EUROPA. LANDEN, VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. (DEEL 10)

"EUROPA DE OUDE WERELD" (10)

EUROPA.

VERENIGD KONINKRIJK.

Officieel het verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland. (afgekort VK)  In het Engels afgekort het UK.
Het is een land gelegen in West-Europa en aan alle zijden omringt door zee. In het oosten door de Noordzee, het zuiden door de Atlantische Oceaan, het westen door de Ierse Zee en het noorden weer de Atlantische Oceaan.
Het verenigd Koninkrijk bestaat in het zuiden uit Engeland, het westen uit Wales, het noorden uit Schotland en het noordelijke deel van Ierland. Verder uit de Kanaaleilanden en het  eiland Man en in het noorden de Hebriden, Scillys en de Orkneys.
Het land heeft een oppervlakte van 242.495 km², waarvan 1,3 % water. De hoofdstad is Londen en de voertaal is Engels. 
In Londen is de centrale regering gevestigd en daarnaast kennen Wales, Cardiff als hoofdstad, Schotland Edinburg en Noord-Ierland Belfast.
De bevolking van het VK kent een lange oude geschiedenis. Reeds in het derde millennium v.Chr. werd het gebied bezet door verschillende stammen ieder met hun eigen cultuur. Een groot deel hiervan kwam van het Iberisch Schiereiland en deze bouwden megalieten aan de zuid- en westkusten. De Stonehenge is hier een overblijfsel van.

In latere perioden kwamen in het noorden de Vikingen aan land en groepen uit de Donauvallei. Vanaf de achtste eeuw v.Chr. volgden Keltische invasies en gedurende de 1e eeuw v.Chr. was er een enorme immigratie van Gallische en Belgische stammen. 

In 55 v.Chr. probeerde Julius Caesar Engeland te veroveren, maar hij werd door de Britse stammen verslagen. Pas bij de komst van Cladius I in 43 n.Chr. lukte het de Romeinen voet aan land te zetten. De Romeinen veroverde de zuidelijke eilanden, alleen Schotland, Cornwall en Ierland werden nooit veroverd.
Britse stammen bleven de Romeinen aanvallen en in 125 n.Chr bouwden de Romeinen een muur dwars door het land verstevigd met forten, de Muur van Hadrianus, tegen invallen vanuit het noorden.
In de 5e eeuw verlieten de Romeinen Engeland.
In de 7e eeuw kreeg het land te maken met invallen van de Noormannen afkomstig vanuit Denemarken.
Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië ontstond bij de wet van 1707: onder deze eerste Act of Union hielden Engeland en Schotland op te bestaan als zelfstandige landen. Wales was in feite nooit een zelfstandig land geweest. Bij de tweede Act of Union in 1800 ontstond het Verenigd Koninkrijk Groot-Brittannië en Ierland. De samenvoeging vond plaats op 1 januari 1801.

De Ieren bleven strijden voor een onafhankelijke staat en in 1916 werd de Ierse republiek uitgeroepen wat leidde tot de Iers-Engelse oorlog van 1919 tot 1921.
In 1921 werd de Ierse Vrijstaat uitgeroepen en alleen het noordelijke deel bleef in handen van de Britten.
Sinds 1927 werd dan ook de benaming "Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland".
Gedurende de WO-I streden Britse troepen, vanuit het gehele Gemenebest, in Frankrijk mee tegen de troepen van de Duitse keizer.


Tijdens de WO-II kreeg vooral de stad Londen te maken met luchtaanvallen van de bommenwerpers van nazi-Duitsland en later door de beschietingen van de V-i en de V-II raketten.
Vanuit het zuiden van het land werd in 1944 de landing uitgevoerd door de geallieerden troepen op de kust van Normandië in Frankrijk, wat zou leiden tot het einde van de WO-II.
Na het einde van de WO-II begon het land langzaam haar koloniën wereldwijd kwijt te raken. Veel van deze koloniën bleven nog wel lid van het Gemenebest.
Het land is lid van de VN, NAVO en sinds 1973 van de Europese Unie.

VLAG VAN HET VERENIGD KONINKRIJK.

De vlag heet ook wel de Union Flag en draagt de bijnaam de Union Jack. De vlag wordt in het gehele Britse Rijk gebruikt.

De vlag is ontstaan door het samenstellen van de vlaggen van Engeland, Schotland en Ierland.

De Union Flag ontstond toen koning Jacobus II van Schotland ook koning Jacobus I van Engeland werd op 12 april 1606.

Het rode Sint-Joriskruis van de vlag van Engeland werd samengevoegd met de vlag van Schotland. Het lichte blauw werd donkerblauw in de nieuwe Union Flag. De vlag van Wales werd in de samenstelling niet opgenomen daar Wales al veel vroeger was geannexeerd door Engeland.

De huidige Union Flag dateert van 1801 toen de kronen van Groot-Brittannië en Ierland verenigd werden en het verenigd Koninkrijk ontstond.

Het rode Sint-Patrickkruis werd boven op de reeds bestaande Union Flag geplaatst.

De Union Flag werd geassocieerd met het Britse koningshuis, en was in feite geen nationale vlag. In 1908 werd echter besloten dat de Union Flag gezien zou moeten worden als de nationale vlag.

WAPEN VAN HET VERENIGD KONINKRIJK.

Het Verenigd Koninkrijk kent twee verschillende wapenafbeeldingen, dat van Groot-Brittannië en Noord-Ierland en dat van Schotland.

GROOT-BRITTANNIË EN NOORD-IERLAND.

Het is het officiële wapen van de Britse monarch. Varianten worden door ander leden van het koningshuis gebruikt.
In het eerste en vierde veld van het schild bevindt zich een afbeelding van het wapen ven Engeland. In het tweede veld bevindt zich het wapen van Schotland, en in het derde veld het wapen van Noord-Ierland.
Het wapen is gedekt door een helm, waarboven een gekroonde leeuw in het goud staat. Rond het wapen is de Orde ven de Kousenband afgebeeld. Het wapen wordt gedragen door twee schildhouders: een gekroonde leeuw, Engeland voorstellende en een eenhoorn die Schotland voorstelt. De eenhoorn is geketend.
Wapen en schildhouders staan op een groen grasveld met "Tudor roses", een verwijzing naar de Tudor dynastie, waaronder de wapenspreuk "Dieu et mom Droit" ("God en mijn recht").

SCHOTLAND.

Het wapen wat in Schotland wordt gebruikt verschild duidelijk van het wapen van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland.

Als eerste zijn de schilddragers verwisseld en draagt de eenhoorn de vlag van Schotland en de leeuw de vlag van Engeland. De eenhoorn draagt daarbij een kroon.

Op het wapenschild staan in het eerste en vierde kwartier het wapen van Schotland, in het tweede het wapen van Engeland en in het derde het wapen van Ierland. Het wapen is omgeven door de Orde van de Distel. Het schild wordt gedekt door een gekroonde helm met daarboven een zittende leeuw in het rood met een blauwe tong, dragend in zijn rechterpoot een zwaard en in zijn linkerpoot een scepter van goud. Boven de leeuw staat "in Defens" het nationaal moto Ïn My Defens God Me Defend". 

Wapenschild en schilddragers staan op een groen grasveld met bloeiende distels en onder het geheel op een blauw lint de wapen spreuk; "Nemo Me Impune Lacessit" ( "Niemand tergt mij ongestraft").

De distel is het nationaal symbool van Schotland.

IJSLAND.

IJsland is een eilandstaat ten noordwesten van het Europese vasteland. Het land is een republiek.

IJsland wordt omringt in het zuiden door de Atlantische Oceaan, in het westen door de Straat van Denemarken en de Groenlandzee en in het noorden door een deel van de Noordelijke IJszee.

Het land ligt net onder de poolcirkel en heeft een oppervlakte van 103.000 km², waarvan 2,7% water.

De hoofdstad is Reykjavik en de voertaal is IJslands.

IJsland is zo'n 20 miljoen jaar geleden ontstaan door een vulkanische uitbarsting in het noorden van de Atlantische Oceaan. Het gebied is zeer lang onbewoond gebleven en de eerste verwijzingen naar het eiland komen van de Griekse reiziger Pytheas die het land Thule noemde, maar waarschijnlijk duidde hij op Noorwegen. De eerste die het eiland aandeden waren de Vikingen en er zijn zelfs Romeinse munten gevonden.

De meeste IJslanders stammen uiteindelijk af van Noorse en Ierse kolonisten. Deze bewoners aanbaden de Scandinavische goden Odin, Thor en Freia. Later kwam daarbij nog de invloed van de Germaanse goden.
Door de walvisvangst kwam het eiland uit een isolement. In 1235 werd het eiland een vazal van Noorwegen en bleef onafhankelijk tot 1262 toen het een unie tekende met de Noorse koning Haakon IV. 
Het bezit van IJsland ging over naar Denemarken toen Noorwegen en Denemarken in de 14e eeuw verenigd werden. Toen Noorwegen in 1814 werd toebedeeld aan Zweden bleef IJsland in het bezit van de Denen.
In het begin van de 19e eeuw groeide het nationaal bewustzijn naar onafhankelijkheid. In 1874, duizend jaar na het ontstaan van de eerste nederzetting op het eiland gaf Denemarken het eiland zelfbeschikking in de vorm van een eigen grondwet. Vanaf 1904 werd het eiland door Denemarken bestuurd en in 1918 werd het een soevereine staat, Koninkrijk IJsland, in personele unie met Denemarken. IJsland bleef dit tot 1944.

Op 9 april 1940 werd het contact met Denemarken verbroken toen dit land werd binnengevallen door de troepen van nazi-Duitsland. Het bleef zich zelf besturen en neutraal. Op 10 mei 1940 vielen de Britten het eiland binnen en eisten het op als een geallieerd terrein. Het eiland deed dienst als vliegbasis.
Op 17 juni 1944 werd IJsland een onafhankelijke republiek.
In 1949 werd het eiland lid van de NAVO.
Het eiland is nog steeds actief vulkanisch en staat bekend om zijn warm water spuitende geisers.

VLAG VAN IJSLAND.

De vlag van IJsland is hemelblauw van kleur met daarop een sneeuwwit kruis met daarin een vuurrood kruis.

Het eiland kent een civiele vlag (rechts) en een staatsvlag.

Bij de staatsvlag is een zwaluwstaart aan de langste zijde van het kruis uit de vlag verwijderd. Dit ziet men ook bij de staats- en oorlogsvlaggen van Noorwegen en Denemarken.

Het blauw staat voor de zee. het wit voor het ijs en de sneeuw en de IJslandse geisers.

De kleuren vormen het Scandinavisch kruis.

WAPEN VAN IJSLAND.

Het wapenschild vertoont verticaal het Scandinavische kruis waarbij het wit nu zilver is.

Het schild wordt gedragen door vier beschermheiligen van IJsland staande op een stuk lava.

De stier is de beschermer van het zuidwestelijke deel van het eiland, de arend beschermd het noordwesten, de draak het noordoosten en de reus het zuidoosten.

In het verre verleden was er een groot respect voor deze beschermheiligen van IJsland, zozeer dat de Vikingen hun drakenkoppen van het schepen welke op de boeg waren geplaatst verwijderden als ze het eiland aandeden.

IJsland heeft tot 1944 vier verschillende wapen emblemen gekend, waarvan een met een gekroonde stokvis op een rood veld.

ZWEDEN.

Officieel het Koninkrijk Zweden. Het land is gelegen in Scandinavië in Noord-Europa.
Het wordt begrenst in het westen en noorden door Noorwegen, Finland in het noordoosten, de Botnische Golf in het oosten, de Oostzee in het zuidoosten en in het zuiden door het Skagerrak en het Kattegat.
In de Oostzee liggen de eilanden Öland en Gotland.
Zweden heeft een oppervlakte van 450.295 km², waarvan 8,67% water.
De hoofdstad en tevens de grootste stad is Stockholm en de voertaal is Zweeds.

De oudste bewoners van Zweden zijn de Germanen die vanuit het zuiden meer dan tweeduizend jaar geleden het land binnentrokken. Vanaf de 8e eeuw trokken de Vikingen vanuit Scandinavië plunderend langs de kusten van Europa en voeren de rivieren op tot ver in Rusland en zakten vandaar weer af naar de zwarte Zee alwaar ze overal handelsposten bouwden.
In 970 werd Erik de veroveraar de eerste koning van Zweden door de twee grootste stammen met elkaar te verenigen. Door het uitsterven van het Noorse koningshuis werd in 1319 de Zweedse koning ook koning van Noorwegen. Na het Vikingen tijdperk vormde Zweden samen met Noorwegen en Denemarken in 1397 de Unie van Kalmar. Zweden verliet de Unie in de 16e eeuw a een voortdurende oorlog met haar buurlanden en werd een onafhankelijk land.

In de 17e en 18e eeuw kende Zweden zijn Gouden Eeuw en vergrote haar grondgebied met wapengeweld. Het land omvatte Finland, grote delen van de Baltische staten en delen van het Heilige Roomse Rijk der Duitse natie.
Binnen een eeuw gingen deze gebieden weer verloren in de Grote Noorse Oorlog en Finland ging in 1809 over naar de tsaar van Rusland.
Gedurende de Napoleontische oorlogen kwam er een einde aan het Zweedse koningshuis van de Wasa's en kozen de Zweden de Franse ambassadeur Jean Battiste Bernadotte tot hun nieuwe koning. het begin van het huidige koningshuis van Zweden.
Noorwegen werd weer aan Zweden toegekend en vormde samen de Verenigde Koninkrijken van Zweden en Noorwegen. In 1905 scheidde Noorwegen zich af. Sinds 1814 is Zweden, dankzij een politiek van neutraliteit, niet meer in oorlog geweest.

In de 19e eeuw was Zweden een van de armste landen van Europa en veel inwoners emigreerden naar de Verenigde Staten van Amerika.
Natuurlijke hulpbronnen zoals hout en ijzererts brachten het land er weer boven op.
Gedurende de WO-II was Zweden neutraal, zover men dit neutraal kon noemen. het land leverde ijzererts en machineonderdelen aan nazi-Duitsland maar steunde het verzet tegen de Duitse bezetter in Noorwegen. Tevens steunde Zweden de Finnen in hun strijd tegen de Russen.
Veel Deense Joden werden met Zweedse hulp uit de Duitse concentratiekampen gehouden.
Vanwege zijn neutraliteit is Zweden geen lid van de NAVO. In 1995 werd het land lid van de Europese Unie. Momenteel is Zweden een van de rijkste, welvarendste en ontwikkelende lander ter wereld.

VLAG VAN ZWEDEN.

De vlag van Zweden heeft een blauw veld met daarop een geel Scandinavisch Kruis.

Het land kent de civiele- en de staatsvlag. De laatste heeft aan het eind een zwaluwstaart.

Het koningshuis gebruikt ook de staatsvlag met op het kruispunt van de gele baan het Zweedse wapen.

Het ontstaan van de vlag gaat terug tot de 16e eeuw. de kleuren zijn gebaseerd op het Zweedse wapen, dat drie gouden kronen op een blauw veld toont.

WAPEN VAN ZWEDEN.

Het is het officiële wapen van Zweden. Het wapen bestaat uit een aantal andere kleinere wapens:

In het eerste en vierde kwartier het wapen van Zweden, drie gouden kronen op een blauw veld.

In het tweede en derde kwartier het wapen van huis Bjälbo, wat regeerde over Zweden van 1250 tot 1364, een gouden leeuw gekroond over drie zilveren banen op een blauw veld.

In het midden van het schild het wapen van huis Wasa, wat regeerde over Zweden van 1523 tot 1654, goud fasces op een blauw, wit en rood gestreept veld.

Ook in het midden het wapen van huis Bernadotte, wat regeert over Zweden sinds 1818, een goden adelaar beneden een zilveren brug en boven zeven gouden sterren van het sterrenbeeld Grote Beer. op een blauw veld.

Het wapen wordt ondersteund door twee leeuwen met gevorkte staart. Hun koppen zijn van het wapen weg gericht en ze dragen een kroon.

Het wapen is omringt door de Orde van de Serafijnen en is geheel omlijst door een gekroonde hermelijnen mantel.

ZWITSERLAND.

Officieel de Zwitserse Confederatie. Het land is een federale republiek en ligt in het midden van Europa. Zwitserland grenst in het westen aan Frankrijk, in het noorden aan Duitsland, in het oosten aan Oostenrijk en Italië en in het zuiden aan Italië.

Het land wordt gevormd door 26 kantons en het heeft een oppervlakte van 41.285 km², waarvan 3,7% water.

De hoofdstad (bondsstad) is Bern en de voertalen zijn Duits, Frans, Italiaans en Reto-Romaans.

De oudste vorm van bewoning in in de omgeving van de stad Chur gedaan en daaruit blijkt dat het gebied reeds 11.000 jaar geleden bewoond was. De Zwitserse Alpen werden bewoond door verschillende Keltische volken, zoals de Helvetiërs, Raëtiërs en de Lepontiërs.

In 197 v,Chr. werd het gebied binnen gevallen door de Romeinen vanuit Ticino in het zuiden van het land. Door de strijd van de lokale stammen bleef het over grote deel van het land lang onbezet.

Pas in 15 v.Chr. lukte het Drusus en Tiberius met de Alpenveldtocht de Helvetiërs en Raëtiërs te onderwerpen. Pas in de 1e eeuw werd het gebied een deel van het Romeinse Rijk.

De Romeinen legden wegen aan en bouwden steden, waarvan resten nog te vinden zijn.

Het waren ook de Romeinen die het land verdeelden in provincies de latere kantons.

In de 3e eeuw kwamen er Germaanse stammen uit het noorden en omstreeks 443 vestigden de Franse Bourgonden zich rond Genève. Hiermee kwam het Duits naar Zwitserland, dat het Latijn wat later uiteen zou vallen in het Romandisch/Frans, het Lombardisch (Italiaans) en Reto-Romaans terug zou drijven naar de Alpen.

Het land werd zo ook door verschillende koningshuizen geregeerd, het hertogdom Bourgondië, het Duitse Rijk en de Habsburgers.

Zwitserland ontstond op 1 augustus 1291, toen de oerkantons Uri, Schwyz en Unterwalden, van het Heilige Roomse Rijk een confederatie stichtten, om op deze wijze hun onafhankelijkheid ten opzichte van de Habsburgse vorsten te verkrijgen en te bewaren. 

Na verloop van jaren sloten ook andere kantons zich aan bij de Zwitserse Confederatie, wat een mengeling werd van staten.

Tijdens de Franse Revolutie wijzigde Napoleon de structuur en werd na veel gepraat tussen de verschillende partijen  de unitaire Helvetische Republiek afgekondigd. Helaas was deze zo instabiel dat men in 1803 weer terugkeerde naar een confederatie.

Het land kende vijf godsdienstoorlogen tussen de katholieken en protestanten. De laatste was in 1848 en daarna werd het land omgevormd tot een bondsstaat.

Gedurende de WO-I en de WO-II bleef Zwitserland neutraal, maar het leger werd wel gemobiliseerd.

Het land was een medeoprichter van de Europese Vrijhandelsassociatie (1960) maar besloot buiten de Europese Gemeenschap te blijven. Het land werd wel lid van de Raad van Europa.

Pas in 1975 kregen de vrouwen kiesrecht in het land.

VLAG VAN ZWITSERLAND.

De vlag van Zwitserland is een vierkant rood doek met in het midden een rechtopstaand Grieks kruis. De vlag is vierkant net zoals alle vlaggen van de Zwitserse kantons.

De vlag is voor de Zwitsers een nationaal symbool.

De vlag is afgeleid van de vlag van het kanton Schwyz een van de eerste drie kantons die Zwitserland hebben gesticht.

Tijdens de WO-II kende de Zwitsers een maritieme vlag welke vooral werd gevoerd door hun schepen die de Rijn bevoeren. Deze vlag had een rechthoekig rood veld met in het midden het witte kruis.

Uit de Zwitserse vlag is de vlag van het Internationale Rode kruis ontstaan, waarvan de oprichter Henri Dunant een Zwitser was.

WAPEN VAN ZWITSERLAND.

Het wapen bestaat uit één enkel rood schild met in het midden het witte kruis net als de vlag van het land.

Het wapen heeft de zelfde oorsprong als de vlag.

  Zie vervolg: EUROPA. LANDEN, VLAGGEN EN WAPENEMBLEMEN. VATICAAN (SLOT)