrug; 2. Kaartenkamer; 3. Onderzeeboot bestrijdingswapen; 4, Radiokamer;
5. Luchtverkenning radarkamer; 6. Oceanografisch lab; 7. Bergruimte helikopter en weerballon;
8. Dagverblijven; 9. Stuurmachines; 10; Machinekamer en controlekamer; 11. Boegschroef;
12. Sonar met bedieningsruimte; 13. Geschut met bedieningsruimte; 14 Helikopterdek.
Tegenwoordig heeft de US Coast Guard meer dan 210 verschillende vliegtuigen en meer dan 1.400 verschillende schepen, waaronder ijsbrekers en een eigen scheepswerf.
Het personeel wordt opgeleid op het zeilschip de
USCGC 'Eagle'.
Het schip met een lengte van 89,7 meter, breedte 12 meter, diepgang 6,2 meter en een totale hoogte van 45,4 meter werd in 1936 gebouwd onder de naam 'Horst Wessel' bij Blohm en Voss te Hamburg.
CANADA.
De Canadian Coast Guard is in 1962 ontstaan uit de Canadian Marine Service, die werd gevormd in 1867.
De nieuwe organisatie verzorgde navigatiemerken en opereerde met ijsbrekers op de rivieren, de Grote Meren en plaatselijk langs de kust.
Deze laatste taak alsmede de bevoorrading van militaire en civiele installaties in het hoge Noorden is sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw sterk uitgebreid en vormt thans een belangrijke functie.
Behalve ijsbrekers, speciale bevoorradingsschepen, zijn ook de eigen meteorologische dienst en verkenningsvliegtuigen bij deze operaties betrokken, terwijl de lossing in of bij de plaats van bestemming geschiedt met aldaar gestationeerde landingsvaartuigen, eveneens onder het beheer van de Coast Guard.
De Canadian Coast Guard heeft momenteel 119 schepen in dienst, verder weerschepen. lichtschepen, reddingsboten betonningsvaartuigen en een kabellegger. Verder heeft de Coast Guard 20 moderne rotatievliegelvliegtuigen onder haar beheer.
NEDERLANDSE KUSTWACHT.
De organisatie is belast met het bewaken van de kust en de wateren onmiddellijk daaraan grenzend.
De aanleiding tot het instellen van de kustwachtdienst in Nederland (ressorterende onder het Loodswezen), was het vergaan van de
Zr. Ms. rammonitor 'Adder' op enige mijlen uit de kust, ter hoogte van Scheveningen, waarbij alle opvarenden het leven lieten.
Bij het onderzoek naar de ramp kwam een ontstellend gebrek aan organisatie aan het licht, maar het duurde nog tot 1889 alvorens de kustwachtdienst officieel werd ingesteld. De Nederlandse Kustwacht is een zelfstandige civiele organisatie die taken uitvoert voor zes ministeries: Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties, Defensie, Economische Zaken en Klimaat, Financiën, Infrastructuur en Waterstaat, Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, en Justitie & Veiligheid.
(Herdenkingsplaquette voor de overleden opvarenden van de rammonitor Zr. Ms 'Adder').
Het werk van de Kustwacht langs de Nederlandse kust is:
1. Het waarnemen van in nood verkerende vaar- of vliegtuigen en het hiervan zo spoedig mogelijk berichten aan redding-, sleep- en bergingsmaatschappijen, de Opsporings- en Reddingsdienst van de Marine Luchtvaartdienst en Scheveningen Radio, zowel als aan alle bij dergelijke zaken betrokken autoriteiten.
Hiertoe wordt uitkijk gehouden op daarvoor aangewezen posten van de kustwacht, gevestigd op de lichttorens, semafores en radarinstallaties. Het dienstdoende personeel beschikt over een directe verbinding met genoemde instanties.
2. het aan de scheepvaart geven van waarschuwingsseinen (vlaggen- lichtseinen) wanneer gemerkt wordt dat een schip een gevaarlijke koers stuurt.
Indien zich buiten het gezichtsveld van de kustlichtwachter een ramp voordoet, kan men zich tot een Hoofd van de Kustwacht wenden. Deze functionaris fungeert in een bepaald zeegebied als centraal meldingspunt. Als hoofden van de Kustwacht treden in veel gevallen de hoofdlichtwachters van de vuurtorens of de commissarissen van het Loodswezen op, maar ook particulieren vervullen deze functie als neventaak.
Langs de Nederlandse kust zijn 45 reddingsstations gevestigd. Het Kustwachtcentrum is gevestigd in Den Helder op het terrein van het Ministerie van Defensie, het fungeert als Nationaal Communicatie- en Coördinatie Centrum. Het Kustwachtcentrum heeft een continue bezetting; 1 chef van wacht, 3 operators en 1 handhavingsofficier.
De kustwacht werkt onder andere samen met de Koninklijke Marine, Koninklijke Luchtmacht, Rijkswaterstaat, Koninklijke Marechaussee, Douane, de Nationale Politie, het Openbaar Ministerie en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.
De kustwacht is uitgerust met drie patrouille vaartuigen, drie grote betonningsvaartuigen, 4 kleine betonningsvaartuigen, 1 oliebestrijdingsvaartuig en 1 meetvaartuig. Verder twee vliegtuigen van het type Dornier 228-212.
De kustwacht kan verder beschikken over één mijnenveger van de Koninklijke Marine, van de Alkmaar klasse, helikopters van de Nationale Politie en Defensie Helikopter Commando en verder reddingsboten van de Koninklijke Nederlands Redding Maatschappij.
De Nederlandse Kustwacht heeft een samenwerkingsverband met de overige landen gelegen aan de Noordelijke Atlantische Oceaan.
In het Caribisch gebied zorgt de Kustwacht Caribisch gebied
(KWCARIB) voor de veiligheid op zee. Ze werkt hier in de wateren rond de eilanden Aruba, Curaçao, Sint Maarten en Caribisch Nederland.
De kustwacht is hier uitgerust met drie patrouille vaartuigen, 17 lichte vaartuigen, twee maritieme patrouillevliegtuigen en twee helikopters.
Het coördinatiecentrum bevindt zich op Marinebasis Parera op Curaçao.
De aanleiding tot het instellen van de kustwachtdienst in Nederland (ressorterende onder het Loodswezen), was het vergaan van de
Zr. Ms. rammonitor 'Adder' op enige mijlen uit de kust, ter hoogte van Scheveningen, waarbij alle opvarenden het leven lieten.
Bij het onderzoek naar de ramp kwam een ontstellend gebrek aan organisatie aan het licht, maar het duurde nog tot 1889 alvorens de kustwachtdienst officieel werd ingesteld. De Nederlandse Kustwacht is een zelfstandige civiele organisatie die taken uitvoert voor zes ministeries: Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties, Defensie, Economische Zaken en Klimaat, Financiën, Infrastructuur en Waterstaat, Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, en Justitie & Veiligheid.
Het werk van de Kustwacht langs de Nederlandse kust is:
1. Het waarnemen van in nood verkerende vaar- of vliegtuigen en het hiervan zo spoedig mogelijk berichten aan redding-, sleep- en bergingsmaatschappijen, de Opsporings- en Reddingsdienst van de Marine Luchtvaartdienst en Scheveningen Radio, zowel als aan alle bij dergelijke zaken betrokken autoriteiten.
Hiertoe wordt uitkijk gehouden op daarvoor aangewezen posten van de kustwacht, gevestigd op de lichttorens, semafores en radarinstallaties. Het dienstdoende personeel beschikt over een directe verbinding met genoemde instanties.
Indien zich buiten het gezichtsveld van de kustlichtwachter een ramp voordoet, kan men zich tot een Hoofd van de Kustwacht wenden. Deze functionaris fungeert in een bepaald zeegebied als centraal meldingspunt. Als hoofden van de Kustwacht treden in veel gevallen de hoofdlichtwachters van de vuurtorens of de commissarissen van het Loodswezen op, maar ook particulieren vervullen deze functie als neventaak.
Langs de Nederlandse kust zijn 45 reddingsstations gevestigd. Het Kustwachtcentrum is gevestigd in Den Helder op het terrein van het Ministerie van Defensie, het fungeert als Nationaal Communicatie- en Coördinatie Centrum. Het Kustwachtcentrum heeft een continue bezetting; 1 chef van wacht, 3 operators en 1 handhavingsofficier.
De kustwacht werkt onder andere samen met de Koninklijke Marine, Koninklijke Luchtmacht, Rijkswaterstaat, Koninklijke Marechaussee, Douane, de Nationale Politie, het Openbaar Ministerie en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.
De kustwacht is uitgerust met drie patrouille vaartuigen, drie grote betonningsvaartuigen, 4 kleine betonningsvaartuigen, 1 oliebestrijdingsvaartuig en 1 meetvaartuig. Verder twee vliegtuigen van het type Dornier 228-212.De kustwacht kan verder beschikken over één mijnenveger van de Koninklijke Marine, van de Alkmaar klasse, helikopters van de Nationale Politie en Defensie Helikopter Commando en verder reddingsboten van de Koninklijke Nederlands Redding Maatschappij.
De Nederlandse Kustwacht heeft een samenwerkingsverband met de overige landen gelegen aan de Noordelijke Atlantische Oceaan.
In het Caribisch gebied zorgt de Kustwacht Caribisch gebied
(KWCARIB) voor de veiligheid op zee. Ze werkt hier in de wateren rond de eilanden Aruba, Curaçao, Sint Maarten en Caribisch Nederland.
De kustwacht is hier uitgerust met drie patrouille vaartuigen, 17 lichte vaartuigen, twee maritieme patrouillevliegtuigen en twee helikopters.
Het coördinatiecentrum bevindt zich op Marinebasis Parera op Curaçao.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten