KOTA AMBON EN OMGEVING.

EEN REIS OVER ZES 

INDONESISCHE EILANDEN.

KOTA AMBON EN OMGEVING.

Zaterdag 27 januari 1990.

Het regende deze ochtend toen we opstonden, maar gelukkig droogde het wat op tijdens het ontbijt. Het bleef helaas bewolkt.
Reno onze bekende belde ons op. of we hem rond lunchtijd konden ontmoeten, daar hij dan ook wat meer wist of hij ons de volgende dag zou vergezellen.



Zo bezochten we deze ochtend de Geallieerde Militaire Begraafplaats alwaar, Australische, Nieuw Zeelandse, Engelse en Nederlandse militairen lagen begraven die sneuvelden in de strijd tegen de Japanners in 1943-1944 voor de vrijheid van Indonesië.
Automatisch namen we de gebruikelijke stilte in acht, al was het alleen bij het lezen van de jeugdige leeftijden op de grafstenen, terwijl je je zelf af kon vragen of de wereld nu echt niets geleerd heeft in al die jaren van oorlog. Vrede wordt erg duur betaald.
Het terrein zag er zeer goed onderhouden uit, daar er regelmatig bezoekers uit Australië kwamen.

Even verder lag de militaire begraafplaats voor de "Helden van Indonesië", die sneuvelden tijdens het neerdrukken van de Molukse revolutie in 1950. het was in één woord een slecht onderhouden zooitje en met gratie mochten we het terrein op, maar geen foto's maken.
Het begon intussen danig hard te regenen, dat we de bus terug namen naar de stad en na op de markt nog wat rond gekeken te hebben, keerden we terug naar ons hotel.


Reno zat in het hotel op ons te wachten en kwam mededelen dat hij de volgende dag tot onze beschikking zou staan. Intussen was het stralend weer geworden en stelde hij ons voor om die middag te gaan zwemmen en legde uit hoe we bij het strand konden komen.
Het strand van Latahalat, was niet al te breed, maar het water was er helder en verkoelend. Zowel de heen - als de terugreis naar- en van het strand deden we met het lokale vervoer, waarin ik enigszins dubbelgevouwen zat.

Terug in Kota Ambon nodigden we Reno uit om gezamenlijk wat te gaan eten die avond en zochten voor die tijd in de winkelstraat naar een stuk Ambonees weefwerk. Na veel zoeken vonden we slechts één exemplaar van het originele weefwerk wat ook al niet al te schoon meer was. Helaas konden we het niet eens worden over de te betalen prijs en lieten weten dat we graag twee stuks zouden willen hebben. Aan dit verzoek zou gewerkt worden en het ene exemplaar werd voor ons weggelegd. Een ding was al snel zeker, dat het oude hand weefwerk zo goed als niet meer door de bevolking uitgevoerd werd.

Na in het hotel nog een afzakkertje te hebben genomen namen we afscheid van Reno tot de volgende dag om dan gezamenlijk op stap te gaan over het eiland Ambon. Daar het in de hotelbar gezellig was met een goed stukje live muziek bleven we er nog een uurtje zitten alvorens naar bed te gaan voor een goede nachtrust.