INDONESIË: SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA. (DEEL 5)

DE DAGEN VOOR DE BRUILOFT. (3)

INDONESIË 2014.

DINSDAG - SELASA 24 JUNI 2014.

Uitslapen was er niet bij deze dag, daar de vrouwen reeds bij het eerste daglicht al pratend en lachend druk in de weer waren in de keuken. Bij een mok koffie wat bij zitten komen en na een koud stortbad weer naar de markt gegaan, daar er in de loop van de dag nog meer gasten zouden komen. 

Er was een lucht waar ik maar niet aan kon wennen op de markt en dat was die van gedroogde visjes en garnalen. Voor de lokale bevolking een lekkernij die ik maar stilletjes aan me voorbij liet gaan.

Een van de kinderen was met ons mee naar de markt gegaan en klaagde dat ze honger had en zodoende een eetstalletje opgezocht om een bakje mie goreng te eten, wat werd klaar gemaakt waar we bijzaten.

In een enorme wokpan op een kerosinevergasser brander werd de reeds voorgekookte mie klaargemaakt met kruiden en een beetje verse groenten. Terwijl het vrouwtje er mee bezig was stopten er mensen om een portie te bestellen en mee te nemen naar hun werk. Het was dus een goed vertrouwd adres om dit gerecht te eten.

Dat het de kleine meid goed smaakte blijkt uit dat ze haar bordje geheel leeg had gegeten.

Thuis gekomen de boodschappen uitgeladen en werd me verder weinig rust gegund door de kleine kinderen. Iedere ochtend stelden ze zich zeer beleefd voor door een hand te geven en mijn hand naar hun voorhoofd te brengen en de woorden uitsprekend; "Selamat Pakki Om". ( Goede morgen Oom.)

Ze hadden een speelse ondeugd maar luisterden goed naar hun ouders. Opvallend was hoe goed ze zich zelf konden vermaken met uit papier gevouwen bootjes en ander eenvoudige dingen, waarbij ze zichzelf uitgebreide verhalen vertelden, maar ook gezamenlijk het speelgoed met elkaar konden delen.

Een van de jongetjes stond s'morgens voor de slaapkamer deur te wachten tot we zouden opstaan en ons netjes te begroeten. Als we thuis waren plakte hij heel dag aan me als een luis op een hondenhuid, maar niet hinderlijk.

Het mooiste was voor ze als ik mijn fotoafbeeldingen van mijn camera ging overzetten op mijn notebook en een usb-stick.

Met volle aandacht werd er meegekeken naar de opnamen. waar ze zelf ook op voorkwamen en ze vaak lol hadden hoe iemand er op stond. Op de foto gaan vonden ze geweldig.

Ik had het niet kunnen laten om op de markt voor de kinderen een stukje speelgoed te kopen en daar waren ze zeer blij mee en had ik weer even rust.

Het was me opgevallen dat nu er zo veel mensen in huis waren dat er tegen de avond alles werd opgevuld met kraanwater om er zeker van te zijn dat er de volgende ochtend genoeg was om eten klaar te maken. Dit water is zo niet niet te drinken en moet eerst goed worden doorgekookt. De luxe die wij kennen, dat je de kraan opendraaid en er een stevige straal water uitkomt die je ook nog kan drinken, kent men hier niet. Het gebeurd regelmatig dat er uren geen water uit de kraan komt of alleen een klein straaltje.

Het werd deze avond weer laat met eters, praters, rokers en tuak drinkers en zodoende kwamen we laat in bed, ondanks dat we de volgende ochtend, de dag van de bruiloft ceremonie, vroeg op moesten staan.

Een zware onweersbui met stortregen deed de nacht wat verkoeling brengen.