LEONARDUSMOLEN MAASBRACHT.

              LEONARDESMOLEN 

                  MAASBRACHT.

De Leonardusmolen ligt in Maasbracht (gemeente Maasgouw) en is een beltkorenmolen. Tot voor de 19e eeuw had Maasbracht alleen een rosmolen. Een rosmolen is een molen waarbij de aandrijfkracht wordt geleverd door een paard (ros) of een ezel.
Op 16 november 1865 werd aan de heer Renier Hubert Vos vergunning verleend voor de bouw van een windmolen welke in 1867 gereed kwam. Op een plankje gevonden in de molen komt deze naam nog voor 
met het jaartal. De molen welke op naam stond van Helena Vos, echtgenote van Renier Hubert ging verscheidene keren over van eigenaar in de Vos familie.
In 1899 werd de molen met huis en tuin verkocht aan Jacques van de Venne, landbouwer te Maasbracht, met als mede eigenaar Theodoor van de Venne. In 1905 werd de molen met bijgebouwen verkocht aan de familie Faems te Melick welke reeds eigenaar was van de standaardmolen op de Melickerheide. De molen bleef daarna in het bezit van deze familie.
Kort na de 1e Wereldoorlog plaatste Christiaan Faems nog een hulpgemaal in de schuur aan zijn huis. In het midden van de jaren twintig liet hij de molenaars Gebr. Sjang en Sjef Hendrikx uit Beegden-Heel de houten as van de molen vervangen door een gebruikt ijzeren exemplaar. De houten borstroeden werden in de jaren dertig door ijzeren vervangen. Na het overlijden van Chr, Faems in 1933 werd het bedrijf in de familie voort gezet tot na de boedelscheiding in 1947 toen Leo Faems de laatste molenaar was. Een naamplaatje herinnerd aan de laatste molenaar.

Tijdens de slag om de Roerdriehoek in de 2e Wereldoorlog richten granaten enige schade aan toen ze dicht bij de romp insloegen. In 1946 werd de romp hersteld en een andere buitenroede gestoken. In 1947 raakte de bovenas en kap zwaar beschadigd toen de buitenroede tijdens het malen doorschoof en vast sloeg op de belt, waardoor het ashuis afbrak. Een andere molenas werd niet aangebracht vanwege de hoge kosten en werd daarna alleen nog elektrisch gemalen. In 1950 werd de binnenroede uitgenomen en daarna volgde snel de onttakeling door het verwijderen van de kap, de staart, de molenas en het binnenwerk. Een kleine elektrische hamermolen nam de functie van de maalstenen over. In 1973 werd het bedrijf opgeheven.

Rond 1987 begon men zich in te zetten voor het herstel van deze molen. Er werd een stichting opgericht die in korte tijd geld bijeen wist te krijgen om de romp te laten herstellen, de zolders weer aan te brengen en de eerste restauratie tot een maalvaardige molen. De molen heeft een ronde uit bakstenen opgetrokken romp met een houtenkap die is gedekt met dakleer en staat op een belt van 2,9 meter hoog. De wieken hebben een vlucht van 16,3 meter. De wieken zijn in oud-Hollandse vorm in 1992 vervaardigd door "Derckx" en de gietijzeren bovenas met een lengte van 5,53 meter werd in 1877 door "De Prins van Oranje" gemaakt voor de voormalige Oranjemolen in Lewedorp die in 1793 werd onttakeld. (zie foto) De molen is voorzien van een Engelskruiwerk met 30 rollen en kruilier en een Vlaamse vangtrommel. De molen heeft nu één koppel maalstenen. Op 17 juni 2000 werd de nu weer maalvaardige korenmolen officieel hernieuwd in gebruik genomen. De huidige eigenaar is de Molenstichting Maasbracht. Zondag 3 oktober 2010 werd het 145 jarig bestaan van deze molen feestelijk gevierd.

De molen die eerst aan de zuidelijke kant van Maasbracht lag is door de stadsuitbreiding intussen binnen de bebouwde kom komen te liggen. Vanuit de top van de molen heb je prachtig uitzicht over het landschap. (klik op de afbeelding met de linkermuisknop om hem vergroot te bekijken)