MARINIERS 'DE ZWARTE DUIVELS', VERLEDEN EN HEDEN. (4)

                

                   'QUA PATET ORBIS'

      'ZO WIJD DE WERELD STREKT'. (4)

ROTTERDAM EN 'ZWARTE DUIVELS'. 

Rotterdam en de mariniers hebben reeds sinds de zeventiende eeuw een band met elkaar, toen Rotterdam slechts een klein havenplaatsje was.

Als scheepssoldaten aan boord van de linieschepen en fregatten van de Admiraliteit van de Maze (Maas), die in Rotterdam zetelde, hadden zij al binnen de stadsmuren vertoefd.

Baron van Ghent, de eerste Korpscommandant, voerde het bevel over het linieschip 'Gelderland' waarmee hij onder De Ruyter in 1666 in zee stak. Zijn thuishaven was Rotterdam, omdat de 'Gelderland' een schip van de Admiraliteit van de Maze was.

Gedurende de 17e en 18e eeuw treffen we op deze wijze mariniers in de Maasstad aan.

In het voorjaar van 1817 werd Rotterdam officieel garnizoensstad van de mariniers. Kort na het herstel van de Nederlandse onafhankelijkheid in 1813 was de keuze als garnizoensstad voor de mariniers, heropgericht op aanraden van kolonel Cantzlaar, op Hoorn gevallen, als compensatie voor het vertrek van de oude marinewerf aldaar.

In 1815 al verhuisde men de bataljonsstaf naar Hellevoetsluis met het merendeel van de tropen. Ook Vlissingen en Nieuwendiep kregen hun wal detachement.

Sinds 1817 zijn de mariniers vrijwel niet meer weggeweest uit Rotterdam. Tot aan 1940 toe gold het als een mariniersbolwerk, waar altijd een zelfstandig opererende afdeling gehandhaafd bleef.

Met de opheffing van de marinewerf in Rotterdam in 1850 raakten de mariniers even buiten beeld, maar in 1869 na het sluiten van de marinewerf in Vlissingen kregen ze, op uitdrukkelijk verzoek van het toenmalige gemeentebestuur van Rotterdam, een nieuw vast onderkomen in de marinierskazerne aan het Oostplein. Het verzoek van het Gemeentebestuur  kwam naar aanleiding van het 'De Vletter Oproer' in de stad een jaar eerder. Rotterdam had namelijk op dat moment geen garnizoen.

Als er ongeregeldheden waren en de politie militaire bijstand nodig had, moesten militaire eenheden uit de omliggende gemeenten, zoals Den Haag, Gouda of Woerden gehaald worden. In 1927 volgde de Korpsleiding die met de instelling van de functie Chef van Korps mariniers in Rotterdam een vaste standplaats verwierf.

'DIE SCHWARZEN TEUVEL'.

(Rotterdam na het bombardement door de Duitse luchtmacht op 10 mei 1940)

In 1939 begon in feite de Tweede Wereld Oorlog. nazi Duitsland annexeerde Oostenrijk, viel Polen binnen en het Saargebied, andere landen zouden snel volgen. Dit leidde op 3 september 1939 tot een oorlogverklaring aan Duitsland door het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk.
Nederland verklaarde zich, net als in de Eerste Wereld Oorlog neutraal.
In mei 1940 vielen de Duitse troepen Nederland binnen en kwam er een einde aan de neutraliteit.
De strijd barstte los aan de grens, bij de Grebbeberg en rond de steden Den Haag, Dordrecht en Rotterdam. Strategisch van belang voor de Duitsers was het in handen krijgen van de Maasbruggen van Rotterdam.

In de vroege ochtend van 10 mei 1940 landden aan weerszijden van de Maasbruggen twaalf watervliegtuigen met ongeveer 120 Duitse soldaten die zich naar strategische punten bij de Maasbruggen begaven. Niet veel later kregen zij steun van Duitse parachutisten die het vliegveld Waalhaven wisten te veroveren. De chaos was groot door een onduidelijk bevelstructuur, maar al vrij snel kwamen de Nederlandse tegenactie.
De Duitsers in het noordelijke bruggenhoofd werden kort na hun aankomst teruggedrongen en ze leden aanzienlijke verliezen.
Dezelfde dag werden de Duitse stellingen onder vuur genomen door twee Nederlandse marineschepen, de TM51 en de Z5. De TM51 werd bij een Duitse luchtaanval buiten gevecht gesteld.
OM het verzet te breken bombardeerden Duitse vliegtuigen het centrum van Rotterdam. Het verzet hield stand en op 13 mei werd besloten een tegenaanval uit te voeren zodat de Duitse 9e Pantserdivisie niet de Maasbruggen over zouden steken. Hierbij kwamen de mariniers in actie en wisten ondanks verliezen de Duitse opmars tegen te houden.

Ook bij Dordrecht leden de Duitsers zware verliezen. De opmars naar Den Haag kwam volledig stil te liggen.
Hierdoor nam het Duitse opperbevel het besluit door een tactische bombardement de verdediging te breken.
Door Göring en Kesselring werd de Luftwaffe anders geïnstrueerd en voerde deze op 14 mei een oppervlakte bombardement uit, waardoor brand ontstond die door de sterke wind zich snel kon uitbreiden.
Het psychologische effect was enorm en dat droeg bij tot een snelle overgave van de stad om nog meer burgerslachtoffers te voorkomen. Een feit was zeker, de gevechtsacties van de mariniers in hun donkerblauwe uniformen, zwartgeverfde gezichten en standvastigheid, dwongen bij de Duitser respect af.

(De laatste mariniers geven zich over.)

Het is nooit zeker geworden, of de mariniers de bijnaam 'Die schwarzen teufel' (De Zwarte Duivels)  van de Duitsers hebben gekregen, of dat het gegroeid is uit de fantasie die uitgroeide tot mythische proporties.
Aan Nederlandse zijde vielen 185 doden tegen 123 doden aan de Duitse zijde. Hierbij zijn geen burgerslachtoffers meegerekend.

Nederland capituleerde op deze 14 mei 1940 en zou pas in 1944/45 door de Geallieerden bevrijd worden.

HEDEN.

Tijdens de strijd in de meidagen van 1940 groeide de sympathie van de Rotterdammers voor 'hun' mariniers wegens de heldhaftige wijze waarop de 'zwarte duivels' zich inzetten bij de gevechten om de Maasbruggen en de verdediging van de stad.

Vanaf dat moment hebben de stad Rotterdam en de mariniers iets met elkaar.

Ieder jaar op 10 december op de verjaardag van het Korps, opgericht in 1665, vindt bij het monument 'De Marinier' de dodenherdenking plaats. Hierbij worden alle gesneuvelden mariniers, waar ter wereld ook omgekomen, herdacht.

De commandant van het Korps legt een krans bij het monument, waarna een detachement actief dienende en oud-mariniers een defilé lopen door het centrum van de stad.

De Marinierskapel de Koninklijke Marine verzorgt de muziek.

                                                  'THE LAST POST'.