NOORD SUMATRA. (4) INDONESIA PULANG KEMBALI. (24)

SIANTAR RUSTDAG - ZONDAG.

Het had de gehele nacht zwaar geregend en het koelde dusdanig af dat er onder een dunnen deken werd geslapen. Later in de ochtend klaarde het wat op en gingen we lekker lunchen.

Wat voor een dag het ook is in Indonesië; er zijn altijd winkels open en zo besloten we om maar eens naar de kapper te gaan. Knippen, haar wassen, scheren, hoofd en schouder massage voor twee personen nog geen € 10,00. Geen haartje stak dan ook nog boven de anderen uit.

( De lieve jeugd hengelt er vrolijk op los in een afvoerstroompje van de visvijver.)

In de middag nodigde Sam onze gastheer me uit voor een wandeling langs de sawa's samen met zijn zoon Tony. Tony had zijn vishengel mee genomen om bij de goud-karper vijver een kansje te wagen.

( Deze enorme goud-karper had een gewicht van 5 kilo en was nog niet de zwaarste die er die middag in de competitie werd gevangen.)

Zo stelde Sam me de vraag of ik wel eens tuak had gedronken. Tuak is een gefermenteerde drank van de nectar van de kokospalm bloem. Ik had dit wel eens gedurende de reis over Sulawesi (Celebes) gedronken.
We lieten Tony achter bij de visvijver en vervolgden onze weg over een smal pad tussen de sawa's, palmbomen, bananenplanten naar een cacao plantage.

Bij een klein huisje zaten buiten in het gras op matten een groep mannen met in het midden tussen hen in op een bananenblad een soort gerecht van vlees en rijst. Toen mij met een zeer vriendelijke glimlach werd verzocht toe te happen van het etenswaar had ik toch mijn twijfels wat het zou zijn. 

Het bleek een oude lekkernij ( nu verboden  te verkopen ) te zijn. Gekruide en gekookte hond! Een delicatesse zoals ze beweerden, maar ik bedankte vriendelijk voor het aanbod. Geef mijn portie maar aan fikkie. 

Een oudere 'binnenlander'had een plastic vat bij zich van zeker 25 liter en waaruit via een nylonkous filter de tuak in een maatbeker werd geschonken en vanwaar uit de glazen weer werden gevuld. Een ding was zeker dat het gistingsproces van deze tuak lang had geduurd wat aan het alcohol percentage wel was te merken.
Intussen had ik al vier glazen tuak op en genoot van de stemming onder de mannen die natuurlijk ook alles over mij wilden weten. Het was Tony die me uiteindelijk uit mijn benarde positie kwam bevrijden door mede te delen dat we naar huis moesten.

Na ons eerst wat te hebben opgefrist zijn we later op de avond bij de visvijver in het restaurant 'Ikan Mas' (goud karper) te gaan eten.

Zo raakten we verzeild in een Batak feestavond en moest er gezongen worden .....

..... en moesten de voetjes van de vloer bij Batak muziek en liedjes.

Het was een waardig afscheid van Siantar en de lieve mensen die ons zo hartelijk hadden ontvangen.

Morgen weer terug naar Medan.