HET PRAALGRAF VAN WILLEM VAN ORANJE.

       PRAALGRAF VAN 

    WILLEM VAN ORANJE.

HET PRAALGRAF.
Het grafmonument werd in opdracht van de Staten-Generaal tussen 1614 en 1622 gebouwd ter nagedachtenis aan de Vader des Vaderlands, prins Willem van Oranje. De prins werd geboren in 1533 in Dillenburg (Duitsland) en op 10 juli 1584 in Delft vermoord.

Het praalgraf is een ontwerp van Hendrick de Keijser, een architect-beeldhouwer die in heel Europa bekendheid genoot.
Na zijn dood voltooide zijn zoon Pieter het monument. Het prestigieuze monument heeft een majestueuse uitstraling die nergens in Nederland is terug te vinden.








BEELDEN.

Het grafmonument bestaat uit vier grote nissen waarop een baldakijn rust van wit marmer.
Hieronder bevinden zich twee afbeeldingen van de prins. Aan de voorzijde staat een bronzen beeld van de zittende prins, gekleed in wapenuitrusting. In het midden van het monument is, op een zwart marmeren tombe, de prins op zijn doodsbed afgebeeld. De beeltenis is zeer gedetailleerd uitgevoerd in wit marmer.
Aan de voeten van de prins ligt zijn hond die na de dood van zijn baas niet meer wilde eten en drinken en uiteindelijk van honger en dorst stierf.
Aan het voeteneinde van de liggende prins staat een levens-grote bronzen Faam (zie afbeelding).
Deze blaast de bazuin voor de goede faam, de bazuin voor de slechte faam houdt zij ongebruikt in haar linkerhand.
Ook op iedere hoek van het praalgraf staat een beeld. Het belangrijkste van deze groep is de Libertas (vrijheid), voorgesteld door een bronzen vrouwenbeeld met een gouden hoed in haar hand met daarop de tekst; Aurea Libertas (Gouden Vrijheid).
Verder een vrouwen figuur Justitica (gerechtigheid) met een weegschaal in haar hand, maar zonder het bekende zwaard. Verder een beeld voorstellende Religio (geloof en godsdienst) verdiept in het boek van het Nieuwe Testament en een beeld voorstellende Fortitudo (kracht of moed). De tak en de leeuwenhuid die zij draagt, beelden het samengaan van kracht en voorzichtigheid uit.
Vrijheid, rechtvaardigheid zonder strijd van het zwaard, de godsdienst en kracht gecombineerd met beleid.
De vier bronzen vrouwenbeelden symboliseren de grootste verdiensten van de prins en de idealen die ons land aan het begin van de zeventiende eeuw beheersten.