-- --- .-. ... . .- .-.. ..-. .- -... . - ......
M O R S E A L F A B E T .
Het was Samuel Morse (1791-1872) waar naar het morse-alfabet en de telegraaf zijn genoemd.
Het alfabet is een tekensysteem, dat uit combinaties van punten en strepen bestaat.
Hij ontwierp dit in de tijd dat er nog geen telefoon bestond en de berichtgeving over land in Amerika nog per koerier-post ging. In 1838 maakte hij zijn eerste alfabet-code, die in gewijzigde vorm sinds 1965 als internationaal alfabet in gebruik is.
In 1842 richtte hij met steun van het Amerikaanse Congres de eerste telegraaf proefverbinding op tussen Washington en Baltimore, welke op 27 mei dat jaar in gebruik werd genomen.
Morse letters en cijfers.
Het morse-alfabet of code-alfabet wordt gebruikt voor het seinen van berichten door middel van optische signalen, de dagseinlamp, radio- en draadtelegrafie of een rechtstreeks hoorbaar geluid.
De letters, cijfers en leestekens worden voorgesteld door combinaties van punten en strepen; daarbij is de punt een tijdseenheid, een streep krijgt de duur van drie punten en de tussenruimte tussen de delen van een combinatie komt overeen met één punt.
Tussen de letters van een woord is de pauze gelijk aan de duur van drie punten en tussen de woorden onderling zes punten.
Morse leestekens.
punt ......
kommapunt -.-.-.
komma .-.-.-
dubbele punt ---...
vraagteken ..--..
uitroepteken --..--
koppelteken -....-
aanhalingsteken .-..-.
haakjes -.--.-
afkortingsteken .----.
Het seinen van de tekens gaat met behulp van de seinsleutel, welke met de hand wordt bediend. Het ontvangen van de tekens gaat door middel van een geluidsignaal aan de ander kant van de lijn.
Later werden er ponsmachines voor uitgevonden welke in een strook papier de lettertekens uit ponste in punten en strepen. Zo kon de berichtgeving bewaard worden.
Het nadeel van het gebruik van deze lamp is, dat iedereen in de omtrek kan lezen wat er geseind word.
Men kan ook de seinen met een gerichte lichtstraal naar de ontvanger.
Dit kan met een vast opgestelde seinlamp, welke ook als zoeklicht dient kan doen, of met een handseinlamp. In beide gevallen wordt het licht onderbroken door lamellen of een lampschotel, welke worden bediend met de hand of door een elektrisch signaal van de seinsleutel.
Bij het seinen door middel van lichtsignalen wordt meestal woord voor woord geseind, dat wil zeggen: de seingever seint een woord, waarna de ontvanger laat weten dat hij het woord heeft opgenomen. De seinlamp is rechtstreeks op de ontvanger gericht. Meestal staat er naast de seiner een seinlezer, welke ook de boodschap noteert.
Voor mededelingen omtrent te seinen berichten dient men zich aan het Internationaal Seinboek te houden.
Zij behoren tot de taalfamilie van de Athabasken en leven in een reservaat en houden zich bezig met schapenteelt. Hun weefkunst is beroemd. Zij bezitten moederrechtelijke familie-instellingen.
De Navajo-code ging hoofdzakelijk om het voor de vijand onverstaanbaar maken van een gesproken tekst, die men uiteraard ook in die taal telegrafisch kon verzenden.
Pas in 1968 kregen de indiaanse volken erkenning voor hun werk dat ze hadden gedaan en in 1982 kregen de codesprekers het Certificate of Recognition van president Ronald Reagan, die tevens 14 augustus 1982 uitriep tot "Navajo Code Talkers Day".
Morse letters en cijfers.
Het morse-alfabet of code-alfabet wordt gebruikt voor het seinen van berichten door middel van optische signalen, de dagseinlamp, radio- en draadtelegrafie of een rechtstreeks hoorbaar geluid.
De letters, cijfers en leestekens worden voorgesteld door combinaties van punten en strepen; daarbij is de punt een tijdseenheid, een streep krijgt de duur van drie punten en de tussenruimte tussen de delen van een combinatie komt overeen met één punt.
Tussen de letters van een woord is de pauze gelijk aan de duur van drie punten en tussen de woorden onderling zes punten.
Morse leestekens.
punt ......
kommapunt -.-.-.
komma .-.-.-
dubbele punt ---...
vraagteken ..--..
uitroepteken --..--
koppelteken -....-
aanhalingsteken .-..-.
haakjes -.--.-
afkortingsteken .----.
Het seinen van de tekens gaat met behulp van de seinsleutel, welke met de hand wordt bediend. Het ontvangen van de tekens gaat door middel van een geluidsignaal aan de ander kant van de lijn.
Later werden er ponsmachines voor uitgevonden welke in een strook papier de lettertekens uit ponste in punten en strepen. Zo kon de berichtgeving bewaard worden.
SEINEN MET LICHT.
Ook kan men seinen door het gebruik maken van een morse lamp. Dit is een in de mast hoog opgestelde elektrische signaallamp die rondom schijnend wit licht geeft. Deze signaallamp wordt in duisternis vanaf de scheepsbrug bediend om berichten naar een ander schip of de wal te seinen.Het nadeel van het gebruik van deze lamp is, dat iedereen in de omtrek kan lezen wat er geseind word.
Men kan ook de seinen met een gerichte lichtstraal naar de ontvanger.
Dit kan met een vast opgestelde seinlamp, welke ook als zoeklicht dient kan doen, of met een handseinlamp. In beide gevallen wordt het licht onderbroken door lamellen of een lampschotel, welke worden bediend met de hand of door een elektrisch signaal van de seinsleutel.
Bij het seinen door middel van lichtsignalen wordt meestal woord voor woord geseind, dat wil zeggen: de seingever seint een woord, waarna de ontvanger laat weten dat hij het woord heeft opgenomen. De seinlamp is rechtstreeks op de ontvanger gericht. Meestal staat er naast de seiner een seinlezer, welke ook de boodschap noteert.
Voor mededelingen omtrent te seinen berichten dient men zich aan het Internationaal Seinboek te houden.
NOODSEINEN.
Een anekdote hierover is de vraag van een leraar op een Amsterdamse school; "Wat zijn noodseinen".
Het antwoord van een van zijn leerlingen was als volgt, in het plat Amsterdams; "Noodseine zijn seine om te seine als de seine om te seine kapot zeine".
Een van de bekendste noodseinen is het SOS of te wel "Save Our Souls" ( Red onze zielen).
Daar sinds het midden van de vorige eeuw het gebruik van het morse-alfabet relatief verminderde door de toepassing van draad- en draadloze verreschrijfsystemen welke weer een andere code gebruikten en de opkomst van de radio-telefonie en de satelliet verbindingen ging men ook een ander een ander meldingswoord gebruiken voor noodgevallen, wat voor zowel schepen als vliegtuigen wordt gebruikt.
Mayday ; dit woord is afgeleid van het Franse m'aider (mij helpen) en wordt via de radiotelefonie gebruikt. Als noodsignaal wordt het woord drie achter elkaar uitgesproken, hierna het woord 'ici', gevolgd door de roepnaam of een andere vorm van identificatie van het in nood verkerende schip of vliegtuig. Mayday werd in 1927 ingevoerd ter vervanging van het morse-sein.
Het nadeel van het gebruik van een internationale sein-code is dat in geval van oorlog de vijand deze berichten ook kan lezen. De Duitsers maakten in de WO-II gebruik van de Enigma codeermachine, maar de Amerikanen gebruikten de taal van de Navajo Indianen.
DE NAVAJO-CODE.
De Navajo is een Indianenstam in het Zuid-Westen van de Verenigde Staten van Amerika.Zij behoren tot de taalfamilie van de Athabasken en leven in een reservaat en houden zich bezig met schapenteelt. Hun weefkunst is beroemd. Zij bezitten moederrechtelijke familie-instellingen.
De Navajo-code ging hoofdzakelijk om het voor de vijand onverstaanbaar maken van een gesproken tekst, die men uiteraard ook in die taal telegrafisch kon verzenden.
Bij de Navajo-code moeten we eigenlijk spreken over codesprekers. Een code-spreker is iemand die een dan al niet kunstmatige taal spreekt, die gebruikt wordt berichten gecodeerd te versturen en te ontvangen over de radio of de telefoon.
Gedurende de WO-I en de WO-II gebruikte het Amerikaanse leger indianen om in hun moedertaal berichten te versturen.
De indiaanse talen die werden gesproken door de codesprekers kenden geen geschreven vorm en waren voor de buitenstaanders moeilijk te leren en te begrijpen.
Ondanks dat de vijand ze kon onderscheppen konden ze er geen woord aan vast knopen.
De nazi's waren bekend met deze codesprekers vanuit de WO-I, toen de Amerikanen Choctaw indianen inzette, en zodoende stuurde Adolf Hitler ter voorbereiding van de WO-II antropologen naar Amerika die deze talen moesten gaan leren.
Door de vele variaties in de onderlinge talen van de indianen en de dialecten bleek dit een onbegonnen taak te zijn.
Andere voorbeelden van indiaanse volken die dienst deden als codesprekers zijn de Cherokee, Lakota, Meskwakihaki en de Comanche.
Ze hadden de voorkeur boven ander vormen van cryptografie zoals geheimschrift. Gedurende de oorlog werden geregeld
nieuwe termen aan de codes toegevoegd, en werden speciale codes ontwikkeld voor specifieke missies om de kans op ontcijfering door de vijand minimaal te maken.Gedurende de WO-I en de WO-II gebruikte het Amerikaanse leger indianen om in hun moedertaal berichten te versturen.
De indiaanse talen die werden gesproken door de codesprekers kenden geen geschreven vorm en waren voor de buitenstaanders moeilijk te leren en te begrijpen.
Ondanks dat de vijand ze kon onderscheppen konden ze er geen woord aan vast knopen.
De nazi's waren bekend met deze codesprekers vanuit de WO-I, toen de Amerikanen Choctaw indianen inzette, en zodoende stuurde Adolf Hitler ter voorbereiding van de WO-II antropologen naar Amerika die deze talen moesten gaan leren.
Door de vele variaties in de onderlinge talen van de indianen en de dialecten bleek dit een onbegonnen taak te zijn.
Andere voorbeelden van indiaanse volken die dienst deden als codesprekers zijn de Cherokee, Lakota, Meskwakihaki en de Comanche.
Ze hadden de voorkeur boven ander vormen van cryptografie zoals geheimschrift. Gedurende de oorlog werden geregeld
Pas in 1968 kregen de indiaanse volken erkenning voor hun werk dat ze hadden gedaan en in 1982 kregen de codesprekers het Certificate of Recognition van president Ronald Reagan, die tevens 14 augustus 1982 uitriep tot "Navajo Code Talkers Day".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten