LEPTON S.S. SHELL TANKERS B.V. (DEEL 1/2)

S.S. LEPTON.

08-02-1979 T/ 23-06-1979.

Ik maakte voor het eerst kennis met dit schip op 8 februari 1979 voor de kust van Iran nabij de plaats Bandar Bûshehr.

Samen met de eerste stuurman en een ploeg Nederlandse scheepsgezellen (bemanning) werden we naar Dubai uitgevlogen. In Dubai aangekomen werd ons geadviseerd zo veel mogelijk rust te nemen daar we de volgende avond bij zonsondergang met een snelle boot zouden vertrekken naar de ligplaats van de Lepton.

We zouden tevens proviand voor het schip meenemen.

Toen kwam 'de aap uit de mouw'; het schip lag voor de kust van Iran en werd daar in een olie-blokkade vast gehouden met de nodige ander tankers. Een eerdere poging om mensen van boord te halen was mislukt en zo zaten de meesten ruim over hen contract tijd heen aan boord en ook de  verse voeding was schaars geworden. Ook zou er nu een poging ondernomen worden om het schip uit de blokkade weg te krijgen.

Ik had samen met de eerste stuurman de goede raad opgevolgd en zoveel mogelijk getracht die dag wat te slapen en goed te eten. Helaas was het merendeel van de bemanning aan de rol gegaan en dat kwam ze de nachtelijke oversteek van de Golf zwaar te staan. Twee kwamen zelfs niet opdagen. Zo vertrokken we dan uit Sharjah voor een oversteek van ruim 360 zeemijlen.

Door de harde wind die er stond en daarbij de hoge snelheid van de boot konden we niet op het open dek komen en zaten we heel te tocht opgesloten in een benauwde passagiers ruimte.
We kregen onderweg een soort 'vliegtuig maaltijd', maar dit werd door de meesten scheepsgezellen gelijk weer aan de vissen gevoerd. Smakelijk was het ook niet te noemen.

Bij het eerste daglicht bereikten we de volgende ochtend de Lepton alwaar met spoed het proviand en onze bagage aan boord werd gehaald met de scheepskraan. Wij moesten langs de scheepshuid omhoog klimmen via de touwladder om aan boord te komen. Zij die van boord mochten wisten niet hoe snel ze het schip moesten verlaten; op twee na daar hun aflossers waren achter gevaren. Al met al waren we afgebrand na zo'n nachtelijke vaart, maar alles verliep zonder problemen van de Iraanse kustwacht.

Nog de zelfde middag werd de machinekamer gereed gemaakt voor eventueel vertrek. Zo werden de Iraanse autoriteiten medegedeeld, dat het schip een gebrek aan brandstof begon te krijgen en dat bunkeren hiervan hoogste prioriteit had.
Toen het tegen de avond donker begon te worden werd zonder dekverlichting aan te steken met spoed het anker gehieuwd en vertrokken we op volle kracht uit de Iraanse wateren en uit de Arabische Golf. Het schip zou wel niet meer welkom zijn om Iraanse olie te laden in de toekomst.
Onze voorlopige orders waren om in de Golf van Oman in positie te blijven en daar brandstof te bunkeren uit een kleine tanker voor de komende reis. Verder orders moesten we afwachten.