LEUDAL en HUIZE ST. ELISABETH & MOLEN.

      HUIZE ST. ELISABETH EN MOLEN. 

                              GEM.  LEUDAL. 

HET LEUDAL.



Het natuurpark Leudal, gelegen in de gelijknamige gemeente, is ontstaan door de erosie van de Tyngelroysebeek-Leubeek en in het noorden door de Roggelsebeek-Zelsterfbeek die allemaal uitmonden in de Neerbeek die weer bij Neer in de Maas uitmond.
Het is een gebied met loof- en naaldbomen en met een rijke flora en fauna.


Er zijn wandel-, fiets- en ruiterpaden. Midden in het gebied ligt de Ursulawatermolen, eigendom van Staatsbosbeheer, en daarnaast de Leuhof. De watermolen is eerder beschreven in Molentocht door Midden-Limburg 05-10-2010 van dit weblog.
Het Leudal grenst in het noorden aan het Peelgebied, met het 1500 hectare grote National Park de Groote Peel.

HUIZE ST. ELISABETH.

Huize St.Elisabeth is een voormalig klooster, nu een zorgcentrum, het bestaat uit twee sterk gemoderniseerde , haaks op elkaar staande vleugels uit de 18e eeuw. Het klooster staat op een plaats waar in 1211 ook al een klooster stond. Het ligt met de hoofdingang aan de St. Elisabethdreef en aan de Roggelseweg bij de ingang van het natuurpark Leudal. In de voorgevel zit een ankerjaartal 1778 en een rondboogpoort in geblokte rechthoekige omraming van hardsteen; venster in segmentbogige omramingen van hardsteen. In de voortuin staat een fragment met een achthoekigetoren met een spitsdak gedekt uit de 15e eeuw. Achter het klooster in het park staat het zogenaamde "pesthuisje" van baksteen uit 1682. In de tuin zelf is in keramische afbeeldingen de kruisweg van Christus afgebeeld.

ST. ELISABETHMOLEN.

De Elisabethwatermolen was oorspronkelijk een graanmolen en maakte deel uit van het voormalige klooster St.Elisabeth en werd aangedreven door het water van de Tungelroysebeek. Van het molengebouw zijn nu alleen nog wat resten over.
De molen werd in de WO-2 grotendeels verwoest toen de Duitsers de nabij gelegen brug over de beek opbliezen. Daarna is de molen nooit meer herbouwd.