KOROVINA S.S. SHELL TANKERS B.V. & PANAMA KANAAL. (DEEL 1-A)

S.S. KOROVINA.

29 AUGUSTUS 1974 T/M 27 JANUARI 1975.

Het s.s. Korovina is een tanker van de K.klasse. Het schip werd met de roepletters PFLM in 1954 opgeleverd door de werf Wilton Fijenoord te Rotterdam.

Met haar 19.108 BRT vervoerde het schip hoofdzakelijk witte producten. In 1975 werd de Korovina uit de vaart genomen en gesloopt. Het schip voer onder Nederlandse vlag met Nederlandse officieren en Chinese bemanning.

Met de KLM via Madrid en Caracas naar Curaçao gevlogen. Na twee dagen heerlijk van de reis te zijn bijgekomen in het Avila Beach Hotel op de raffinaderij aan boord van het s.s. Korovina gestapt.

De avonden in het hotel werden opgevrolijkt met lokale dans ter ere van een of andere politieke partij van het eiland Curaçao.
Bij de raffinaderij werd er geladen voor Yokohama in Japan. Via het Panama kanaal bereikten we de Stille Oceaan en na een voorspoedige reis bereikten we Yokohama.

HET PANAMA KANAAL.

Het Panama kanaal is een 81 kilometer lange scheepvaart verbinding tussen de Atlantische Oceaan / Caribische Zee en de Stille Oceaan of Grote Oceaan.

Het kanaal loop door de landengte van Panama en is een zeer belangrijke scheepvaart route tussen de beide oceanen. Voor de bouw van het kanaal moesten schepen onder weg van de oostkust van Noord - en Zuid Amerika via Kaap Hoorn varen. Bijvoorbeeld een schip dat van New York naar San Francisco zou varen legde vroeger een afstand af van 22.500 kilometer maar nu door het Panama kanaal is dat maar een afstand van 9500 kilometer geworden.  

( Vaart naar de Gatun sluizen aan de Atlantische zijde van het kanaal.)

Het waren de Spanjaarden die tijdens de uitbreiding van hun macht in de Amerika's hier reeds op deze landengte overstaken in de richting van de Grote Oceaan om vandaar de zuidelijk gelegen kustlanden te onderwerpen. Zelfs in die periode dacht men er reeds over om de meren van het land met elkaar te verbinden door het graven van kanalen.

( In de verte de drie Gatun sluizen.)

In 1855 werd als eerste verbinding tussen de beide oceaan kusten van Panama er een spoorweg verbinding aangelegd. Veel pakketvracht werd dan aan de ene kust overgeladen van het schip op een treinwagon en na vervoerd te zijn naar de andere kust weer overgeladen in een schip om verder vervoerd te worden over zee.
In die tijd was het gebied; de provincie Panama van het land Colombia.

( De zelfs nu no weelderig groen begroeide oevers met boven het oerwoud de regenwolken.)

De wens om hier uiteindelijk een kanaal te gaan graven werd groter en zo bezocht in 1879 de Fransman Ferdinand de Lesseps het gebied. De Lesseps had eerder roem vergaard met de aanleg van het Suez kanaal gelegen tussen de Middellandse Zee en de Rode Zee. Ook hier in Panama ging hij ervan uit een kanaal te gaan graven zonder sluizen zoals bij het Suez kanaal. Na de nodige landmetingen kwam men tot de conclusie, dat er ruim 75 miljoen m³ grond en rots moest worden afgegraven en verplaatst. Het werk zou uitgevoerd worden door het Franse bedrijf Couvreux &  Hersent.
Men begon met de bouw van de stad Cristobal aan de Caribische Zee zijde en de aanleg van een aanvoer haven voor het benodigde materiaal. Maar het werd een project vol tegenslagen.

( We naderen het dubbele Gatun sluizen complex.)

In Cristobal werden kantoren gebouwd voor het aannemers bedrijf, huisvesting voor het personeel, ziekenhuizen voor verzorging van gewonden en alles wat een mens verder nodig had zoals vertier.

Het werd tijdens de bouw niet alleen een strijd tegen de natuur, maar een enorme strijd tegen de tropische ziekten die de werkers er opliepen zoals; malaria en gele koorts. Deze ziekten eisten een enorm aantal aan doden daar de medische kennis tot bestrijding ervan niet ver genoeg was gevorderd.

Cristobal werd een enorme begraafplaats, een groot machine park met stoom gedreven graafmachines, baggermachines, locomotieven, boormachines en diverse soorten vaartuigen.

Ziekten werden de oorzaak aan personeel gebrek wat weer resulteerde in een goede coördinatie in het werk en de aanvoer van de benodigde reserve onderdelen. Een aardbeving in 1882 verwoeste een groot deel van het reeds gedane werk en aan het einde van dat jaar kwam het project stil te liggen en trokken de Franzen zich eruit terug.

( Langzaam naderen we de eerste sluis van de drie Gatun sluizen.)

Er waren enige punten waar Ferdinand de Lesseps niet bij had stilgestaan toen hij dacht dit kanaal aan te gaan leggen zonder sluizen. 

Ten eerste; De afvoer van de grote hoeveel aangevoerd water door de rivieren tijdens de regentijd in het land.

Ten tweede; De Grote Oceaan en de Atlantische Oceaan hebben door de het getijden verschil soms een verschil in hoogte van hun waterspiegel. Dit is duidelijk te zien wanneer deze twee stromen samen komen bij Kaap Hoorn en enorm hoge golven creëren. Men zou dus een stroming door het kanaal gaan krijgen.

( Op de pier staan de elektrische treintjes gereed welke via een staaldraad met het schip zijn verbonden. Een aan iedere zijde van het voorschip en een aan iedere zijde van het achterschip. Ze dienen ervoor dat het schip keurig in het midden van de sluis blijft liggen zonder de wanden aan te raken. Het binnen- en doorvaren van de sluis gaat op machinekracht van het schip.)

Tussen 1883 en 1885 werketen er veel kleine aannemers aan de bouw van het kanaal met helaas te weinig ervaring. In 1884 werketen er 20.000 mensen aan het kanaal en in 1885 werd er 18 miljoen m³ land afgegraven. Alles werd vertraagd en zo werd de oplevering van het kanaal verschoven naar 1889.