.png)
EEN SPOORWEGMAATSCHAPPIJ
DIE GROOT WERD IN
DE SCHEEPVAART.
CANADIAN PACIFIC RAILWAY COMPANY.
De Canadian Pacific Railway Company werd op 16 februari 1881 te Liverpool in Engeland opgericht, voor de bouw van een spoorweg dwars door Canada.
De eerste bouw was een spoorweg tussen Vancouver en Montreal.
Later werden de trajecten uitgebreid door heel Canada en en de Amerikaanse steden Minneapolis, Chicago en New York.
Drie jaar na de oprichting, in 1884, werden drie schepen gebouwd voor dienst op de Grote Meren om assistentie te verlenen bij de bouw van de spoorweg. Nog voor de spoorweg was voltooid werden enkele zeilschepen gecharterd om een schakel te vormen tussen Canada en het Verre Oosten.
(ss. Parthia.)
Op 11 februari 1887 kwam de CPR tot overeenstemming met Sir William Pearce om de 'Abysinia', 'Batavia' en 'Parthia' op de Pacific te exploiteren.
In 1891 kwamen de eerste 'Empress'-schepen op de Pacific in gebruik:
de 'Empress of China', 'Empress of India' en de 'Empress of Japan'.
Deze schepen hadden een laadvermogen van 5940 brt en een dienstsnelheid van 16 mijl per uur.
In 1906 kwamen de twee schepen 'Empress of 'Ireland' en de 'Empress of Britain' in de vaart. (boven)
Deze schepen hadden drie masten, laadvermogen van 5.905 ton, lengte 136 meter en twee scheepsschroeven. beide schepen waren kolengestookt.
In 1917 werd het ss. 'Statendam' uit 1898 van de Holland Amerika Lijn overgenomen en in de vaart gebracht onder de naam 'Empress of Scotian'.
Nog voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werden twee grote snelle schepen besteld voor de Pacific-dienst. de 'Empress of Asia' en de 'Empress of Russia', beide 16900 brt en een snelheid van 19 mijl per uur. (onder)
In 1917 werd het ss. 'Statendam' uit 1898 van de Holland Amerika Lijn overgenomen en in de vaart gebracht onder de naam 'Empress of Scotian'.
Nog voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werden twee grote snelle schepen besteld voor de Pacific-dienst. de 'Empress of Asia' en de 'Empress of Russia', beide 16900 brt en een snelheid van 19 mijl per uur. (onder)
Alvorens de dienst door de 'Empress of Asia en Russia´ werd geopend, brak de WO-I uit en werden de beide schepen omgebouwd tot hulpkruisers.
(RMS. Admiral von Tirpitz.)
Na de WO-I kwamen in 1922 de nieuwe 'Empress of Canada' van 21517 brt en een vaarsnelheid van 18 mijl per uur. en de 'Empress of Australia' in de vaart, dit schip was van 1913 tot 1921 in de vaart als de 'Admiral von Tirpitz', hierna als de 'Empress of China' en van 1922 tot 1952 als de 'Empress of Australia'.
(Empress of Japan.)
In 1930 verscheen de 'Empress of Japan', een schip van 26032 brt. met een dienstsnelheid van 21 mijl op de Pacific.
Het was het tweede schip¨met deze naam.
Voor die tijd het grootste en snelste schip.
In 1931 verwierf de rederij een aandeel in de Canadian Autralasian Line.
Tijdens de WO-II voeren wederom verscheidene schepen als hulpkruiser en troepenschip. Tengevolge van de zware verliezen in de dienst over de Pacific na WO-II niet hervat.
In 1903 nam de CPR de Beaver Line over van Elder Dempster Company en opende daarmee een dienst van Engeland op Canada; in 1906 werden de eerste 'Empress'-schepen op de Atlantische Oceaan in de vaart gebracht, de 'Empress of Britain' en de 'Empress of Ireland'; beide 14.190 brt. met een dienstsnelheid van 18 mijl per uur.
In 1914/15 introduceerde de maatschappij de eerste passagiersschepen van een nieuw type, de zo geheten 'kajuitklasseschepen' of 'cabin class ships'.
In 1916 nam de CPR de gehele vloot van de Allan-Line over; een totaal van 16 schepen.
Na de WO-i werd de transatlantische dienst hervat; in 1931 werd de 'Empress of Britain' (II) van 42.348 brt. en een dienstsnelheid van 24 mijl per uur in de vaart op Canada gebracht, nadat reeds de vier 'Dutchess'-schepen van 20.100 brt, en een dienstsnelheid van 18 mijl per uur, waren verschenen.
Een van deze schepen was het ss. 'Dutchess of Richmond' gebouwd in 1928 van de Canadian Pacific Steamships en later in 1947 als naam kreeg de 'Empress of Canada'.
De verliezen tijden de WO-II bedroegen niet minder dan zes passagiersschepen en vijf vrachtschepen met een totaal aan 187.196 brt. terwijl de 'Empress of Russia' in september 1945 door brand werd vernield en daarna werd gesloopt, en twee passagiersschepen tijdens de WO-II aan de Britse marine werden verkocht.
(RMS 'Empress of England'.)
Na de WO-II werden voor de diensten op Canada twee nieuwe schepen gebouwd: in 1956 de 'Empress of Britain' (III) ; in 1964 verkocht aan de Greek Line en heden het cruiseschip 'The Topaz', en in 1957 het zusterschip 'Empress of England' van 25.500 brt.
In 1961 volgde de 'Empress of Canada' van 27.284 brt. en na de verkoop doet het dienst onder de naam ss. 'Apollon'.
Tegenwoordig heeft de rederij een dienst van West-Europa op de Grote Meren en containerschepen in dienst voor de vaart op Canada.
De grootste ramp uit de geschiedenis van de Canadian Pacific Railway Company is de ondergang van de 'Empress of Ireland' in 1914
In deze gruwelijke scheepsramp gingen meer dan duizend passagiers op weg van Quebec naar Liverpool binnen slecht vijftien minuten verloren - de tijd die de oceaanstomer nodig had om in de Canadese Saint Lawrence rivier te zinken, nadat zij werd geraakt door het schip 'The Stornstad'.
Canada was in die tijd een groeiende natie met slechts acht miljoen inwoners, waardoor het verlies van meer dan duizend levens bij deze scheepsramp een nationale tragedie was.
Het schip vervoerde meer dan 100.000 nieuwkomers van Groot-Brittannië naar Canada. Als gelicentieerd Royal Mail Ship (RMS) vervoerde het een enorme hoeveelheid post tussen beide landen.
(Situatie kaartje van de scheepsramp.)
Om 01.38 uur op 29 mei 1914 zag de uitkijk in het kraaiennest van de 'Empress of Ireland' de toplichten van 'Storstad' die 10.000 ton steenkool vervoerde.
De twee schepen bleven enige tijd naar elkaar stomen, en slechts negen minuten later, om 01.47 uur, werd de mist zo dik dat deze de schepen van elkaar verborgen hield. Hierdoor ontstond er een misverstand tussen de twee gezagvoerders over de juiste positie en de aan te houden koers van hun schepen, wat leidde tot de dodelijke botsing.
(De beschadigde 'Stornstad' in de haven van Montreal.)
De 'Stornstad' sloeg met haar boeg een gat van 350 m² in de romp van de 'Empress of Ireland'
Hierdoor stroomde het buitenboordwater met een snelheid van 60 gallon per seconde het schip binnen en deed het schip snel zinken.
Honderden slapende passagiers zaten vast in de tweede en derde klasse en hadden veel minder kans om te overleven dan die van de eerste klasse, welke veel hoger op het schip lag.
Van de 1.477 passagiers overleefden slechts 465 deze ramp. Van de 138 kinderen slechts vier.
(Wapen van de stad Rimouski.)
Bemanningsleden van de 'Stornstad' welke was blijven drijven lieten hun sloepen te water om met twee andere reddingschepen uit de nabij gelegen stad Rimouski zoveel mogelijk schipbreukelingen op te halen. De overlevenden werden vervolgens naar Rimouski gebracht waar ze werden opgevangen. Onder de passagiers waren veel Ieren.
De 'Stornstad' zette later haar reis voort naar Montreal met een gebroken boeg.
Overschaduwd door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog twee maanden later, werd de tragedie van de 'Empress of Ireland' bijna onder de tafel geveegd.
Het was de president van het 'Canadian Museum of History', Mark O'Neill, die in een persbericht verklaarde; "De aangrijpende verhalen van haar passagiers vertegenwoordigen een dramatisch moment in de Canadese geschiedenis, een waarde die het bewaren waard is voor de toekomstige generaties". Hij wilde zeker weten dat deze tragedie niet simpelweg wordt vergeten omdat het nooit een Hollywood-filmtitel a la Titanic heeft gekregen.
(Wrakstukken van de 'Empress of Ireland'.)
Het Canadese historisch museum heeft een krachtige gedetailleerde tentoonstelling met de titel "Canada's Titanic - The Empress of Ireland" ter herdenking van de ramp op 29 mei 1914. De tentoonstelling bevat meer dan 500 herstelde items van wrakstukken, voorwerpen als serviesgoed, meubels en documenten.
Na de WO-I kwamen in 1922 de nieuwe 'Empress of Canada' van 21517 brt en een vaarsnelheid van 18 mijl per uur. en de 'Empress of Australia' in de vaart, dit schip was van 1913 tot 1921 in de vaart als de 'Admiral von Tirpitz', hierna als de 'Empress of China' en van 1922 tot 1952 als de 'Empress of Australia'.
In 1930 verscheen de 'Empress of Japan', een schip van 26032 brt. met een dienstsnelheid van 21 mijl op de Pacific.
Het was het tweede schip¨met deze naam.
Voor die tijd het grootste en snelste schip.
In 1931 verwierf de rederij een aandeel in de Canadian Autralasian Line.
Tijdens de WO-II voeren wederom verscheidene schepen als hulpkruiser en troepenschip. Tengevolge van de zware verliezen in de dienst over de Pacific na WO-II niet hervat.
In 1914/15 introduceerde de maatschappij de eerste passagiersschepen van een nieuw type, de zo geheten 'kajuitklasseschepen' of 'cabin class ships'.
Na de WO-i werd de transatlantische dienst hervat; in 1931 werd de 'Empress of Britain' (II) van 42.348 brt. en een dienstsnelheid van 24 mijl per uur in de vaart op Canada gebracht, nadat reeds de vier 'Dutchess'-schepen van 20.100 brt, en een dienstsnelheid van 18 mijl per uur, waren verschenen.
Een van deze schepen was het ss. 'Dutchess of Richmond' gebouwd in 1928 van de Canadian Pacific Steamships en later in 1947 als naam kreeg de 'Empress of Canada'.
De verliezen tijden de WO-II bedroegen niet minder dan zes passagiersschepen en vijf vrachtschepen met een totaal aan 187.196 brt. terwijl de 'Empress of Russia' in september 1945 door brand werd vernield en daarna werd gesloopt, en twee passagiersschepen tijdens de WO-II aan de Britse marine werden verkocht.
Na de WO-II werden voor de diensten op Canada twee nieuwe schepen gebouwd: in 1956 de 'Empress of Britain' (III) ; in 1964 verkocht aan de Greek Line en heden het cruiseschip 'The Topaz', en in 1957 het zusterschip 'Empress of England' van 25.500 brt.
In 1961 volgde de 'Empress of Canada' van 27.284 brt. en na de verkoop doet het dienst onder de naam ss. 'Apollon'.
De grootste ramp uit de geschiedenis van de Canadian Pacific Railway Company is de ondergang van de 'Empress of Ireland' in 1914
RMS 'EMPRESS OF IRELAND' DE VERGETEN "TITANIC".
HET ZINKEN VAN DE RMS 'EMPRESS OF IRELAND' RESULTEERDE IN DE DOOD VAN MEER PASSAGIERS DAN VAN DE RAMP MET HET RMS 'TITANIC'.
Canada was in die tijd een groeiende natie met slechts acht miljoen inwoners, waardoor het verlies van meer dan duizend levens bij deze scheepsramp een nationale tragedie was.
Het schip vervoerde meer dan 100.000 nieuwkomers van Groot-Brittannië naar Canada. Als gelicentieerd Royal Mail Ship (RMS) vervoerde het een enorme hoeveelheid post tussen beide landen.
Om 01.38 uur op 29 mei 1914 zag de uitkijk in het kraaiennest van de 'Empress of Ireland' de toplichten van 'Storstad' die 10.000 ton steenkool vervoerde.
De twee schepen bleven enige tijd naar elkaar stomen, en slechts negen minuten later, om 01.47 uur, werd de mist zo dik dat deze de schepen van elkaar verborgen hield. Hierdoor ontstond er een misverstand tussen de twee gezagvoerders over de juiste positie en de aan te houden koers van hun schepen, wat leidde tot de dodelijke botsing.
De 'Stornstad' sloeg met haar boeg een gat van 350 m² in de romp van de 'Empress of Ireland'
Hierdoor stroomde het buitenboordwater met een snelheid van 60 gallon per seconde het schip binnen en deed het schip snel zinken.
Honderden slapende passagiers zaten vast in de tweede en derde klasse en hadden veel minder kans om te overleven dan die van de eerste klasse, welke veel hoger op het schip lag.
Van de 1.477 passagiers overleefden slechts 465 deze ramp. Van de 138 kinderen slechts vier.
Bemanningsleden van de 'Stornstad' welke was blijven drijven lieten hun sloepen te water om met twee andere reddingschepen uit de nabij gelegen stad Rimouski zoveel mogelijk schipbreukelingen op te halen. De overlevenden werden vervolgens naar Rimouski gebracht waar ze werden opgevangen. Onder de passagiers waren veel Ieren.
De 'Stornstad' zette later haar reis voort naar Montreal met een gebroken boeg.
Overschaduwd door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog twee maanden later, werd de tragedie van de 'Empress of Ireland' bijna onder de tafel geveegd.
Het was de president van het 'Canadian Museum of History', Mark O'Neill, die in een persbericht verklaarde; "De aangrijpende verhalen van haar passagiers vertegenwoordigen een dramatisch moment in de Canadese geschiedenis, een waarde die het bewaren waard is voor de toekomstige generaties". Hij wilde zeker weten dat deze tragedie niet simpelweg wordt vergeten omdat het nooit een Hollywood-filmtitel a la Titanic heeft gekregen.
Het Canadese historisch museum heeft een krachtige gedetailleerde tentoonstelling met de titel "Canada's Titanic - The Empress of Ireland" ter herdenking van de ramp op 29 mei 1914. De tentoonstelling bevat meer dan 500 herstelde items van wrakstukken, voorwerpen als serviesgoed, meubels en documenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten