MOLENS VAN LINNE.

  MOLENS VAN LINNE. 

( GEM. MAASGOUW) 

Op het grondgebied van Linne (gemeente Maasgouw) stonden vroeger verschillende molens.
Bekend zijn nog de gebouwen van de oude watermolen aan de Vlootbeek en de molenstomp van de toenmalige beltkorenmolen aan de Maasbrachterweg. Beide zijn nu tot een woning omgebouwd en bewoond.
In het dorp lag vroeger de stoomkorenmolen St. Hendricus in de Marktstraat en bij het voormalige landgoed Osen heeft ook nog een watermolen gelegen.



De watermolen bestaande uit het molenaarshuis en bijgebouwen ligt aan de Maasbrachterweg die logischerwijs door de bevolking Molenweg werd genoemd.
Deze watermolen werd in 1833 gebouwd voor de weduwe Janssens (geb. van der Schoor). Vermoedelijk bestaat de huidige schuur nog uit die eerste bouwperiode.
Twintig jaar later werd aan de heer Frans Janssens toestemming verleend om de sluiswerken te herstellen. Door het opstuwen van het water van de Vloot- of Grachtbeek liepen de landerijen van de landbouwbedrijven in de plaatsen Posterholt, Montfort en Maasbracht onder water, wat de nodige gewas schade tot gevolg had.

Na veel protest leidde dit er toe dat in 1874 het Waterschap De Vlootbeek met zijvertakkingen het stuwrecht afkocht en in 1882 besloot de waterkerende werken en sluis naar het molenrad te ruimen. Het huis bleef staan en werd een vaste stopplaats voor de reizigers om hun dorst te lessen op hun weg van Roermond via Linne naar Maastricht.
Het doet vreemd aan, dat de oude watermolen in een diep dal ligt naast de huidige weg en dat is te wijten aan het feit, dat bij de aanleg van het spoor van de stoomtram tussen Roermond en Roosteren door de Limburgsche Tramweg Maatschappij in 1922 er een nieuwe brug moest worden aangelegd over de Vlootbeek en het baanvak zo horizontaal mogelijk aangelegd moest worden. Na het opheffen van deze stoomtram verbinding werd de weg over dit traject aangelegd. Door het enorme verval ter plaatse is er nu een vistrap in de Vlootbeek aangelegd.

De familie Janssens was ook eigenaar van de aan de andere kant van de weg gelegen beltkorenmolen die door hun twee zoons werd beheerd. de bouw van deze molen die ouder is dan de watermolen dateert uit 1800.
Pas nadat de watermolen, die volgens gegevens uit het Rijksarchief de "Linnermolen" heette, zijn functie als graanmolen had verloren ging de naam over op deze beltkorenmolen.
Deze beltkorenmolen heeft een bakstenen onderbouw en romp. Aan het einde van de 2e Wereldoorlog waren de wieken en het interieur verdwenen. Het is nu een woning.