INDONESIË 2014; SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA. (DEEL 11)

MEDAN.

INDONESIË 2014.

MAANDAG - SENIN 30 JUNI 2014.

Na een zeer goede nachtrust pas om 09.00 uur opgestaan en waren we net op tijd voor het ontbijt buffet.

We hadden in gedachten gehad om naar het orang-oetang reservaat te gaan bij Bukit Lawang, maar door de zware regenval van afgelopen nacht en de voorspellingen van nog meer regen zagen we hier vanaf. We hadden weinig zin door de modder te moeten ploeteren en dan misschien geen dier te zien te krijgen.

Het was een jaar geleden dat we voor het laatst in Medan waren geweest, maar het leek wel of het verkeer stukken drukker was geworden en de luchtvervuiling nog erger.

Ook in Medan verrijzen de 'Malls', de enorme warenhuizen uit de grond. Daar we geld nodig hadden om onze vriend de kosten van het hotel en de vliegreis naar Jakarta terug te betalen gingen we maar naar een van deze warenhuizen.

In verband met de Ramadan, de vasten periode, was het overdag zeer rustig in het warenhuis waar vanwege de Ramadan uitverkoop was met hoge kortingen en daar hebben we dan maar gebruik van gemaakt. Na een hapje in de foodcourt, een etage vol met met eetgelegenheden in het warenhuis, keerden we met onze boodschappen terug naar ons hotel.  In de middag een paar uur heerlijk geslapen en het leek wel of we er behoefte aan hadden na al de drukke dagen in Siantar.

Deze avond uit eten gegaan met verre familieleden die we op de bruiloft in Siantar hadden ontmoet. Lekker nagepraat over de bruiloft veel gelachen en het was een gezellige avond. Weer op tijd naar bed gegaan.

DINSDAG - SELASA 1 JULI 2014.  

We waren door de goede nachtrust deze ochtend bijtijds wakker en na een stevig smakelijk ontbijt onze bagage ingepakt. We konden tot 13.00 uur gebruik maken van onze kamer. De rest van de ochtend door gebracht aan de rand van het zwembad van het hotel. Gewoon lekker een boekje lezen en niets doen.

Tegen de middag ons opgefrist en de koffers bij de portier in bewaren gegeven en daarna een hapje gaan eten. Om 13.30 uur uitgecheckt bij het hotel en met een taxi naar het vliegveld van Medan gereden.

We waren eigenlijk veel te vroeg voor onze vlucht op het vliegveld, maar je weet maar nooit met het verkeer in een stad als Medan eer je op de snelweg bent naar het vliegveld.

Toen we uiteindelijk onze bagage konden afgeven bij het inchecken bleek dat Lion Air haar bagage gewicht had verlaagd naar 15 kilo per persoon wat verleden jaar nog 25 kilo was. Dit geld niet alleen voor binnenlandse vluchten maar ook internationale vluchten. Puur belachelijk. Hiervan stond niets vermeld op onze booking formulieren. We konden praten als brugman, maar het was bijbetalen aan overgewicht. 




Ook het aan een persoon met een hogere functie dan het incheck personeel het geval uitleggen had weinig zin. Ondanks dat het hun formulieren waren verwees hij ons naar het reisbureau. We bedankten hem met de mededeling, dat het dan de laatste keer was dat we van deze luchtvaart maatschappij gebruikt maakten. Wat dat betreft zijn er luchtvaart maatschappijen in overvloed in Indonesië.

De binnenkomende vlucht uit Jakarta waarmee wij weer mee naar Jakarta zouden vertrekken kreeg ruim een uur vertraging. Intussen werden de passagiers van de ene instap gate naar de andere verwezen. Het werd op die manier een ware chaos in de vertrekhal.

Ook het vertrek van de pier verliep met vertraging. Sommige passagiers hadden in de haast een deel van hun bagage in de vertrekruimte laten staan en anderen waren maar daar gaan zitten in het vliegtuig waar het hun uitkwam. Het was een waar stoeltje verwisselen en gesleep met handbagage.

Een maal na twee uur vliegen landen we veilig op het vliegveld Soekarno Hatta van Jakarta, waar we afgehaald werden door onze vriend Hockey van wie we zijn flat mochten gebruiken gedurende ons verblijf in Jakarta.
 Onderweg eerst wat gegeten, daar we langzaam aan de geeuwhonger lagen, want tijdens de vlucht was er niets verstrekt.
Nadat we ons na aankomst in de flat wat hadden opgefrist werd er met Hockey eerst wat bijgepraat er hij naar zijn familie ging om te overnachten en wij doodmoe van het reizen die dag naar bed gingen.