INDONESIË 2014; SIANTAR, SAMOSIR EILAND EN JAKARTA. (DEEL 10)

SAMOSIR EILAND, SIANTAR EN MEDAN.

INDONESIË 2014.

ZONDAG - MINGGU 29 JUNI 2014.

Om 05.30 uur opgestaan ons gewassen en naar het parkeerterrein van de veerboot gereden in Tomok, waar we om 06.15 uur aankwamen. Het was een koele ochtend.
We waren ruimschoots op tijd en in de straat waren de meeste restaurantjes nog gesloten. Langzaam kwam er leven in deze normaal zeer drukke straat.
Na een kaartje gekocht te hebben voor de overtocht naar Parapat was het wachten totdat er voldoende auto's waren om volgeladen aan de reis te beginnen.
Bij een van de restaurantjes wat net open ging dronken we maar een kop koffie of thee.

Langzaam ontwaakte de lokale gemeenschap en deze nam een uitgebreid ochtend bad in het koele water van het Toba meer.
Intussen vulde de parkeerplaats zich met wachtende auto's en het bleek al snel dat we niet de enigste waren geweest die de nacht op het eiland hadden moeten doorbrengen.
Het werd 07.20 uur eer we vertrokken uit Tomok naar Parapat. Het was in de passagiers ruimte met zitplaatsen nog zo stil dat we de gelegenheid hadden nog even wat slaap in te halen op de oversteek.

Tijdens de oversteek naar Parapat een gezellig onderhoudend gesprek met Sam Sinaga onze gastheer tijdens ons verblijf te Siantar en de vader van de bruidegom Toni.

Zo kwam Parapat in het zicht waar we weer om 08.10 uur aanmeerden een 24 uur later na ons vertrek naar Pulau Samosir. Intussen begonnen onze magen ook te knorren en werd besloten in een klein restaurantje eerst wat te eten alvorens door te rijden naar Siantar.

De jeugd die de vorige dag druk bezig was met het vangen van kleine visjes lag ook al vroeg in het water. Wat een heerlijk leven moet dat toch zijn!
Een feit is zeker; ze kunnen zwemmen als ratten en duiken als de beste. Ze duiken meestal naar muntjes die de passagiers van de veerboot in het water gooien.

       
















De mie-goreng werd vers klaar gemaakt, maar aan de visjes die reeds voorgebakken waren en in de vitrine lagen waagden we ons maar niet. Niemand kan je de garantie geven dat ze niet van de vorige dag zijn.

Zo bereikten we Siantar en begonnen wij aan het inpakken van onze koffers, daar we deze dag volgens planning naar Medan zouden vertrekken.
De charter taxi van het zelfde bedrijf dat ons ook van het vliegveld van Medan naar Siantar had gereden kwam netjes op tijd voorrijden. Er zouden twee dames met ons meereizen die we onderweg zouden afzetten.
Zo kwam er een einde aan onze tijd bij de familie in Siantar en het afscheid nemen viel een ieder zwaar. We zouden via e-mail contact blijven houden werd beloofd.  Het was een warme en hartelijke tijd geweest die we bij deze gastvrije mensen mochten doorbrengen. Maar aan alles komt (vaak helaas) een einde.

Onderweg naar Medan maakte we een stop voor een lichte lunch en om 18.00 uur werden we door de taxi bij het hotel afgezet. Het hotel en de vliegreis naar Jakarta hadden we laten regelen door een vriend van ons die voor een reisorganisatie werkte en we zodoende nog enige korting kregen op de hotelprijs.
Het was de bedoeling dat we twee nachten in Medan zouden blijven. Na ons eerst eens heerlijk uitgebreid gewassen te hebben onder een warme douche gingen we deze eerste avond in Medan met onze vriend uit eten in een klein Thai restaurant en het smaakte ons heerlijk. Tijdens het eten pakte een zwaar onweer zich samen boven de stad en stortte het regenwater zich met bakken uit de hemel.
Het was zodoende wel enige tijd wachten eer we een taxi terug naar ons hotel konden krijgen. De straten stonden volledig blank, maar uiteindelijk bereikten we het hotel en lagen we voor middernacht in ons bed.