HONG KONG. SHEK O VILLAGE.

HET DORPJE SHEK O.

Shek O village was van oorsprong een klein vissersdorpje dat ruim 200 jaar geleden werd opgericht door de Chan vissers clan. Shek O betekend; 'rotsachtige baai'.

Het dorpje ligt op een langgerekt schiereiland en was toen niet meer dan een verzameling houten huisjes op een rotspunt. Het schiereiland lag ingesloten tussen twee mooie stranden. Op een rots op het verlengde van het schiereiland staat een kleine tempel waar je kan genieten van het uitzicht over de Zuid-Chinese Zee, de scheepvaart en het vaste land in de verte.

Langzaam kwam er meer bewoning in uit cementblokken opgetrokken huizen en de kleine dorps winkel werd een supermarkt. In die tijd stopte de bus zelfs nog niet in het dorp maar alleen aan de de doorgaande weg de Shek O road.

Aan beide zijden van het dorp werd een groot project ontwikkeld, de aanleg van een groot golf terrein en een mini golf terrein. Dit natuurlijk met de bijbehorende faciliteiten zoals eetgelegenheden en een hotel.
Daar de visvangst hard en zwaar werk was kozen veel bewoners voor een baan bij dit golf-resort als caddey of als tuinman.
Zo verkregen veel bewoners een nieuwe broodheer, maar realiseerden zich niet wat de verdere gevolgen voor hun zouden zijn. Al snel maakte het consortium zich snel meester van de twee stukken strand en de houten huisjes moesten plaats maken voor een nieuw aanziend dorpje met bars en restaurants. Huisjes met gekleurde gevels voor 'rent or sale'.

De oorspronkelijke bewoners werden in een flatgebouw ondergebracht en konden hun dorp alleen op afstand zien veranderen. De welvaart en het kapitaal zegevierde.

Shek O Village heb ik iedere keer bezocht als ik in Hong Kong was. Ik had er een goede vriendschapsband met enkele jongere bewoners die ik door mijn werk had leren kennen. Zo ontmoette ik er weer een van hen net op de dag dat zijn eerste zoon was geboren en werd mee genomen naar het ziekenhuis om het jongetje te aanschouwen en zijn vrouw te feliciteren. Iedere keer als ik in het dorp kwam werd ik gastvrij ontvangen door hun familie en moest dan ook steeds mee eten.

Ondanks dat ze met een hele familie in een houten huisje woonden waren de mensen gelukkig met was ze hadden. De oude generatie heeft nooit kunnen wennen aan het leven met honderden tegelijk in een flatgebouw zonder hun strand, rotsen en de zee. Ze kwijnden er langzaam weg.

Helaas heb van die tijd weinig afbeeldingen daar ik toen aan het filmen was geslagen.