NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. NEW DELHI. (DEEL 6)

      EEN KORTE VERKENNING 

VAN DE HOOFDSTAD VAN INDIA. (6)

NEW DELHI.

In de ochtend van de 2e november ontmoeten we in de lobby van het hotel, na een karig ontbijt, onze reisleidster Ina Bloelai, een jonge dame van Indiase-Surinaamse afkomst. Onder haar leiding begonnen we deze dag aan een verkenning van de hoofdstad van India met haar meer dan 25 miljoen inwoners, links rijdend verkeer met alle soorten voertuigen, dat constant toeterde en iedereen voorrang scheen te hebben. Een mierennest is daarbij zeer georganiseerd, maar het ergste was de enorme luchtvervuiling door het verkeer en de rook van de branden op de rijstvelden buiten de stad.
Kleuren in overvloed van de kleding van de vrouwen, maar de enige geuren die er waren te ruiken waren die van uitlaatgassen. Dan hebben we nog niet over de 'heilige koeien' die er vrij rondlopen.

UGRASEN KI BAOLI.

Ons eerste bezoek was aan de oude trappenbronnen Ugrasen ki Baoli. Dit bouwwerk is een beschermd monument van de Archaeological Survey of India en is een 60 meter lang en 15 meter breed trappenbron aan de Haily Road.
Deze Baoli heeft 108 treden en bestaat uit drie niveaus. Elk niveau is voorzien van gebogen nissen aan beide zijden. het geheel is gerestaureerd maar werd gebouwd in de Tughlag periode.
Dit is een van de vele van deze soorten bouwwerken in India.
Buiten het bronwater werd er ook regen water in opgevangen, dat door de vrouwen geheel van beneden in terracotta kruiken werd gehaald en op hun hoofd naar boven gedragen.

Zoals in elke stad op deze wereld, ook hier in New Delhi is er veel graffiti werk te vinden op de muren in de smalle straten van de oude stad.

Na dit bezoek vervolgen we onze ontdekkingsreis naar de Bangla Saheb Grudwara sikhtempel, waar in een 24-uurs keuken  dagelijks voor duizenden minderbedeelden gekookt wordt en eten wordt verschaft.

BANGLA SAHEB GRUDWARE SIKHTEMPEL. 

Deze  Sikh tempel werd oorspronkelijk gebouwd als een paleis voor Raja Jai Singh, een Indiase heerser uit de 17e eeuw, wat bekend stond als het Jaisinghpura Paleis.

De achtste Sikh Guru, Guru Har Krishan, verbleef hier tijdens zijn verblijf in Delhi in 1664. In die tijd was er een cholera- en pokken epidemie en hij hielp het lijden door hulp en zoetwater geven uit de put van zijn huis.
Al snel kreeg hij zelf ook de ziekte en stierf uiteindelijk op 30 maart 1664.
Later werd er een kleine opslagtank gebouwd boven de put, door Raja Jai Singh, waaruit het water wordt vereerd als genezende.

Het terrein omvat de Gurudwara, een keuken, een grote heilige vijver, een school en een museum. Zoals bij alle Sikh Gurwaras, wordt het concept van langar toegepast en kunnen alle mensen ongeacht ras of religie, eten krijgen uit de keuken in de langarzaal.
In de Gurdwara wordt bezoekers gevraagd hun hoofd te bedekken en geen schoeisel te dragen.

                              (Panorama van Bangla Saheb Gurdwana en de Sarovar.)

Blootvoets en met een bedekt hoofd volgen we de vele bezoekers van deze fraai aangelegde Sikhtempel naar binnen onder een fraai baldakijn met een kunstig versierd plafond.
het inwendige van de tempel was zeer fraai, kunstig en overweldigend aangekleed.

Hierna brachten we een bezoek aan de keuken van het complex terwijl buiten de eerste vele hongerigen zich verzamelden voor hun maaltijd.
 In de keuken werd het eten klaar gemaakt in enorme ketels die daarna met zorg weer glimmend schoon werden gepoetst.
Mannen en vrouwen waren druk in de weer met het maken van soorten broodjes en het schoonmaken van de groenten. De Indiase Hindi is namelijk een vegetariër.
In een grote zaal (langar) werd het eten op roestvrij stalen bladen aan de bevolking uitgedeeld.

Zoals overal in India, ook hier waar de buitenlander komt zijn er de nodige winkeltjes die de mensen verleiden om wat te kopen als aandenken voor thuis.
Het is steeds pingelen en pingelen, daar je anders veel te veel betaald. Het leuke is de verkopers tegen tegen elkaar uit te spelen, om op die manier de prijs te laten zakken, want verkopen willen ze allemaal.

Maar ook hier het straatbeeld van hen die echt op straat leven, eten en slapen onder erbarmelijke omstandigheden, en een enkele verklede persoon die zo aan geld tracht te komen als er van hem een afbeelding wordt gemaakt.

Na een smakelijke lunch vervolgden we onze verkenning van new Delhi naar het Nationaal Monument.

DE INDIA GATE.

De India Gate aan het oosteinde van Rajpath is een boog van rood zandsteen ter ere van de Indiase en Britse soldaten die in de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld en de slachtoffers van de strijd in de North-West Frontier Provincie en de derde Afghaanse Oorlog.
Een eeuwige vlam brandt voor hen die vielen in de oorlog tussen India en Pakistan in 1971.


















Er tegenover staat een lege baldakijn, waar eens het standbeeld in stond van koning George V.

Het was er een drukte van belang, daar er nog schoolvakantie was. Overal venters die je allerhande prullaria trachten te verkopen, etenswaren en zoetige waren.
het was vooral de kleding van de vrouwen die het een gekleurd geheel gaven.

Bij het verlaten van het park kwamen we bij een grote feesttent terecht waar een soort songfestival werd gehouden door groepen uit verschillende landen. Tot onze verbazing werden we uitgenodigd naar binnen te komen om er van mee te genieten. Er werd ons zelfs Indiase thee en koekjes aangeboden.

Ons werd verzocht voor het embleem van het festival voor een groepsfoto te poseren voor de nationale krant van New Delhi, die we door ons vertrek uit de stad de volgende dag nooit in handen hebben gekregen.

Een keurig geklede jongeman wenst ons een goede reis bij ons vertrek van het terrein.

Het was een dag met veel mist en smog die het uitzicht vaal beperkte en ons dwong om iets voor de mond te dragen bij het inademen.
Deze avond genoten we van een goede Indiase avondmaaltijd met muziek.
Terug in ons hotel, was het koffers pakken voor een vroeg vertrek de volgende ochtend naar de stad Jaipur.

    Zie vervolg: NOORD-INDIA EN NEPAL VERKENNEN. REIS NAAR JAIPUR. (DEEL 7)