KOROVINA S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1-G) KEPPEL SHIPYARD SINGAPORE (3).

S.S. KOROVINA.

KEPPEL SHIPYARD SINGAPORE. (3)

Zo naderde als eerste feest in december de viering van Sint Nicolaas. Daar deze ook beschermheilige van de zeevarenden is werd er extra aandacht aan besteed.

Het was eerst lootje trekken met een naam van een hij of zij, dan een verrassing kopen of maken en dit fraai ingepakt voorzien van een gedicht af te leveren op een vooraf afgesproken plaats.

Het feest werd gehouden in de hut van de gezagvoerder en deze zorgde ook voor de uitnodigingen aan diverse mensen van de dok maatschappij en het Shell kantoor. Algehele versiering en organisatie lag in de handen van de aanwezige vrouwen.
Maar waar haal je in Singapore nu een Sint Nicolaas en zijn helper vandaan? 
Zo werd de leerling werktuigkundige en mijn persoon vrijwillig verplicht deze rol te gaan spelen. De vrouwen zouden voor gepaste kleding zorgen. Slecht enkele ingewijde personen wisten het naadje van de kous.

Enige uren voor de aanvang van de Sint Nicolaas avond verdween ik samen mat de leerling van het toneel onder het motto dat we nog wat inkopen moesten doen in de stad en verdwenen zo stilletjes uit het samenkomende gezelschap in de hut van de gezagvoerder. Terwijl al de aanwezigen reeds werden voorzien van een drankje werden wij de 'slachtoffers' in een hut op het achterschip gereed gemaakt voor de avond.
We ondergingen een ware metamorfose. 

Eenmaal gekleed  en Piet een mooi zwart gezicht had gekregen van fijn gemalen Norit met vaseline moesten we nog even een klein half uurtje wachten, zodat de rest zich ongemerkt bij het gezelschap kon gaan voegen. Zo begon men ook te klagen dat er weer eens een paar moesten zijn die niet op tijd waren en er niet kon worden begonnen met het feest. 

Zo brak het moment aan dat we in het openbaar zouden verschijnen. We moesten eerst van het achterschip naar het middenschip wandelen en sommige dokwerkers dachten geesten te zien verschijnen.
Stomme verbazing en hilariteit toen we de hut van de gezagvoerder betraden. 

We hadden gedacht dat we door de meeste opvarenden van het schip gelijk zouden worden herkent, maar dat bleek niet het geval te zijn. Uitgerust met een dik boek ( telefoonboek van Singapore )  vol met goede en kwade dingen over de opvarenden was het voor mij met twee proppen watten in mijn mond de eer een ieder naar voren te roepen en zijn geschenk te overhandigen.

De vrouw van de tweede stuurman moest maar eens bij de Sint op schoot komen zitten en verklaren hoe dat nou zat met die stille Russische liefde. Maar de geschreven gedichten die bij de geschenken zaten deden de ontvanger bij het voorlezen soms blozen. 
Ook Piet zag zijn kans schoon toen hij ontdekte dat de hoofdwerktuigkundige twee verschillende gekleurde sokken aan had. De men had altijd opmerkingen over de kleding van een ander en kreeg nu  een afstraffing van Piet met de roede, daar hij zelf niet correct gekleed. 

Maar gelukkig was er ook iemand die de Sint en Piet eens van een koel biertje voorzagen en nadat de proppen uit mijn mond waren verwijderd  leek het wel of er een engeltje op mijn tong piste. Zo lekker.
Zo kwamen de gasten er achter wie deze fraaie figuren waren en konden we dan ons eigen geschenk in ontvangst nemen.

Het werd een gezellige avond met een dansje met de aanwezige vrouwen en het onderling trachten uit te vinden wie voor wie nu het fraaier dan fraaiste gedicht had geschreven.

Het volgende gedicht werd over deze avond geschreven:

Tot ieders verbazing en spoedig hadden alle het gehoord.

Verscheen in het verre Singapore St. Nicolaas bij het s.s. Korovina aan boord.

Voor vele de schrik en voor vele de gein.

Maar met ze allen naar de hut van de kapitein.

Dank zij de dames met hun knippen en prikken.

Zat de Sint en  zijn Piet in een prachtig gewaad van de hitte te stikken.

Piet zo zwart als (Norit) roet.

Had van het zweten al spoedig een gestreepte snoet.

Sint en Piet goed ingelicht.

Hadden over een ieder een fraai gedicht.

Uit een echte zak, dat kan je denken.

Kwamen de meest wonderlijke geschenken.

De gedichten, hardop voorgelezen.

Mochten er echt wel wezen.

En tijdens het voorlezen goed opgelet.

Bezorgde dit de grootste pret.

Piet zwaaide af en toe.

Stevig in het rond met zijn roe.

Maar ach door al de pret.

Was er niet goed opgelet.

De Sint en Piet zaten van dorst te vergaan.

En vonden dit een reden om maar weer weg te gaan.

Dat we nog van de kapitein van de walvisvaarder iets zouden horen bleek reeds de volgende ochtend. Hij had het feest bij ons aan boord door zijn verrekijker waar genomen en had zich afgevraagd waarom hij niet was uitgenodigd. Zo werd hem verteld, dat het de Nederlandse viering was van het Sint Nicolaas feest.

Nou deze heilige was ook de beschermheilige van de Russische zeelieden en zo werden verzocht om die avond bij hem aan boord te verschijnen en door hem klaar gemaakte geschenken aan de bemanning uit te delen. Het werd een gezellige avond met de nodige slokjes wodka en hapjes.