.png)
HET SCHRIFT DAT PAS NA 1800
WERD ONTCIJFERD.
DE STEEN VAN ROSETTA.
Toen Napoleon aan zijn Egyptische veldtocht begon, was een van de belangrijkste vondsten van de napoleontische troepen een granietblok met teksten in drie verschillende geschriften: Grieks, demotisch en hiërogliefen.
De steen was ontdekt in 1799 door soldaten bij de vestingbouw in Rosetta, een plaats aan de monding van de westelijke Nijlarm. Zo kreeg deze steen haar naam de "Steen van Rosetta".
De Griekse tekst bleek een priesterdecreet ter ere van een koning te zijn. De Franse wetenschappers hoopten dat de andere teksten dezelfde inhoud zouden hebben en tot ontcijfering van de twee Egyptische schriften zouden kunnen leiden.
De Fransen werden door de Engelsen verslagen en toen de Franse troepen Egypte verlieten, moesten ze echter echter alle vondsten, ook deze staan achterlaten voor de Engelse overwinnaars,
Ze waren zo slim geweest de inscripties te kopiëren, maar moesten vervolgens ook al hun aantekeningen aan de Engelsen geven. Als men dit van hen verlangde, zeiden de Fransen, dan zouden ze de resultaten van hun werk, alle tekeningen, kopieën en notities vernietigen.
De Fransen mochten hun aantekeningen houden, maar het duurde twintig jaar voordat met behulp van de Rosetta-tekst de basis van het Egyptische schrift gereconstrueerd kon worden.
Velen probeerden het, maar de beslissende ontdekking werd gedaan door de Fransman Jean François Champollion. Champollion was een taalwonder, beheerste op zijn twaalfde al de basis van het Hebreews en Arabisch, studeerde in Grenoble Koptisch en oude geschiedenis en werd op achttienjarige leeftijd professor. In 1822 betekende het begin van de egyptologie als wetenschap.
Champollions inzichten werden niet meteen warm ontvangen of bejubeld door de experts.
In 1822 publiceerde hij een opzienbarend hiëroglifisch alfabet. Zijn doorbrak was, dat hij er vanuit ging dat de koningsnamen van de Ptolemeïsche tijd, deze waren van Griekse afkomst overeen zouden komen met het Egyptische tekenschrift. De koningen staan namelijk in de Egyptische tekst op de steen van Rosetta in cartouches, ovale omlijningen. Tevens ging hij er vanuit dat teksten op het papyrus geschreven, vaak door de kleur waarin dat was gedaan een verschillende betekenis hadden, zo ook de ingekleurde hiërogliefen op sarcofagen en tempelmuren. Bijvoorbeeld geel voor voorwerpen van hout en groen voor bronzen werktuigen.
Egypte en het gehele Oosten hadden inmiddels grote groepen van de bevolking in hun greep, ook in Frankrijk. Misschien werd deze interesse veroorzaakt door de moeilijk te bevatten revolutionaire en economische ontwikkelingen, de industrialisatie en de opkomst van het stedelijk proletariaat.
Wellicht wekten ook deze veranderingen een verlangen op naar poëtische landschappen waarin men zich kon ontspannen, op zijden kussens in de armen in de armen van gewillige haremdames of in een landschap met oeroude tempels die orde, wijsheid en eeuwigheid suggereerden. In Frankrijk vermengde de roem van Egypte zich met die van Napoleon. Deze in militair opzicht mislukte expeditie gaf de generaal een latere keizer een aanzien dag geen andere militair of politicus van zijn tijd ten deel viel.
Wie aan Napoleon dacht, dacht aan piramiden, en omgekeerd.
Ook de industrie voor gebruiksmiddelen speelde hier op in; talloze stoelen, rustbanken, serviesgoed en sieraden werden in Empire-stijl naar Egyptisch voorbeeld vervaardigd.
Kleding werd van Egyptische patronen voorzien en men schilderde Egyptische schilderijen, zonder er zelf ook maar te zijn geweest. Het toerisme begon op gang te komen onder de jonge aristocraten en allemaal brachten ze souvenirs mee naar huis, die ze op een meer of mindere legale manier hadden verworven.
Maar nu anno de 21e eeuw heeft Egypte nog steeds niet al zijn geheimen prijs gegeven.
De Fransen werden door de Engelsen verslagen en toen de Franse troepen Egypte verlieten, moesten ze echter echter alle vondsten, ook deze staan achterlaten voor de Engelse overwinnaars,
Ze waren zo slim geweest de inscripties te kopiëren, maar moesten vervolgens ook al hun aantekeningen aan de Engelsen geven. Als men dit van hen verlangde, zeiden de Fransen, dan zouden ze de resultaten van hun werk, alle tekeningen, kopieën en notities vernietigen.
De Fransen mochten hun aantekeningen houden, maar het duurde twintig jaar voordat met behulp van de Rosetta-tekst de basis van het Egyptische schrift gereconstrueerd kon worden.
Velen probeerden het, maar de beslissende ontdekking werd gedaan door de Fransman Jean François Champollion. Champollion was een taalwonder, beheerste op zijn twaalfde al de basis van het Hebreews en Arabisch, studeerde in Grenoble Koptisch en oude geschiedenis en werd op achttienjarige leeftijd professor. In 1822 betekende het begin van de egyptologie als wetenschap.
Champollions inzichten werden niet meteen warm ontvangen of bejubeld door de experts.
In 1822 publiceerde hij een opzienbarend hiëroglifisch alfabet. Zijn doorbrak was, dat hij er vanuit ging dat de koningsnamen van de Ptolemeïsche tijd, deze waren van Griekse afkomst overeen zouden komen met het Egyptische tekenschrift. De koningen staan namelijk in de Egyptische tekst op de steen van Rosetta in cartouches, ovale omlijningen. Tevens ging hij er vanuit dat teksten op het papyrus geschreven, vaak door de kleur waarin dat was gedaan een verschillende betekenis hadden, zo ook de ingekleurde hiërogliefen op sarcofagen en tempelmuren. Bijvoorbeeld geel voor voorwerpen van hout en groen voor bronzen werktuigen.
Wellicht wekten ook deze veranderingen een verlangen op naar poëtische landschappen waarin men zich kon ontspannen, op zijden kussens in de armen in de armen van gewillige haremdames of in een landschap met oeroude tempels die orde, wijsheid en eeuwigheid suggereerden. In Frankrijk vermengde de roem van Egypte zich met die van Napoleon. Deze in militair opzicht mislukte expeditie gaf de generaal een latere keizer een aanzien dag geen andere militair of politicus van zijn tijd ten deel viel.
Wie aan Napoleon dacht, dacht aan piramiden, en omgekeerd.
Ook de industrie voor gebruiksmiddelen speelde hier op in; talloze stoelen, rustbanken, serviesgoed en sieraden werden in Empire-stijl naar Egyptisch voorbeeld vervaardigd.
Kleding werd van Egyptische patronen voorzien en men schilderde Egyptische schilderijen, zonder er zelf ook maar te zijn geweest. Het toerisme begon op gang te komen onder de jonge aristocraten en allemaal brachten ze souvenirs mee naar huis, die ze op een meer of mindere legale manier hadden verworven.
Maar nu anno de 21e eeuw heeft Egypte nog steeds niet al zijn geheimen prijs gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten