KOROVINA S.S. SHELL TANKERS B.V. (SLOT)

S.S. KOROVINA.

29 AUGUSTUS 1974 T/M 27 JANUARI 1975.

Met vaak een fraaie zonsondergang vertrokken we van Singapore naar Ras Tanura in Saudi Arabia om te gaan laden. Zo naderden dan ook de Kerstdagen aan boord.

De meevarende vrouwen hadden de eetsalon mooi versierd en de twee coniferen die in de koelruimte van het schip waren bewaard stonden er fraai bij met hun ballen en slingers.

Maar uiteindelijk kwam de eer van een geslaagd Kerstdiner toe aan de kok en zijn trawanten. Er was gelukkig voldoende vers ingeslagen te Singapore.
Zo kwam tijdens het diner de oudejaarsavond viering ter sprake en liet ik het woord oliebollen bakken uit mijn mond vallen. Zo werd ik met algemene stemmen daartoe verplicht en dat zonder enig verweer, maar onder de conditie dat ik hulp zou krijgen van de dames.

Zo werd dan op de oudejaarsdag middag de kok uit zijn domein verjaagd en werden er oliebollen en appelbeignets gebakken. Het werd een voorraad voor een weeshuis. Misschien hadden we wel wezen aan boord want alles ging op die avond en ook onze Chinese bemanning genoot er volop van.

De dames hadden het beslag gemaakt en dat bleek niet te rijzen. Of het nu aan de toegevoegde gist lag of er te weinig was toegevoegd bleef een raadsel. Maar een fles uit de scheepsbar bracht de oplossing en het beslag werd prachtig.
Zo werd dan het jaar 1974 met veel kabaal van de scheepshoorn en de sirenes verlaten en werd 1975 onder veel goede wensen binnengehaald.

Het nieuwe jaar bracht ons enige zeer warme en eentonige heen-en-weer reizen tussen Ras Tanura en Jeddah. Van de Arabische Golf naar de Rode zee.

Zo kwam het bericht dat er drie officieren te Jeddah zouden worden afgelost en de vrouw van de tweede werktuigkundige zou met ons mee naar huis reizen. Ze had dan negen weken Korovina achter zich.
Van al de opvarenden die achter bleven werd hartelijk afscheid genomen, maar voor ons verlofgangers begon de ellende pas toen we van boord waren.
Eer we eindelijk in ons hotel waren, was onze bagage al driemaal ondersteboven gehaald en gewoon op de weg. Koffers werden een janboel en de kleding vuil van het stof. 

Maar al deze ellende werd vergeten toen we gezamenlijk een bezoek brachten aan de soek (markt). We staken ons daar, met de Carnaval in Nederland in het vooruitzicht, in een boernoes met hoofddoek tot grote hilariteit van de lokale bevolking. Zo gingen de drie "oliesheiks" dan op stap met hun blanke dame. Of was het meer een dame met haar 'Heerem"?

Natuurlijk werd er niet vergeten om een waterpijp te kopen en toe er pogingen werden ondernomen om het ding aan te steken, wat ons natuurlijk niet lukte, werden we door enige medewerkers van de Saudia Airlines die ook in ons hotel waren uitgenodigd dit dan maar eens echt op zijn Arabisch te gaan doen.

Zo zat het hele gezelschap al spoedig in een koffiehuis zoals dat genoemd wordt. Wij kennen dit onder de naam chauffeurs cafè. Tot in de finesses werd ons het stoppen, aansteken en aanjagen van de pijp voorgedaan en toen deze eenmaal naar bevrediging van onze gastheer brandde, ging de slang met het mondstuk eraan rond en lurkte een ieder om de beurt eraan. Dit alles onder het drinken van zeer zoete thee.

De volgende ochtend vertrokken we naar het vliegveld, waar we na het nodige gesleep en geharrewar met de bagage en paspoorten eindelijk in het vliegtuig konden stappen.

Na een vliegreis via Beiroet en Frankfurt bereikten we Amsterdam, waar het bakken uit de hemel goot en we na afscheid te hebben genomen van elkaar aan ons wel verdiende verlof konden gaan beginnen.

Note: In het maatschappij blad 'tussen SCHIP EN KA' werd in april 1975 een door mij geschreven artikel geplaatst onder de titel;  Negen weken "Korovina" over de wederwaardigheden van de meevarende echtgenotes.